Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ĭn-audĭo (arch. ind-audio, cf. Ritschl Proleg. ad Plaut. p. 143), īvi or ĭi, ītum, 4, v. a., to hear, learn, esp. something secret (mostly ante-class. and in the tempp. perff.): quod ego inaudivi, accipite, Pac. ap. Non. 126, 23: unde hoc tam repente jucundum inaudivi melum? Nov. ib. 21: quorum erupit illa vox de qua ego ex te primum quiddam inaudieram, Cic. Fragm. ib. 20; cf.: numquid de quo inaudisti? id. Att. 6, 1, 20: metus ne de hac re quippiam indaudiverit, Plaut. Most. 3, 1, 11; id. Merc. 5, 2, 100; 103: nam os columnatum poëtae esse indaudivi barbaro, id. Mil. 2, 2, 56; 2, 5, 32; id. Aul. 2, 2, 88: et Aquini et Fabrateriae consilia sunt inita de me quae te video inaudisse, Cic. Fam. 9, 24, 1; cf.: re denique multo ante Gadibus inaudita, fore huic ut ab illo periculum crearetur, id. Balb. 18, 41: inaudita sententia, Just. 22, 3, 7.
Absol.: bonis dictis, quaeso, ne ille inaudiat, Afran. ap. Non. 126, 25 (Com. Rel. p. 149 Rib.).

2. ĭn-audītus, a, um, adj., unheard.

  1. I. (On account of its novelty or strangeness.) Unheard-of, unusual, strange, new (freq. and class.; a favorite word of Cic.): nihil dicam reconditum, nihil aut inauditum vobis aut cuiquam novum, Cic. de Or. 1, 31, 137; cf. id. Rep. 2, 12: quod nobis inauditum est, Quint. 1, 6, 9: novum est, non dico inusitatum, verum omnino inauditum, Cic. Caecin. 13, 36; cf. id. Vatin. 14, 33: novum crimen et ante hunc diem inauditum, id. Leg. 1, 1: insignis quaedam, inaudita, nova magnitudo animi, id. Sest. 39, 85: incredibilis atque inaudita gravitas, id. Balb. 5, 13: modus et inauditus et incredibilis, Quint. 7, 6, 11: novellas et inauditas sectas veteribus religionibus opponere, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 3, 3; cf. § 7.
    Comp.: hominum nescias invisitatius an inauditius genus, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 3, 14.
  2. II. Unheard (of an accused person), without a hearing (only post-Aug.): inauditus et indefensus, Tac. A. 2, 77; 4, 11; cf.: inauditos et innoxios relegavit, Suet. Claud. 38; id. Galb. 14; id. Vit. 14; Just. 22, 2 fin.; also of the cause or defence of the accused: neque inaudita causa quemquam damnari, etc., Dig. 48, 17, 1.
  3. * III. Without hearing: alia (animalia) gignuntur aut inodora inauditave, Gell. 7, 6, 1 (al. inauritave).