Lewis & Short

vŏlūtātĭo, ōnis, f. [voluto], a rolling about, wallowing.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: totis volutationibus corporis aliquid persequi, Cic. Pis. 34, 83: in luto, Plin. 8, 51, 77, § 207: pulverea athletarum, Tert. Pall. 4: caecā quādam volutatione contrahi undas, Sen. Prov. 1, 4: lapidis, Pall. Jun. 1.
    2. B. In partic., in mal. part., Petr. 95; Sen. Contr. 1, 2 med.
  2. II. Trop. (post-Aug.).
    1. * A. Restlessness, disquiet: nusquam residentis animi, Sen. Tranq. 2, 8.
    2. * B. Instability: tanta rerum humanarum, Sen. Ep. 99, 9.