Lewis & Short

con-vulnĕro (-voln-), āvi, ātum, 1, v. a., to wound severety (post-Aug.).

  1. I. Lit.: eo magis convolneraberis et confodieris, quia nescis praebere jugulum, Sen. Tranq. 11, 5; Plin. Pan. 35, 3: jumenta, Curt. 5, 13, 17: os (apes), Plin. 8, 36, 54, § 129: gemmam vitis falce, Col. 4, 24, 18; Just. 2, 6 fin.: fistulas, to perforate, Front. Aquaed. 27 and 115.
  2. II. Trop.: maledicta mores et vitam convulnerantia, Sen. Const. 17, 1: convulneratus libidinibus, id. Contr. 2, 9, 6.