Lewis & Short

dēbĭlĭtātĭo, ōnis, f. [debilis], a laming, maiming; weakness (rare).

  1. I. Lit.: praemium debilitationis consecutus, i. e. of mutilation of nose and ears, App. M. 2, p. 128, 15.
  2. II. Trop.: animi, * Cic. Pis. 36, 88.