Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

făcētē, adv., v. facetus fin.

făcētus, a, um, adj. [root fa- of fari; Sanscr. bhā-, shine, appear; Gr. φα- in φημί, φαίνω; strengthened făc, as in fax, facies], well-made, choice, elegant, fine.

  1. I. Lit. (very rare): nae illi sunt pedes faceti ac deliciis ingredienti molles, Brutus ap. Quint. 6, 3, 20: facetis victibus vivere, Plaut. Most. 1, 1, 43.
  2. II. Trop.
    1. A. Of behavior, fine, courteous, polite, gentle (very rare): vir facetus atque magnificus, Plaut. Most. 2, 2, 84: mulier commoda et faceta, Ter. Heaut. 3, 2, 11: ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta, Hor. Ep. 1, 6, 55: est qui (ambulet tunicis) subductis usque facetus, i. e. who thinks to be very fine, id. S. 1, 2, 26.
    2. B. Of speech.
      1. * 1. Elegant, fine: molle atque facetum Vergilio annuerunt gaudentes rure Camenae, Hor. S. 1, 10, 44; cf.: decoris hanc et excultae cujusdam elegantiae appellationem (faceti) puto, Quint. 6, 3, 20.
      2. 2. Merry, witty, jocose, humorous, facetious (the predominant signif. of the word).
        1. a. Of persons: dulcem et facetum festivique sermonis atque in omni sermone simulatorem, quem εἴρωνα Graeci nominarunt, Socratem accepimus, Cic. Off. 1, 30, 108: elegantes, faceti, id. Brut. 16, 63: esse quamvis facetum atque salsum, id. de Or. 2, 56, 228: in altercando cum aliquo aculeo et maledicto facetus, id. Brut. 47, 173: imitatores et narratores faceti, id. de Or. 2, 54, 219: etiam quodam loco facetus esse voluisti, id. Phil. 2, 8, 20: conviva joco mordente facetus, Juv. 9, 10 et saep.
        2. b. Of inanim. and abstr. things: duplex omnino est jocandi genus: unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum, alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum, Cic. Off. 1, 29, 104: ironia faceta et elegans, id. Brut. 85, 292: faceta et urbana innumerabilia, id. de Or. 2, 56, 227: sermo, id. ib. 1, 8, 32: dictum, id. ib. 2, 54, 219: joci, Just. 39, 2.
          Comp.: Quo facetior videare, Lucil. ap. Fest. s. v. REDARGUISSE, p. 273, 10 Müll.
          Sup.: Aristophanes facetissimus poëta veteris comoediae, Cic. Leg. 2, 15, 37: argutiae facetissimi salis, Plin. 35, 10, 37, § 117.
          Hence, adv.: făcēte,
      1. 1. (Acc. to II. A.) Finely, properly, elegantly (anteclass.): hanc ego rem exorsus sum facete et callide, Plaut. Pers. 4, 1, 7; id. Mil. 1, 1, 39; id. Stich. 1, 3, 114: facete dictum, well said! good! id. Capt. 1, 2, 73; Ter. Eun. 2, 2, 57; 3, 1, 37.
      2. 2. (Acc. to II. B.) Wittily, pleasantly, humorously, facetiously (class.): numquam tam male est Siculis, quin aliquid facete et commode dicant, Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95: facete et urbane Stoicos ridere, id. Fin. 1, 11, 39: multa colligere ridicule ac facete, id. de Or. 1, 57, 243: praeclare et apposite et facete scripsit, Gell. 2, 23, 11: (Cicero) plura quam quisquam dixit facete, Quint. 6, 3, 4.
        Comp.: nos ab isto nebulone facetius eludimur, Cic. Rosc. Am. 44, 128: disputare, id. de Or. 2, 54, 217.
        Sup.: noster hic facetissime tres de jure civili libellos tribus legendos dedit, Cic. de Or. 2, 55, 223: dicere, Plin. Ep. 1, 9 fin.: ludere, id. ib. 9, 22, 2.