Lewis & Short

con-sălūto, āvi, ātum, 1, v. a., to greet, salute cordially, in gen. (in good prose; esp. freq. in the histt. after the Aug. per.).

        1. (α) With acc.: utrumque regem (sua multitudo), Liv. 1, 7, 1: eum, Petr. 7; 131; Curt. 7, 8, 5; 10, 7, 7: aliquem nomine, Plin. 28, 2, 5, § 23.
        2. (β) With two accs., to greet or salute as, to hail, etc.: eum regem, Liv. 36, 14, 4: eum dictatorem, id. 3, 26, 10: aliquem imperatorem, Tac. A. 12, 69; 13, 41; Suet. Ner. 8; id. Galb. 10: aliquem Caesarem, Tac. H. 3, 86 fin.; Suet. Dom. 1: aliquem patrem patriae, id. Aug. 58: eum Latiarem Jovem, id. Calig. 22; cf.: eam Volumniam, Cic. Phil. 2, 24, 58.
        3. (γ) Absol.: qui cum inter seamicissime consalutassent, Cic. de Or. 2, 3, 13: exercitus consalutant, one another, Flor. 4, 3, 6.