Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

līberta, ae, v. libertus, B.

lībertus, a, um, adj. [= liberatus, from libero], made free, set free, only as subst., one made free, a freedman, an emancipated person (so called in reference to the manumitter; cf. libertinus, II., and on the several classes of freedmen, v. Sanders ad Just. Inst. 1, 5, 3).

  1. I. Lit.
    1. A. līber-tus, i, m.: tibi servire mavelim Multo, quam alii libertus esse, Plaut. Mil. 4, 8, 47: nec mihi quidem libertus ullus est, id. Curc. 4, 3, 15: feci, e servo ut esses libertus mihi, Ter. And. 1, 1, 10: libertus Cossinii, Cic. Fam. 13, 23: Ciceronis libertus Tiro, Quint. 10, 7, 31: Claudii Caesaris libertus, id. 6, 3, 81: servos nostros libertos suos fecisset, Cic. Mil. 33, 90; Suet. Claud. 27; Cic. Fam. 13, 21, 2; id. Sest. 35, 76: patrono in libertum manus injectio sit, Quint. 7, 7, 9; cf. id. 11, 1, 66.
    2. B. In fem.: lī-berta, ae (dat. and abl. libertis, Tac. A. 12, 53; Plin. Ep. 10, 4, 2), a freedwoman: jam libertā auctus es? Plaut. Pers. 4, 3, 15: tua, id. ib. 4, 8, 7: mea, id. Ep. 3, 4, 29: matris meae liberta, Suet. Claud. 40: Anto niae liberta, id. Vesp. 3: si neque ipsa patrona neque liberta capite deminuta sit, Gai. Inst. 3, § 51: libertis libertabusque meis, Dig. 50, 16, 105; so esp. freq. in inscriptions: LIBERTIS LIBERTABVSQVE POSTERISQVE EORVM, etc., Inscr. Orell. 3006; 3026 sq.
  2. II. Transf., in gen., a freedman, without reference to the manumitter; for the usual libertinus (only in late Lat.): de libertis et eorum liberis, Cod. Just. 6, 7 (for which: de libertinis, Just. Inst. 1, 5; Cod. Just. 10, 56).