Lewis & Short

dēnārĭus, a, um, adj. [deni], containing ten.

  1. I. In gen.: numerus digitorum, Vitr. 3, 1: fistula, ten inches in circumference, Plin. 31, 6, 31, § 58; Vitr. 8, 7: DENARIAE caerimoniae dicebantur et TRICENARIAE, quibus sacra adituris decem continuis rebus vel triginta certis quibusdam rebus carendum erat, Paul. ex Fest. p. 71, 10.
    Freq.,
  2. II. Esp. nummus, or absol., de-narius, ii, m. (gen. plur., denarium, Cic. Verr. 2, 2, 55; id. Off. 3, 23 fin.; cf. Varr. L. L. 8, § 71 Müll.: denariorum, Cic. Fam. 9, 18 fin.; Suet. Tib. 48).
    1. A. A Roman silver coin, which originally contained ten, and afterwards eighteen asses, in value equivalent to an Attic drachma, or about sixteen American cents, Varr. L. L. 5, § 173 Müll.; Plin. 33, 3, 13, § 44; Vitr. 3, 1, 8; Paul. ex Fest. p. 98, 1 Müll.: denarii nummi, Liv. 8, 11 fin.: denarii trecenti, Cic. Verr. 2, 2, 55; so subst., id. ib. 2, 3, 82 sq.; * Caes. B. C. 1, 52; Plin. 18, 23, 53, § 194; Mart. 1, 118 et saep.
    2. B. As, an apothecary’s weight, = drachma, Plin. 21, 34, 109, § 185; Cels. 5, 17; Plin. 30, 7, 19, § 56 et saep.
    3. C. A gold coin of the value of 25 silver denarii, Plin. 33, 3, 13, § 44 sq.; 34, 7, 17, § 37; cf. Petr. 33, 2.
    4. D. In later times, a copper coin, Vop. Aurel. 9; Macr. S. 1, 7 med.
    5. E. Meton. for money in gen., Cic. Quint. 4 fin.; id. Att. 2, 6 fin.