Lewis & Short

vescor, vesci, v. dep. n. and a. [ve- and root ed- of edo; cf. esca], to fill one’s self with food, to take food, feed, eat.

  1. I. Lit. (class.; syn. pascor), constr. usu. with abl., rarely with acc. or absol.
          1. (α) With abl.: di nec escis aut potionibus vescuntur, Cic. N. D. 2, 23, 59: lacte, caseo, carne, id. Tusc. 5, 32, 90; Sall. J. 89, 7: nasturtio, Cic. Fin. 2, 28, 92: piris, Hor. Ep. 1, 7, 14: terrae munere, id. C. 2, 14, 10.
          2. (β) With acc.: eandem vescatur dapem, Att. ap. Non. 415, 17: insolita, Sall. H. 3, 27 Dietsch: caprinum jecur, Plin. 8, 50, 76, § 203: lauros, Tib. 2, 5, 64: singulas (columbas), Phaedr. 1, 31, 11: infirmissimos sorte ductos, Tac. Agr. 28.
            Pass.: dare caepas vescendas, Plin. 20, 5, 20, § 41.
          3. (γ) Absol.: pecus (sus) ad vescendum hominibus apta, Cic. N. D. 2, 64, 160: vescendi causā terrā marique omnia exquirere, on account of food, to gratify the palate, Sall. C. 13, 3: vescendi gratiā, Dig. 28, 8, 7: vescebatur et ante cenam, Suet. Aug. 76: vescere, sodes, Hor. Ep. 1, 7, 15: delphinus ex hominum manu vescens, Plin. 9, 8, 8, § 26: vesci in (mensā), to take his meals, Curt. 5, 2, 14: vesci in villā, Tac. A. 4, 59: in Capitolio, Censor. 12, 2.
  2. II. Transf., to enjoy, make use of, use, have, = frui, uti (mostly poet.): fugimus, qui arce hac vescimur, Pac. ap. Non. p. 416, 1: armis, id. ib. p. 416, 2: vitalibus auris, Lucr. 5, 857; cf.: aurā Aetheriā, Verg. A. 1, 546: variante loquelā, Lucr. 5, 71: praemiis patris, Att. ap. Non. p 416, 7: paratissimis voluptatibus, Cic. Fin. 5, 20, 57.