Lewis & Short

cŭlīna (old orthogr. cŏlīna, acc. to Non. p. 55, 18 sq.), ae, f. [Sanscr. çar, çri, to cook, mix], a kitchen.

  1. I. Prop., Plaut. Most. 1, 1, 1; id. Truc. 2, 7, 53; Varr. R. R. 1, 13, 2; Cic. Fam. 15, 18, 1; Sen. Ep. 114, 26; Petr. 2; Hor. S. 1, 5, 73; 2, 5, 80; cf. of a portable kitchen, Sen. Ep. 78, 23; Juv. 3, 250.
  2. II. Transf.
    1. A. Culina vocatur locus, in quo epulae in funere comburuntur, Paul. ex Fest. p. 65, 12.
    2. B. Meton., food, fare, victuals: Murenā praebente domum, Capitone culinam, Hor. S. 1, 5, 38; so Juv. 5, 162; 14, 14.