Lewis & Short

dēlībĕrātĭo, ōnis, f. [delibero], a deliberation, consultation, consideration (a Ciceron. word; elsewhere very rare).

  1. I. In gen.: ad deliberationes eas, quas habebat domi de republica, principes civitatis adhibebat, Cic. Phil. 1, 1, 2; id. Off. 3, 12, 50: inciditur omnis jam deliberatio, si intellegitur non posse fieri, id. de Or. 2, 82, 336: id quod in deliberationem cadit, id. Off. 1, 3, 9: habet res deliberationem, needs consideration, id. Att. 7, 3, 3: consilii capiendi, respecting the resolution to be adopted, id. Off. 1, 3, 9; cf. officii, id. Att. 8, 15, 2 et saep.: neque recte an perperam (factum) interpretor: fuerit ista ejus deliberatio, qui bellum suscepit, Liv. 1, 23; Quint. 3, 8, 10.
  2. II. Esp. in rhetor. lang. i. q. causa deliberativa, Cic. Inv. 1, 9, 12; id. de Or. 1, 6, 22; Quint. 2, 21, 18.