Lewis & Short

con-farrĕo, no perf., ātum, 1, v. a. [farreus], to connect in marriage (by making an offering of bread; cf. confarreatio; very rare): confarreandi adsuetudo, Tac. A. 4, 16: dum confarreatur, Serv. ad Verg. A. 4, 374: confarreatis parentibus geniti, Tac. A. 4, 16: matrimonium confarreaturus, App. M. 10, p. 252, 40.