Lewis & Short

aemŭlātor, ōris, m. [aemulor], a zealous imitator, emulator (in a good sense), ζηλωτής: ejus (sc. Catonis), * Cic. Att. 2, 1 fin.: animus aemulator Dei, Sen. Ep. 124 fin.: virtutum aemulator fuit, Just. 6, 3: aemulatores sunt legis, Vulg. Act. 21, 20; 1 Cor. 14, 12.
Eccl., of God as jealous of his honor: Deus est aemulator, (the Lord) is a jealous God, Vulg. Exod. 34, 14.