Lewis & Short

convīvor, ātus, 1, v. dep.

    (
  1. I. act. access. form convivas, Titin. ap. Non. p. 314, 17 (Com. Rel. v. 89 Rib.): convivat, Enn. ib. p. 474, 23: convivant, Pompon. ib. p. 21 (Com. Rel. v. 85 Rib.): convivare, Petr. 57, 2) [convivium], to feast or banquet with others, to carouse together (rare but class.), Ter. Heaut. 1, 2, 32; * Cic. Verr. 2, 3, 44, § 105: convivatum assidue duobus tricliniis, Suet. Caes. 48; id. Aug. 74; id. Claud. 32.
  2. II. With acc., to consume, eat: accepta, Cael. Aur. Tard. 1, 1, 8 al.