† zēlo, āre, v. a.,  =  ζηλόω. 
- I.  To love with zeal or ardently (eccl. Lat.): populum summo pietatis amore, Tert. Carm. adv. Marc. 4, 36; Aug. Conf. 1, 7.
- II.  To be jealous of: non zeles mulierem sinus tui, Vulg. Ecclus. 9, 1.
- III.  To be zealous for: zelat zelum legis, Vulg. 1 Macc. 2, 58.
 Also in dep. form: zelatus est legem. Vulg. 1 Macc. 2, 26.
 Absol.: zelatus est pro Deo suo, Vulg. Num. 25, 13.