Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pŭdīcus, a, um (dat. and

  1. I. abl. plur. fem. pudicabus, Cn. Gell. ap. Charis. p. 39 P.), adj. [pudeo], shamefaced, bashful, modest, chaste, virtuous (class.; syn.: verecundus, castus): homo, Plaut. Trin. 3, 2, 71; 4, 2, 104: tam a me pudica est, quasi soror mea sit, id. Curc. 1, 1, 51: ingenium, Ter. Hec. 1, 2, 77: erubescunt pudici etiam loqui de pudicitiā, Cic. Leg. 1, 19, 50: nihil pudens, nihil pudicum, id. Phil. 3, 11, 28: domus, id. ib. 2, 3, 6: Hippolytus, Hor. C. 4, 7, 25: conjux, id. ib. 3, 5, 41; 4, 9, 23: Penelope, chaste, pure, id. S. 2, 5, 77: nupta, of Lucretia, Ov. F. 2, 794: matres, id. P. 4, 13, 29.
  2. II. Transf., of things, chaste, pure, undefiled: lectum servare pudicum, Prop. 2, 23, 111 (3, 30, 55): preces, pure, Ov. H. 1, 85: mores, id. Tr. 3, 7, 13: fides, id. M. 7, 720: oratio, Petr. 2.
    Comp.: matrona pudicior, Ov. Ib. 351.
    Sup.: pudicissima femina, Plin. 7, 35, 35, § 120: puellarum, Mart. Cap. 2, § 174.
    Hence, adv.: pŭdīcē, bashfully, modestly, chastely, virtuously, Plaut. Poen. 5, 4, 51; Ter. And. 1, 5, 39; Cat. 15, 5.
    Comp.: pudicius, Plaut. Merc. 4, 3, 15; Plin. Ep. 4, 13, 4.