Lewis & Short

dē-rīvo, āvi, ātum, 1, v. a. [rivus], to lead, turn, or draw off a liquid, from or to a place.

  1. I. Prop.: de fluvio aquam, Plaut. Truc. 2, 7, 12 sq.: aqua ex flumine derivata, * Caes. B. G. 7, 72, 3: flumen, Hirt. ib. 8, 40, 3; Liv. 5, 15, 12; 5, 16, 9: derivata in domos flumina, Sen. N. Q. 1 praef. 7; 4, 2, 8; cf.: umorem in conliquias, Col. 2, 8, 3.
    1. B. to disperse, distribute: deriventur fontes tui foras, Vulg. Prov. 5, 16.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen. (repeatedly in Cic.): nihil in suam domum inde, Cic. Tusc. 5, 25, 72: alia ex his fontibus, Quint. 2, 17, 40; cf.: hoc fonte derivata clades, Hor. Od. 3, 6, 19: derivare auimum curaque levare, to divert, * Lucr. 2, 365: derivandi criminis causa, Cic. Mil. 10 fin.: iram alicujus in se, Ter. Ph. 2, 2, 9: culpam in aliquem, Cic. Verr. 2, 2, 20 fin.; cf. id. Att. 4, 3, 2: culpam derivare in rem, Quint. 7, 4, 14: partem aliquam curae et cogitationis in Asiam, Cic. Phil. 11, 9, 22: exspectationem largitionis agrariae in agrum Campanum, id. Att. 2, 16: alio responsionem suam, id. Verr. 2, 1, 53.
    2. B. Esp., in gramm., to derive, sc. one word from another (postAug. for ducere), Quint. 1, 6, 38; 8, 3, 31; Diom. p. 310 P. et saep.