Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. ūber, ĕris, n. [Gr. οὖθαρ; Sanscr. ūdhar; cf. O. H. Germ. uter; Engl. udder; cf. the letter B],

  1. I. a teat, pap, dug, udder, a breast that gives suck (mostly poet. and in post Aug. prose).
          1. (α) Sing., Lucr. 1, 887: lactantes ubere toto, Enn. ap. Charis. p. 103 P. (Ann. v. 71 Vahl.): (vitula) binos alit ubere fetus, Verg. E. 3, 30: ut vix sustineant distentum cruribus uber, Ov. M. 13, 826: vituio ab ubere rapto, id. F. 4, 459: cum a nutricis ubere auferretur, Suet. Tib. 6.
          2. (β) Plur. (so most freq.): saepe etiam nunc (puer) Ubera mammarum in somnis lactantia quaeret, Lucr. 5, 885: lactea, Verg. G. 2, 524: capreoli Bina die siccant ovis ubera, id. E. 2, 42; cf.: ad sua quisque fere decurrunt ubera lactis (agni), Lucr. 2, 370: lactis, Tib. 1, 3, 46: mammarum, Gell. 12, 1, 7: candens lacteus umor Uberibus manat distentis, Lucr. 1, 259: distenta, Hor. Epod. 2, 46: equina, id. ib. 8, 8: tenta, id. ib. 16, 50: natos uberibus gravidis vitali rore rigabat, Cic. poët. Div. 1, 12, 20; cf.: (Romulus) cum esset silvestris beluae sustentatus uberibus, id. Rep. 2, 2, 4: uberaque ebiberant avidi lactantia nati, Ov. M. 6, 342: sua quemque mater uberibus alit, Tac. G. 20.
  2. II. Transf.
    1. A. Of the earth, the fruitful breast, etc.: alma tellus annuā vice mortalibus distenta musto demittit ubera, Col. 3, 21, 3: ubera campi, id. poët. 10, 90.
    2. B. A cluster or mass in the shape of an udder, of bees hanging from trees when swarming, Pall. Jun. 7, 6 and 9.
    3. C. Richness, fruitfulness, fertility: quique frequens herbis et fertilis ubere campus, Verg. G. 2, 185: divitis agri, id. A. 7, 262: glebae, id. ib. 1, 531: in denso non segnior ubere Bacchus, id. G. 2, 275; cf.: pecorique et vitibus almis Aptius uber erit, id. ib. 2, 234: vitis, Col. 4, 27, 5: palmitis Etrusci, Claud. B. G. 504.

2. ūber, ĕris (abl. uberi; but ubere campo, Col. 6, 27, 1), adj [1. uber; cf. ibid. II. C.], rich in something, full, fruitful, fertile, abundant, plentiful, copious, productive (class.; syn.: ferax, fertilis, fecundus).

  1. I. Lit.: seges spicis uberibus et crebris, Cic. Fin. 5, 30, 91: messis, Plaut. Rud. 3, 2, 23: fruges, Hor. C. 4, 15, 5: itaque res uber fuit, antequam vastassent regiones, Cato ap. Prisc. p. 647 P.: Umbria me genuit terris fertilis uberibus, Prop. 1, 22, 10; cf.: in uberi agro, Liv. 29, 25, 12: uber solum, Tac. H. 5, 6: (Neptunus) Piscatu novo me uberi compotivit, Plaut. Rud. 4, 2, 6: onus, id. Ps. 1, 2, 64; cf. Col. 6, 27: bellum, productive in booty, Just. 38, 7, 9: gravis imber et uber. copious, Lucr. 6, 290: guttae, id. 1, 349: aquae, Ov. M. 3, 31: aqua prolluens et uber, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2, 3: rivi, Hor. C. 2, 19, 10.
    Comp.: agro bene culte nihil potest esse nec usu uberius nec specie ornatius, Cic. Sen. 16, 57: neque enim robustior aetas Ulla nec uberior (aestate), Ov. M. 15, 208: subtemen, fuller, stouter, Plaut. Merc. 3, 1, 20.
    Sup.: uberrimi laetissimique fructus, Cic. N. D. 2, 62, 156.
    With abl.: arbor ibi niveis uberrima pomis, Ov. M. 4, 89: (Sulmo) gelidis uberrimus undis, id. Tr. 4, 10, 3: uberrimus quaestus, the most profitable, Ter. Eun. 2, 2, 22: equum nimis strigosum et male habitum, sed equitem ejus uberrimum et habitissimum viderunt, exceedingly stout, plump, or fat, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11.
    With gen.: regio cum aeris ac plumbi uberrima, tum et minio, Just. 44, 3, 4: frugum, Att. ap. Non. 498, 6.
    Absol.: teneant uberrima Teucer Et Libys, the most fruitful regions, Val. Fl. 1, 510.
  2. II. Trop., full, rich, copious, esp. of style and language: hoc Periclem praestitisse ceteris dicit oratoribus Socrates, quod is Anaxagorae physici fuerit auditor, a quo censet eum uberem et fecundum fuisse, Cic. Or. 4, 15: motus animi, qui ad explicandum ornandumque sint uberes, id. de Or. 1, 25, 113: theses ad excitationem dicendi mire speciosae atque uberes, Quint. 2, 4, 24.
    Comp.: nullus feracior in (philosophiā) locus est nec uberior quam de officiis, Cic. Off. 3, 2, 5; id. Div. 1, 3, 6: aut majore delectatione aut spe uberiore commoveri, id. de Or. 1, 4, 13: quis uberior in dicendo Platone? id. Brut. 31, 121: uberiores litterae, id. Att. 13, 50, 1: Catoni seni comparatus C. Gracchus plenior et uberior, Tac. Or. 18: haec Africanus Petreiusque pleniora etiam atque uberiora Romam ad suos perscribant, Caes. B. C. 1, 53: tuasque Ingenio laudes uberiore canunt, Ov. Tr. 2, 74: in juvenibus etiam uberiora paulo et paene periclitantia feruntur, Quint. 11, 1, 32.
    Sup.: doctissimi homines ingeniis uberrimis adfluentes, Cic. de Or. 3, 15, 57 (dub.; bracketed by B. and K.): uberrima supplicationibus triumphisque provincia, full of, id. Pis. 40, 97: uberrimae litterae, id. Att. 4, 16, 13: nec decet te ornatum uberrimis artibus, id. Brut. 97, 332: oratorum aetate uberrimus erat, Tac. A. 3, 31 fin.
    Hence, adv., used only in the comp. and sup.
      1. 1. Lit., more fruitfully, more fully, more copiously or plentifully: uberius nulli provenit ista seges, Ov. P. 4, 2, 12: flere uberius, Cic. Phil. 2, 31, 77: mores mali quasi herba irrigua succreverunt uberrime, most luxuriantly, Plaut. Trin. 1, 1, 9.
      2. 2. Trop., of style, etc., copiously, fully, Quint. 10, 3, 2: haec cum uberius disputantur et fusius, Cic. N. D. 2, 7, 20: loqui (with planius), id. Fam. 3, 11, 1: dicere (with latius), Plin. Ep. 4, 17, 11: explicare (with latius), Suet. Rhet. 1: locus uberrime tractatus, Cic. Div. 2, 1, 3.

ūbĕrĭus, comp. adv.; sup. ūberrĭme, v. 2. uber fin.

ūbĕro, āre, v. a. and n. [2. uber].

  1. * I. Neutr., to be fruitful or productive, to bear fruit: neque enim olea continuo biennio uberat, Col. 5, 9, 11.
  2. II. Act., to make fruitful, to fertilize: hoc velut coitu steriles arbores uberantur, Pall. Oct. 8, 3; id. Febr. 17, 4.

ūbertas (on coins also VBERITAS; v. Rasche, Lex. Rei Num. V. 2, p. 759), ātis, f. [2. uber], richness, fulness, plenteousness, plenty, abundance, copiousness, fruitfulness, fertility, productiveness (class.; syn.: fecunditas, copia).

  1. I. Lit.: mammarum, Cic. N. D. 2, 51, 128: Asia ubertate agrorumfacile omnibus terris antecellat, id. Imp. Pomp. 6, 14: amnium fontiumque, Plin. 3, 5, 6, § 41: ubertas in percipiendis fructibus, Cic. Verr. 2, 3, 98, § 227: frugum et fructuum, id. N. D. 3, 36, 68; cf.: rami bacarum ubertate incurvescere, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69: vini (opp. frumenti inopia), Suet. Dom. 7: pabuli, Plin. 37, 13, 77, § 201: lactis, id. 22, 22, 39, § 82: piscium, Just. 18, 3: praedae, id. 25, 1: opum, Sil. 15, 412.
  2. II. Trop.
    1. A. Of mind, character, etc., richness, fulness: ubertates et copiae virtutis, Cic. N. D. 2, 66, 167: ingenii, id. post Red. in Sen. 1, 1; id. Marcell. 2, 4: immortalis ingenii ubertas beatissima, Quint. 10, 1, 109; Ambros. Fug. Saec. 8, 48: utilitatis, Cic. de Or. 1, 44, 195.
    2. B. Of style or language, copiousness, fulness: ubertas in dicendo et copia, Cic. de Or. 1, 12, 50: ubertas et quasi silva dicendi, id. Or. 3, 12: illa Livii lactea ubertas, Quint. 10, 1, 32: verborum, id. 10, 1, 13; 10, 1, 109; 12, 2, 23: oratoris, Plin. Ep. 2, 3, 1; Gell. 12, 1, 24.

ūbertim, adv. [2. uber], plentifully, abundantly, copiously (mostly post-Aug.; not in Cic.): ubertim lacrimulas fundere, Cat. 66, 17: flere, Suet. Caes. 81; id. Tit. 10; Sen. Contr. 4, 25; Petr. 134; App. M. 5, p. 161; Claud. Laud. Seren. 214.

ūberto, āre, v. a. [2. uber; cf. ubero], to make fruitful, to fertilize (post-Aug. and very rare): ut omnes simul terras ubertet foveatque, Plin. Pan. 32, 2: agros (imber), Eum. Grat. Act. ad Const. 9 fin.

ŭbī̆, adv. [for quo-bi; cf. Gr. ποῦ, πό-θι; Ion. κό-θι].

  1. I. Lit.
    1. A. A relative local particle, denoting rest in a place, in which place, in what place, where.
      1. 1. With corresp. ibi: in eam partem ituros atque ibi futuros Helvetios, ubi eos Caesar constituisset, Caes. B. G. 1, 13: velim, ibi malis esse, ubi aliquo numero sis, quam istic, ubi solus sapere videare, Cic. Fam. 1, 10; cf.: nemo sit, quin ubivis, quam ibi, ubi est, esse malit, id. ib. 6, 1, 1: ergo, ubi tyrannus est, ibidicendum est plane nullam esse rem publicam, id. Rep. 3, 31, 43: ibi unde huc translata essent, atque ubi primum exstitissent, id. ib. 2, 16, 30.
      2. 2. Referring to other expressions of place: omnes, qui tum eos agros, ubi hodie est haec urbs, incolebant, Cic. Rep. 2, 2, 4: non modo ut Spartae, rapere ubi pueri et clepere discunt, id. ib. 4, 5, 11: in ipso aditu atque ore portus, ubi, etc., id. Verr. 2, 5, 12, § 30.
      3. 3. With the interrogative particle nam suffixed: in quā non video, ubinam mens constans possit insistere, Cic. N. D. 1, 10, 24.
      4. 4. With terrarum, loci (v. terra and locus): non edepol nunc, ubi terrarum sim, scio, si quis roget, Plaut. Am. 1, 1, 180: quid ageres, ubi terrarum esses, Cic. Att. 5, 10, 4: ubi loci fortunae tuae sint, facile intellegis, Plaut. Capt. 5, 2, 5: ut inanis mens quaerat, ubi sit loci, Plin. 7, 24, 24, § 90.
      5. 5. Repeated ubi ubi, also written as one word ubiubi, wherever, wheresoever = ubicumque (very rare): ubi ubi est, fac, quamprimum haec audiat, Ter. Eun. 5, 8, 12: sperantes facile, ubiubi essent se … conversuros aciem, Liv. 42, 57, 12.
        With gentium: ubi ubi est gentium, Plaut. As. 2, 2, 21.
    2. B. In a direct interrogation, where? So. Ubi patera nunc est? Me. In cistulā, etc., Plaut. Am. 1, 1, 264: ubi ego perii? ubi immutatus sum? ubi ego formam perdidi? id. ib. 300: ubi inveniam Pamphilum? Ubi quaeram? Ter. And. 2, 2, 1; 2, 2, 6: ubi sunt, qui Antonium Graece negant scire? Cic. de Or. 2, 14, 59: heu! ubi nunc fastus altaque verba jacent? Ov. H. 4, 150 Ruhnk.
      1. 2. Esp., with gentium: ubi illum quaeram gentium? Plaut. Ep. 5, 2, 13; and with the interrog. particle nam suffixed: ubinam est is homo gentium? id. Merc. 2, 3, 97: o di immortales! ubinam gentium sumus? … in quā urbe vivimus? Cic. Cat. 1, 4, 9 (v. gens).
  2. II. Transf.
    1. A. Most freq. of time, when, whenever, as soon as, as: ubi summus imperator non adest ad exercitum, Plaut. Am. 1, 3, 6: ubi ego Sosia nolim esse, tu esto sane Sosia. Nunc. etc., id. ib. 1, 1, 284: ubi friget, huc evasit, Ter. Eun. 3, 3, 11: ubi lucet, magistratus myrrhā unguentisque unguentur, Varr. L. L. 6, § 87 Müll.: ut sol, victis ubi nubibus exit, Ov. M. 5, 571: qualis, ubi hibernam Lyciam Xanthique fluenta Deserit (Apollo), Verg. A. 4, 143: ubi semel quis pejeraverit, ei credi postea non oportet, Cic. Rab. Post. 13, 36: hoc ubi Amphitruo erus conspicatu’st meus, Ilico, etc., Plaut. Am. 1, 1, 87: ubi de ejus adventu Helvetii certiores facti sunt, legatos ad eum mittunt, Caes. B. G. 1, 7: ubi ea dies venit, etc., id. ib. 1, 8: quem ubi vidi, equidem vim lacrimarum profudi, Cic. Rep. 6, 14, 14: ubi galli cantum audivit, id. Pis. 27, 67: at hostes, ubi primum nostros equites conspexeruntimpetu facto, etc., Caes. B. G. 4, 12; Quint. 7, 1, 6.
      With subj., Hor. C. 3, 6, 41.
      With inf. hist., Tac. A. 12, 51.
      1. 2. With correl. adv. of time (mostly anteand post-class.; not in Cic. or Caæs.).
          1. (α) With tum: otium ubi erit, tum, etc., Plaut. Rud. 2, 4, 13: ubi convivae abierint, tum venias, id. Stich. 4, 2, 14; id. Pers. 4, 7, 18; Quadrig. ap. Gell. 2, 2, 13: cetera maleficia tum persequare, ubi facta sunt, Sall. C. 52, 4; Cato, R. R. 33, 2; 33, 45 fin.: ubi conticuerit recte tumultus, tum in curiam patres revocandos esse, Liv. 22, 55, 8; 25, 38, 4; 43, 5, 6; 44, 34, 5: ut, cum admissa et perpetrata fuerint, tum denique, ubi, quae facta sunt infecta fieri non possunt, puniantur, Gell. 6 (7), 3, 42.
            Esp., with tum demum: ubi jam caro increscit, tum demum et balineis raris utendum erit, Cels. 7, 4 fin.; 3, 6; 7, 27; Gell. 16, 8, 16.
          2. (β) With tunc: ubi vis acrior imminet hostium, tunc, etc., Veg. Mil. 1, 24: tunc est consummata infelicitas. ubi, etc., Sen. Ep. 39, 6; 89, 15; 89, 19.
            Esp., with tunc demum, Cels. 3, 10.
    2. B. In colloq. lang., referring to things or persons, instead of the relative pronoun, in which, by which, with which, wherewith, etc.; or of persons, with whom, by whom, etc.: ne illi sit cera, ubi facere possit litteras, Plaut. As. 4, 1, 22: hujusmodi res semper comminiscere, Ubi me excarnifices, Ter. Heaut. 4, 6, 9: cum multa colligeres et ex legibus et ex senatusconsultis, ubi, si verba, non rem sequeremur, confici nihil posset, Cic. de Or. 1, 57, 243: si rem servassem, fuit, ubi negotiosus essem, Plaut. Truc. 1, 2, 38; cf.: est, ubi id isto modo valeat, Cic. Tusc. 5, 8, 23; v. sum, I. B. 5. b. β: neque nobis adhuc praeter te quisquam fuit, ubi nostrum jus contra illos obtineremus, with whom, Cic. Quint. 9, 34: Alcmene, questus ubi ponat aniles, Iolen habet, Ov. M. 9, 276.

ŭbī̆-cumque (-cunque, old Lat. -quomque: in tmesi: istius hominis ubi fit quomque mentio, Plaut. Bacch. 2, 3, 18), adv., wherever, wheresoever.

  1. I. Relative: ubicumque est lepidum unguentum, ungor, Plaut. Cas. 2, 3, 10: etsi, ubicumque es, in eādem es navi, Cic. Fam. 2, 5, 1: ego uni Servor, ubīcumque est, Ov. M. 7, 735; cf.: sis licet felix, ubicumque mavis, Hor. C. 3, 27, 13: des operam, ut te ante Calendas Januarias, ubicumque erimus, sistas, Cic. Att. 3, 25: ubicumque eris, id. Fam. 5, 17, 4; Quint. 9, 4, 126: De. Si quid te volam, ubi eris? Li. Ubicumque libitum fuerit animo meo, Plaut. As. 1, 1, 97.
    With terrarum, locorum, gentium: qui ubicumque terrarum sunt, ibi, etc., Cic. Phil. 2, 44, 113: ubicumque locorum Vivitis, Hor. Ep. 1, 3, 34: ubicumque erit gentium, Cic. N. D. 1, 44, 121.
    Very rarely with subj.: nostrum est intellegere, utcumque atque ubicumque opus sit, obsequi, Ter. Heaut. 3, 3, 17: istuc est sapere, qui, ubicumque opus sit, animum possis flectere, id. Hec. 4, 3, 2.
  2. II. Indefinitely, wherever it may be, anywhere, everywhere (poet. and in post-Aug. prose): bonam deperdere famam, Rem patris oblimare, malum est ubicumque, Hor. S. 1, 2, 62: quicquid loquemur ubicumque, Quint. 10, 7, 28: in senatu et apud populum et apud principem et ubicumque, id. 7, 4, 18 Zumpt N. cr.

Ubĭi, ōrum, m., a Germanic people, who in Cœsar’s time occupied the territory on the east bank of the Rhine, near the mod. Cologne, but were transferred to the left bank of the Rhine by Agrippa, B. C. 39, Caes. B. G. 1, 54; 4, 3; 4, 16; 6, 9; Tac. G. 28; id. A. 1, 31; 1, 36: oppidum Ubiorum, their chief city, id. ib. 1, 39; 1, 57.
Hence, Ubĭus, a, um, adj., Ubian, of the Ubii: mulier Ubia, Tac. H. 5, 22.

* ŭbĭ-lĭbet, adv., in any place, anywhere: cibus parabilis facilisque, ubilibet non defuturus, Sen. Tranq. 1, 6.

ūbī̆nam, v. ubi, I. A.

ŭbī̆-quāquē, adv., wherever, in every place whatsoever: te, dea, munificam gentes ubiquāque locuntur, Ov. Am. 3, 10, 5 Merkel (dub.; Jan. ubicumque.
Instead of ubiquāque, ubi fit quomque is now restored, Plaut. Bacch. 2, 3, 18 Fleck.; cf. Ritschl ad loc.; and cum omnia quaeque, App. de Mundo, p. 69, 31 Hildebr.).

ŭbī-quē, adv., wherever, wheresoever, in any place whatever, anywhere, everywhere: quicumque ubique sunt, etc., Plaut. Bacch. 5, 1, 1: illud, quicquid ubique Officit, evitare, Hor. S. 1, 2, 60: litterae, quae ubique depositae essent, Liv. 45, 29, 1: tum navium quod ubique fuerat, in unum locum coëgerant, Caes. B. G. 3, 16: quod ubique habeat frumenti ac navium, ostendit, id. B. C. 2, 20: onerarias naves, quas ubique possunt, deprehendunt, id. ib. 1, 36; cf. id. ib. 3, 112; Cic. Verr. 2, 4, 4, § 7; cf. id. ib. 2, 4, 59, § 132: nec quidquid ubique est Gentis, Verg. A. 1, 601: studendum est semper et ubique, Quint. 10, 7, 27; so (with semper) id. 1, 1, 29; 3, 9, 5; 11, 1, 14: crudelis ubique Luctus, ubique pavor, Verg. A. 2, 368: longa mora est, quantum noxae sit ubique repertum, Enumerare, Ov. M. 1, 214: ubique versus, Lact. Opif. 5, 11.
So the phrase, freq. in Cic., omnes, qui ubique sunt, for an unlimited number, all wherever they may be, all in the world: ceteri agri omnes qui ubique suntdecemviris addicentur, Cic. Agr. 2, 21, 57; cf.: aut Epicurus, quid sit voluptas, aut omnes mortales qui ubique sunt nesciunt, id. Fin. 2, 3, 6; 2, 4, 13; id. Tusc. 1, 15, 35; id. N. D. 2, 66, 164; id. Div. 2, 63, 129; 2, 44, 93; id. Fin. 4, 27, 74; id. Verr. 2, 5, 67, § 172; id. Phil. 10, 5, 12.
Cf. without omnes: utinam qui ubique sunt propugnatores hujus imperii, possent in hanc civitatem venire, etc., Cic. Balb. 22, 51: quae res itineris ubique nos comitantur, everywhere on the journey, App. M. 1, p. 113, 8.
Note: The adv. ubique is to be distinguished from ubi with the enclitic -que, each retaining its force, as in Plaut. Bacch. 1, 1, 36; id. Merc. 5, 1, 11; id. Rud. 2, 3, 58; Cat. 63, 46; Sall. C. 21, 1; Liv. 36, 2, 5; Hor. S. 2, 2, 84.

ŭbī̆ŭbi, v. ubi, I. A. 2.

ŭbĭ-vīs, adv. [volo], where you will, be it where it may, wherever it may be, anywhere, everywhere: nemo sit, quin ubivis, quam ibi, ubi est, esse malit, Cic. Fam. 6, 1, 1: qui mihi videntur ubivis tutius quam in senatu fore, id. Att. 14, 22, 2: ubivis facilius passus sim, quam in hac re, me deludier, in any thing, Ter. And. 1, 2, 32: nec recitem cuiquam, nisi amicis, idque coactus, Non ubivis coramve quibuslibet, Hor. S. 1, 4, 74.
With gentium: quanto fuerat praestabilius, ubivis gentium agere aetatem, i. e. anywhere in the world, Ter. Hec. 3, 1, 4.