Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

vērē, adv., v. verus, C. fin.

vĕrēcundē, adv., v. verecundus, II. α.

vĕrēcundĭa, ae, f. [verecundus], the natural feeling of shame, by whatever cause produced, shamefacedness, bashfulness, shyness, coyness, modesty, etc.

  1. I. In gen. (class.; syn.: pudicitia, castitas, pudor).
    1. A. Absol.: nec vero tam metu poenāque terrentur, quae est constituta legibus, quam verecundiā, quam natura homini dedit quasi quendam vituperationis non injustae timorem, Cic. Rep. 5, 4, 6: homo solum animal natum pudoris ac verecundiae particeps, id. Fin. 4, 7, 18: scenicorum mos tantam habet veteri disciplina verecundiam, ut in scaenam sine subligaculo prodeat nemo, id. Off. 1, 35, 129; id. Rep. 4, 4, 4: magnam habet vim disciplina verecundiae, id. ib. 4, 6, 6: justitiae partes sunt non violare homines; verecundiae non offendere, id. Off. 1, 28, 99; cf. id. Lael. 22, 82: Caesar meam in rogando verecundiam objurgavit, id. Q. Fr. 3, 1, 3, § 10: tironis, id. Att. 8, 6, 3: homo timidus, virginali verecundiā, id. Quint. 11, 39; so, virginalis, Suet. Vit. Pers.: fuit sponsa tua apud me eādem, quā apud parentis suos, verecundiā, Liv. 26, 50, 6: verecundia nostra adversus regem nobis obstat, id. 37, 54, 7: nova nupta verecundiā notabilis, Plin. 35, 10, 36, § 78: verecundia oris, bashful redness, blushing, Suet. Dom. 18.
    2. B. With gen. obj.
          1. (α) With gen. rei: turpitudinis verecundia, dread of wrong-doing, Cic. Tusc. 5, 26, 74: negandi, id. Or. 71, 238; Quint. prooem. § 3: respondendi, id. 3, 5, 15: hujus sermonis, Liv. 26, 50, 4.
          2. (β) With gen. personae (not freq. till after the Aug. period): quando nec ordinis hujus ulla, nec reipublicae est verecundia, respect for, reverence, Liv. 4, 45, 8: parentis, vitrici, deorum, id. 39, 11, 2: ne auctorem ponam, verecundia ipsius facit, Quint. 6, 3, 64: majestatis magistratuum, Liv. 2, 36, 3: aetatis, id. 1, 6, 4; cf. id. 1, 3, 10: legum, id. 10, 13, 8.
            Transf.: quidam ita sunt receptae auctoritatis ac notae verecundiae, ut, etc., i. e. of known venerableness, Quint. 6, 3, 33.
  2. II. In partic., with an implication of censure.
      1. 1. Over-shyness, bashfulness, sheepishness, timidity (post-Aug.): verecundia vitium quidem sed amabile et quae virtutes facillime generet … quae (verecundia) est timor quidam reducens animum ab iis, quae facienda sunt … Optima est autem emendatio verecundiae fiducia, Quint. 12, 5, 2 sq.: patronus timet cognoscentis verecundiam, id. 4, 1, 19: (vox) in metu et verecundiā contracta, id. 11, 3, 64.
      2. 2. A shame, disgrace: verecundiae erat equitem suo alienoque Marte pugnare, Liv. 3, 62, 9: verecundia Romanos tandem cepit, Saguntum sub hostium potestate esse, etc., a sense of shame, id. 24, 42, 9.

vĕrēcundĭter, adv., v. verecundus fin. β.

vĕrēcundor, āri,

  1. I. v. dep. n. [verecundus], to feel bashful or ashamed, to be shy or diffident (rare but class.): verecundari neminem apud mensam decet, Plaut. Trin. 2, 4, 77: hi nostri amici verecundantur, capti splendore virtutis, Cic. Fragm. ap. Non. 480, 17: aliquem cunctantem et quasi verecundantem incitare, id. de Or. 3, 9, 36.
    With inf.: Sp. Carvilio graviter claudicanti ex vulnere … et ob eam causam verecundanti in publicum prodire, Cic. de Or. 2, 61, 249.
  2. II. Transf., of things: (manus) probant, admirantur, verecundantur, express shame, Quint. 11, 3, 87.

vĕrēcundus, a, um, adj. [vereor], feeling shame (at any thing good or bad), shamefaced, bashful, shy, coy, modest, diffident, etc.

  1. I. Lit.: nimis verecunda es (uxor), Plaut. Am. 3, 2, 22: decet verecundum esse adulescentem, id. As. 5, 1, 6: homo non nimis verecundus, Cic. de Or. 2, 88, 361: misi ad te quattuor admonitores non nimis verecundos, id. Fam. 9, 8, 1: innocentes et verecundi, id. Leg. 1, 19, 50: populus, Hor. A. P. 207: saepe verecundum laudasti, id. Ep. 1, 7, 37: Bacchus, moderate, id. C. 1, 27, 3 (cf.: modicus Liber, id. ib. 1, 18, 7): orator in transferendis verecundus et parcus, Cic. Or. 24, 81: vultus, Ov. M. 14, 840: ore loqui, Mart. 8, 1, 2: color, a blush, Hor. Epod. 17, 21: rubor, Ov. M. 1, 484: pudor, id. Tr. 4, 4, 50: verecunda debet esse translatio, Cic. de Or. 3, 41, 165: oratio, Quint. 11, 3, 96: verba, id. 10, 1, 9: causa, id. 4, 5, 19: vita, Ov. Tr. 2, 354.
    With subj.clause: transire in diversa subsellia, parum verecundum est, Quint. 11, 3, 133: hoc dicere verecundum est, i. e. I am ashamed, id. 7, 1, 56.
    Comp.: verecundior in postulando, Cic. Phil. 14, 5, 11: verecundior in loquendo, id. Fam. 7, 33, 2: partes, i. e. the private parts, Arn. 4, 133: translatio, Quint. 9, 2, 41: confessio, id. 4, 2, 8.
    Sup.: Pompejus in appetendis honoribus immodicus, in gerendis verecundissimus, Vell. 2, 33, 3.
  2. II. Transf., objectively, worthy of reverence, venerable (late Lat.): nomen populi Romani, Amm. 14, 6, 6; cf. id. 21, 16, 11; 30, 8, 4: praetor, Capitol. Ver. 8.
    Adv. (acc. to I.), shamefacedly, bashfully, shyly, modestly.
          1. (α) Form vĕrēcundē, Cic. Fin. 5, 2, 6; id. Brut. 22, 87; Liv. 26, 49, 16.
          2. * (β) Form vĕrēcundĭter, Pompon. ap. Non. 516, 23.
        1. b. Comp.: verecundius, Cic. de Or. 1, 37, 171; Quint. 4, 1, 13; 11, 1, 84.

vĕrēdārĭus, ii, m. [veredus], a postboy, courier (late Lat.), Sid. Ep. 5, 7 med.; Vulg. Esth. 8, 10; Firm. Math. 3, 13 fin.; Paul. Nol. Ep. 9.
Comically, of a priest eager for gossip, Hier. Ep. 22, 28.

vĕrēdus, i, m.

  1. I. A light horse for posting, a post-horse, courier’s horse, Cod. Just. 12, 51, 4; 12, 51, 7; Aus. Ep. 8, 7; 8, 14.
  2. II. Transf., a light, fleet huntinghorse, Mart. 12, 14, 1; 14, 86, 1.

vĕrendus, a, um, v. vereor, B. fin.

vĕrenter, adv., v. vereor, A. fin.

vĕrĕor, ĭtus (part. pres. verens; rare in histt.; not in Cæs., Liv., Sall., or Curt., veritus being used instead; but freq. in Cic., Nep., and Just.; cf. Krebs, Antibarb. p. 1192), 2, v. dep. a. and n. [Greek root ορ-, ϝορ; οὖρος, ἐπίουρος, guardian; ὁράω, to see; O. H. Germ. warten, to see; Engl. ward], to feel awe of, to reverence, revere, respect; to fear, be afraid of any thing (good or bad); to fear or be afraid to do a thing, etc. (not so strong as metuo, v. Cic. Quint. 1, 1 infra; cf. also timeo); constr. with acc., with an inf., the gen., a foll. ne, ut, a rel.-clause, or absol.

        1. (α) With acc.: vereri aliquem, Plaut. Am. prol. 23; so, vereri et metuere Junonem, id. ib. 2, 2, 202: contra nos ambae faciunt, summa gratia et eloquentia; quarum alteram vereor, alteram metuo, Cic. Quint. 1, 1: metuebant eum servi, verebantur liberi, id. Sen. 11, 37; cf.: quid? veteranos non veremur? nam timeri se ne ipsi quidem volunt, id. Phil. 12, 12, 29: veremur vos, Romani, et, si ita vultis, etiam timemus, Liv. 39, 37, 17: ut majorem fratrem vereri, Cic. Q. Fr. 1, 3, 3: quem discipuli et amant et verentur, Quint. 2, 2, 8 Spald. N. cr.: non se hostem vereri, sed angustias itineris et magnitudinem silvarum, Caes. B. G. 1, 39: patris conspectum, Ter. Phorm. 2, 2, 1: reprehensionem doctorum atque prudentium, Cic. Or. 1, 1: Gallica bella, id. Att. 14, 4, 1: periculum, Caes. B. G. 5, 48; id. B. C. 3, 21; Hirt. B. G. 8, 39: desidiam in hoc, Quint. 1, 3, 7: opinionem jactantiae, id. 9, 2, 74: pauperiem, Hor. Ep. 1, 10, 39: majus, id. S. 2, 8, 57: supplicium ab aliquo, Auct. Her. 2, 19, 28: hoc verens in hanc tarditatem incidi, Cic. Att. 10, 8, 5: quae verens Epicurus … commentus est, etc., id. N. D. 2, 23, 59: invidiam verens, Nep. Eum. 7, 1.
        2. (β) With inf.: vereri introire in alienam domum, Plaut. Mil. 4, 4, 32: vereor dicere, Ter. And. 2, 1, 23: vereor committere, ut, etc., Cic. Leg. 1, 13, 37: quos interficere, Caes. B. G. 5, 6: insanos qui inter vereare insanus haberi, Hor. S. 2, 3, 40: verear magis, Me amoris causā hoc ornatu incedere, Plaut. Mil. 4, 7, 2: judex verebar non omnes causam vincere posse suam, Ov. H. 16, 75 sq.
          Impers.: Cyrenaici, quos non est veritum in voluptate summum bonum ponere, Cic. Fin. 2, 13, 39.
        3. (γ) With gen. (mostly ante-class.): uxor, quae non vereatur viri, Afran. ap. Non. 496, 29: tui progenitoris, Att. ib. 497, 2: feminae primariae, Ter. Phorm. 5, 7, 78: tui testimonii, Cic. Att. 8, 4, 1.
          Impers.: nihilne te populi veretur, Pac. ap. Non. 497, 2.
        4. (δ) With dat. (very rare): eo minus veritus navibus, quod, etc., for the ships, Caes. B. G. 5, 9.
          (ε) With ne, lest or that: sed vereor, ne videatur oratio mea, etc., Cic. Rep. 1, 46, 70; 3, 5, 70; id. de Or. 1, 55, 234; id. Sull. 23, 66; Caes. B. G. 1, 19; 1, 42; 2, 1; Sall. J. 14, 20; Hor. S. 1, 2, 127; id. Ep. 1, 16, 19: veritus, ne licentia invidiam adcenderet, Sall. J. 15, 3: agebamus verentes ne quid accideret, Cic. Fam. 13, 19, 2: tum me inquit collegi, verens ne … noceret, id. Att. 15, 21, 1; id. Fam. 9, 16, 1; id. de Or 2, 3, 14; 3, 9, 33; Nep. Dion, 4, 1; 8, 5; id. Them. 5, 1.
          To introduce an expression of opinion, like dubito an: si, ut Graeci dicunt, omnes aut Graios esse aut barbaros, vereor ne barbarorum rex fuerit (Romulus), then I am afraid that, I suspect that, Cic. Rep. 1, 37, 58: non vereor, ne assentatiunculā quādam aucupari tuam gratiam videar, id. Fam. 5, 12, 6; Plaut. Capt. 2, 2, 58; id. Mil. 3, 3, 68; Cic. Fam. 2, 7, 1; Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8.
          (ζ) With ne … non: accepi tuas litteras, quibus intellexi te vereri ne superiores mihi redditae non essent, Cic. Fam. 14, 5, 1.
          So usu. after non vereor, ne non is used instead of ut (cf. η, infra): non vereor ne hoc officium meum P. Servilio non probem, Cic. Verr. 2, 4, 38, § 82; 2, 2, 47, § 118: non vereor, ne non scribendo te expleam, id. Fam. 2, 1, 1; 2, 5, 2; 2, 6, 2; 11, 28, 8; Cels. 5, 28, 12.
          So after questions implying a negative: quid est cur verear ne ad eam non possim accommodare Torquatos nostros? Cic. Fin. 1, 10, 34; and in ironical concessions or assumptions: si meis horis in accusando uti voluissem, vererer ne mihi crimina non suppeterent, id. Verr. 2, 1, 11, § 31; id. ap. Quint. 9, 3, 19.
          (η) With ut, that not: veritus ut hostium impetum sustinere posset, Caes. B. G. 5, 47: illa duo, Crasse, vereor, ut tibi possim concedere, Cic. de Or. 1, 9, 35; id. Fam. 14, 14, 1; id. Agr. 2, 22, 58; Auct. Her. 3, 6, 11: ut ferulā caedas meritum majora subire Verbera non vereor, Hor. S. 1, 3, 121.
          (θ) With a rel.-clause, to await with fear, to fear, dread: heri semper lenitas verebar quorsum evaderet, Ter. And. 1, 2, 5: Pomptinum quod scribis in urbem introisse, vereor, quid sit, Cic. Att. 7, 7, 3: hoc quomodo acciperent homines, vereor etiam nunc, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 1: vereor, num hic aliud sit dicendum, Dig. 20, 4, 11.
          (ι) With de and abl. (very rare): de quā (Carthagine) vereri non ante desinam quam illam excisam esse cognovero, Cic. Sen. 6, 18.
          (κ) Absol.: hic vereri perdidit, i. e. he has lost all sense of shame, Plaut. Bacch. 1, 2, 50: ne vereamini, Quia bellum Aetolis esse dixi cum Aliis, id. Capt. prol. 58: ne vereare; meo periculo hujus ego experiar fidem, id. ib. 2, 2, 99.
          Hence,
  1. A. vĕrenter, adv., with reverence, reverently, Sedul. 1, 8.
  2. B. vĕrendus, a, um, P. a., that is to be feared or reverenced, awful, venerable; fearful, terrible (poet. and in post-Aug. prose).
    1. 1. Adj.: majestas, Ov. M. 4, 540: patres, id. P. 3, 1, 143; cf. id. Tr. 5, 6, 31: ossa (viri), id. H. 3, 104: Alexander Partho verendus, Luc. 10, 46: fluctus classibus, id. 5, 502.
    2. 2. Subst.: vĕrenda, ōrum, m., the private parts, Plin. 28, 15, 60, § 213; 32, 9, 34, § 107; 36, 21, 42, § 156; Plin. Ep. 3, 18, 14; called also partes verendae, Veg. Vet. 1, 7.
      Note: In a pass. signif.: ubi malunt metui quam vereri se ab suis, Afran. ap. Gell. 15, 13, 3; cf. also the impersonal use above, β and γ.

vĕrētillum, i, n. dim. [veretrum], = parvum veretrum, App. Mag. p. 296, 28.

Veretīni, ōrum, m., a people of Calabria, Plin. 3, 11, 16, § 105.

vĕrētrum, i, n. [vereor; cf. verendus, 2.], the private parts, Phaedr. 4, 14, 1; Suet. Tib. 62; Arn. 5, 165: muliebre, Cael. Aur. Tard. 5, 10, 16; Scrib. Comp. 234; App. Herb. 201.

vērus, a, um, adj. [etym. dub.; cf. Zend var, believe; Sanscr. var, choose, wish], true, real, actual, genuine, etc. (opp. falsus, fictus).

  1. I. Lit.: secerni blandus amicus a vero et internosci tam potest adhibitā diligentiā, quam omnia fucata et simulata a sinceris atque veris, Cic. Lael. 25, 95: perspicere, quid in quāque re verum sincerumque sit, id. Off. 2, 5, 18: vera an falsa, Ter. And. 5, 4, 19: res vera (opp. ficta), Cic. Lael. 7, 24: verus ac germanus Metellus, id. Verr. 2, 4, 66, § 147; cf.: ipsus verus Harpax, Plaut. Ps. 4, 7, 111: vera mea uxor, id. As. 1, 1, 46 (dub.; al. verum): color, Ter. Eun. 2, 3, 27: vultus, id. And. 5, 1, 20: via, Plaut. Cas. 2, 6, 17: vera et perfecta amicitia, Cic. Lael. 6, 22: vera, gravis, solida gloria, id. Phil. 5, 18, 50: decus, id. Rep. 6, 23, 25: causa verissima, id. Ac. 2, 4, 10: virtus, Hor. C. 3, 5, 29: dolores, id. Ep. 1, 17, 57: amicus, id. A. P. 425: nati, legitimate, Prop. 2, 9, 17: verius ergo quid sit, Mart. 8, 76, 7: ut verum esset, suā voluntate sapientem descendere, etc., Cic. Rep. 1, 6, 11: id si ita est, ut, etc. … sin autem illa veriora, ut, etc., id. Lael. 4, 14.
    1. B. Subst.: vērum, i, n., what is true or real, the truth, the reality, the fact: interesse oportet, ut inter rectum et pravum, sic inter verum et falsum, Cic. Ac. 2, 11, 33: notionem veri et falsi nullam habere, id. ib.: verum dicere, Plaut. Am. 1, 1, 89; Ter. And. 2, 6, 6: si simile veri quid invenerim, Cic. Ac. 2, 20, 66; id. Rep. 3, 5, 8: si verum scire vis, id. Att. 12, 41, 3: si verum quaerimus, id. Tusc. 2, 23, 55: verum quidem si audire volumus, id. Brut. 73, 256: verum non libenter audire, Mart. 8, 76, 8: minor est tua gloria vero, Ov. H. 15 (16), 143: ut quid hujus veri sit, sciam, Plaut. Aul. 4, 10, 72; cf.: non pervident quid sit in vero, actually, really, Lact. 1, 17, 1.
      So the freq. construction of the gen. veri with similis, similiter, and similitudo (by many also joined together in one word, verisimilis, etc.): narrationem jubent veri similem esse, Cic. de Or. 2, 19, 80: id quod veri simile occurrit, id. Tusc. 2, 2, 5: veri simillimum mihi videtur, quodam tempore, etc., id. Inv. 1, 3, 4: veri similiora, id. N. D. 1, 24, 66: res similis veri, Liv. 26, 38, 9: simillimum veri, Cic. Tusc. 5, 4, 11: quod est magis verisimile, Caes. B. G. 3, 13: veri similiter fingere, App. Mag. p. 293: veri similius, id. ib. and p. 312; Tert. Apol. 16: veri similitudinem sequi, Cic. Ac. 2, 33, 107; Sen. Ben. 4, 33, 2; genuine, Plin. 34, 7, 17, § 66; cf., in a reversed order: similitudo veri, Cic. Part. Or. 11, 40; id. Univ. 3: res facit controversiam aut de vero aut de recto aut de nomine, respecting fact, id. Or. 34, 121: nec procul a vero est, quod, from the truth, Ov. Tr. 5, 6, 27: ex vero positum permansit Equiria nomen, id. F. 2, 859: in vero esse, to be true, Lact. 1, 11, 31; 1, 17, 1: teneras aures mordaci radere vero, Pers. 1, 107.
      Plur.: recta et vera loquere, Plaut. Capt. 5, 2, 7: vera dico, id. Am. 1, 1, 239; 2, 1, 12; 2, 2, 55 al.: artem se tradere vera ac falsa dijudicandi, Cic. de Or. 2, 38, 157: qui species alias veris … caput (= alias ab iis quae verae sunt, Orell.), Hor. S. 2, 3, 208: adjecta veris credibilis rerum imago, Quint. 4, 2, 123: vis dicam tibi veriora veris? Mart. 6, 30, 6.
  2. II. Transf.
    1. A. Like rectus, consonant with reason or good morals, i. e. right, proper, fitting, suitable, reasonable, just (class.): ah, Idnest verum? Ter. And. 4, 1, 5: cum aliquid verum ac rectum esse dicitur, Cic. Leg. 3, 15, 34: quod est rectum, verum quoque est, id. ib. 2, 5, 11: omnia recta, vera, id. Tusc. 3, 27, 64: lex vera atque princeps, id. Leg. 2, 4, 10: quibus peritia et verum ingenium est, Sall. H. 1, 111 Dietsch: ea, si vera existimare voles, maxume hortabuntur, id. ib. 4, 61, 3 ib.: nil Grosphus nisi verum orabit et aequum, Hor. Ep. 1, 12, 23.
      1. 2. Esp., verum est, with subject-clause (so most freq. = aequum est, etc.): neque verum esso, qui suos fines tueri non potuerint, alienos occupare, Caes. B. G. 4, 8: (Cato) negat verum esse, allici benevolentiam cibo, Cic. Mur. 35, 74: verum est, (agrum) habere eos, quorum sanguine ac sudore partus sit, Liv. 2, 48, 2; 3, 40, 11; 24, 48, 11; 28, 13, 7: metiri se quemque suo modulo ac pede, verum est, Hor. Ep. 1, 7, 98; id. S. 2, 3, 212: verius esse, Ti. Sempronio imperium habenti tradi exercitum quam legato, Liv. 35, 8, 6: me verius unum Pro vobis foedus luere, Verg. A. 12, 694: si verum est, with acc. and inf., if the view is correct, Cic. N. D. 3, 31, 77; Liv. 30, 26, 7.
        Rarely with ut: praeclarum illud est, et, si quaeris, rectum quoque et verum, ut, etc., right and just, Cic. Tusc. 3, 29, 73: si verum est, quod nemo dubitat, ut populus Romanus superarit, etc., Nep. Hann. 1, 1.
      2. 3. Subst.: vērum, i, n., honor, duty: in senatu parsilla, quae vero pretium aut gratiam anteferebat, Sall. J. 16, 1.
    2. B. Speaking or containing the truth, true, veracious, = veridicus (rare): sum verus? Ter. And. 2, 5, 12: vates, Ov. H. 16, 123: Apollinis os, id. M. 10, 209: judicium viri eruditissimi ac super ista verissimi, Plin. Ep. 9, 25, 2; 2, 9, 4; cf.: quo viro nihil firmius, nihil verius, id. ib. 4, 22, 3: verissimus et sapientissimus judex, most conscientious, Cic. Rosc. Am. 30, 84.
      Advv.
    1. A. vērum.
      1. 1. Lit., truly, just so, certainly, doubtless, even so, yes, as a confirmatory reply (ante-class. and rare, while vero is classical; v. vero init.): So. Facies? Ch. Verum, Ter. Heaut. 5, 3, 11; Plaut. As. 4, 2, 45. Ct. Men’ quaerit? Sy. Verum, Ter. Ad. 4, 2, 4; id. Eun. 2, 3, 56; 5, 6, 18.
      2. 2. Transf.
        1. a. In gen., as a strongly corroborative adversative particle, but in truth, but not with standing, but yet; and after negative clauses, but even, but: merito maledicas mihi, si id ita factum est: Verum haud mentior, resque uti facta, dico, Plaut. Am. 2, 1, 23; 1, 2, 22; Ter. And. prol. 4; id. Eun. 1, 2, 103; id. Heaut. 3, 3, 37: in optimorum consiliis posita est civitatium salus: praesertim cum, etc. … Verum hunc optimum statum pravis hominum opinionibus eversum esse dicunt, Cic. Rep. 1, 34, 51: quod ejus (Hermagorae) peccatum reprehendendum videtur, verum brevi, id. Inv. 1, 9, 12: quae non dicunt, verum intellegi volunt, Quint. 8, 5, 12: sed nos non, quid nobis utile, verum quid oratori necessarium sit, quaerimus, Cic. de Or. 1, 60, 254: ea sunt omnia non a naturā, verum a magistro, id. Mur. 29, 61; Verg. E. 3, 35.
          1. (β) In the construction non modo (solum, tantum) … verum etiam (quoque), not only … but also: non modo agendo, verum etiam cogitando, Cic. Cael. 19, 45; id. Verr. 2, 2, 66, § 161: non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā, id. Lael. 2, 6: non ingrato tantum, verum etiam invido et crudeli animo, Just. 21, 6, 7: servavit ab omni Non solum facto, verum opprobrio quoque turpi, Hor. S. 1, 6, 84: non modo … verum ne … quidem, not only not … but not even, Cic. Rep. 3, 30, 42.
        2. b. In partic.
          1. (α) In a transition, but, yet, still (freq. and class.): non edepol nunc, ubi terrarum sim scio, si quis roget … Ilicet, mandata eri perierunt una et Sosia, Verum certum’st confidenter hominem contra adloqui, Plaut. Am. 1, 1, 183: deinde hoc vobis confirmo, etc. … verum quod ego laboribus, etc. … me persecuturum esse polliceor, etc., Cic. Verr. 1, 17, 51: verum schemata λέξεως duorum sunt generum, Quint. 9, 3, 2: verum etiamsi quis summa desperet, id. 12, 11, 26: verum veniat sane, Cic. Verr. 2, 2, 31, § 76 et saep.
            Strengthened by enim, vero, and (in class. prose) enimvero, but truly, but indeed: verum enim, quando bene promeruit, fiat, Ter. Ad. 2, 1, 47: verum vero inter offam atque herbam, ibi vero longum intervallum est, Cato ap. Gell. 13, 17, 1: verum hercle vero, Plaut. Curc. 3, 5: si ullo in loco ejus provinciae frumentum tanti fuit, quanti, etc. Verum enim vero cum, etc., Cic. Verr. 2, 3, 84, § 194; so, verum enim vero, id. de Or. 3, 14, 54 N. cr.; Sall. C. 20, 10; Liv. 4, 4, 8.
          2. (β) In breaking off the current of discourse (cf. sed), but however, but: exspectabantur Calendae Januariae, fortasse non recte. Verum praeterita omittamus, Cic. Phil. 5, 12, 31: verum quidem haec hactenus; cetera quotiescumque voletis, id. Tusc. 3, 34, 84: sed hoc nihil ad me … Verum hoc (ut dixi) nihil ad me. Illud ad me, etc., id. de Or. 2, 32, 139.
    2. B. vērō, in truth, in fact, certainly, truly, to be sure, surely, assuredly: eho, mavis vituperari falso, quam vero extolli? Plaut. Most. 1, 3, 21: iste eum sese ait, qui non est, esse: et qui vero est negat, id. Capt. 3, 4, 35: Tox. Amplectere sis. Lemn. Ego vero, id. Pers. 5, 1, 12; cf. Curt. 6, 3, 5: As. Ego non novi adulescentem vostrum. St. Veron’? As. Serio, Plaut. Truc. 2, 2, 47: veron’ serio? id. Merc. 4, 1, 19: itane vero obturbat? Ter. And. 5, 4, 23: Ch. Vah, gloriare evenisse ex sententiā? Sy. Non hercle vero, verum dico, id. Heaut. 4, 5, 18: quod de domo scribis … ego vero tum denique mihi videbor restitutus, si, etc., Cic. Fam. 14, 2, 3; cf. even at the beginning of a letter: ego vero cupio te ad me venire, I do really wish, id. ib. 14, 16, 10; so, ego vero vellem, id. ib. 4, 6, 1: cum effusis gaudio lacrimis cupere vero diceret, etc., Liv. 27, 19, 12; Plin. Ep. 9, 20, 1.
      Esp., in apodosis, tum vero: postea quam ad causam dicendam ventum est, tum vero sine metu omnes erant, etc., Cic. Verr. 2, 2, 29, § 70; Sall. J. 94, 3; Stat. Th. 1, 412; cf. tum, III. B. 1.
      Ironically: sane quia vero hae mihi patent semper fores, Ter. Eun. 1, 2, 9: multum vero haec eis jura profuerunt, Cic. Verr. 2, 5, 47, § 124: turpem vero actionem, etc., id. Phil. 13, 11, 25: egregiam vero laudem refertis, Verg. A. 4, 93.
      With immo: immo vero indignum facinus faxo ex me audies, Ter. And. 5, 2, 13.
        1. b. In corroborative replies, yes, certainly, by all means, assuredly, etc. (class.; while verum in this sense is only ante-class.): De. An quid est etiam amplius? He. Vero amplius, Ter. Ad. 3, 4, 23; id. Eun. 3, 1, 12: M. Fuisti saepe, credo, in scholis philosophorum. A. Vero, ac libenter quidem, Cic. Tusc. 2, 11, 26: sed tu orationes nobis veteres explicabis? Vero, inquam, Brute, id. Brut. 87, 300: tu vero, inquam, Tite, id. ib. 85, 292: nos vero, inquit ille, id. Fin. 4, 28, 80: M. Cadere, opinor, in sapientem aegritudinem tibi dixisti videri. A. Et vero ita existimo, id. Tusc. 3, 6, 12.
          With immo, nay rather: De. Quin tu mi argentum cedo. Ph. Immo vero uxorem tu cedo, Ter. Phorm. 5, 8, 43: sed da mihi nunc, satisne probas? Immo vero et haec, etc., Cic. Ac. 1, 3, 10: immo vero, inquit, ii vivunt, qui, etc., id. Rep. 6, 14, 14: S. Quid domi? pluresne praesunt negotiis tuis? L. Immo vero unus, inquit, id. ib. 1, 39, 61.
          And, to strengthen negative answers, joined with minime: S. Quid? totam domum num quis alter, praeter te, regit? L. Minime vero, Cic. Rep. 1, 39, 61; 3, 32, 44; id. Ac. 1, 1, 2; id. Off. 3, 6, 29 al.
        2. c. In urgent or encouraging expostulation, but, though, however, etc.: Ni. Cape hoc tibi aurum, Chrysale, i, fer filio. Ch. Non equidem accipiam. Ni. Cape vero: odiose facis, take it though, Plaut. Bacch. 4, 9, 139: respice vero, id. Ep. 1, 1, 3: ostende vero, id. ib. 5, 2, 58: minue vero iram, Ter. Phorm. 2, 3, 88.
        3. d. To indicate a climax, even, indeed: neque solum in tantis rebus, sed etiam in mediocribus vel studiis vel officiis, vel vero etiam negotiis contemnendum, Cic. Rep. 1, 3, 4: quod cum tam multi homines audissent, statim ad me defertur: immo vero, ut quisque me viderat, narrabat, id. Verr. 1, 7, 19: nec vero jam meo nomine abstinent, id. Rep. 1, 3, 6: neque vero id satis habuit, Nep. Epam. 4, 5.
      1. 2. Transf., as a strongly corroborative adversative particle, but in fact, but indeed, however (always placed after a word): ne T. quidem Postumius contemnendus in dicendo: de re publicā vero non minus vehemens orator, quam bellator fuit, Cic. Brut. 77, 269: non vero tam isti (sc. mortui sunt) quam tu ipse, nugator, id. Sen. 9, 27: dixisti non auxilium mihi, sed me auxilio defuisse. Ego vero fateor hercule, quod viderim mihi auxilium non deesse, idcirco me illi auxilio pepercisse, id. Planc. 35, 86; id. Rep. 1, 7, 12: ubi per exploratores Caesar certior factus est, tres jam copiarum partes Helvetios id flumen transduxisse, quartam vero partem citra flumen Ararim reliquam esse, Caes. B. G. 1, 12.
        In transitions: age vero ceteris in rebus quali sit temperantiā, considerate, Cic. Imp. Pomp. 14, 40: nec vero tibi de versibus respondebo, id. Phil. 2, 8, 20.
    3. C. vērē, according to truth, truly, really, in fact; properly, rightly, aright: hoc quom fit, ibi non vere vivitur, Ter. Heaut. 1, 1, 102 Fleck.: honestum, quod proprie vereque dicitur, id in sapientibus est solis, Cic. Off. 3, 3, 13: quis putare vere potest, etc., id. Rep. 1, 17, 28: vere ducere, id. ib. 1, 38, 60: verene hoc memoriae proditum est? etc., id. ib. 2, 15, 28: immo, si vere volumus dicere, jam incohavit bellum, Liv. 41, 23, 13: omnia vere vates locuta est, Verg. A. 6, 188: vere an dolo, Spart. Sev. 5.
      Comp.: libentius quam verius, Cic. Mil. 29, 78: Ligures latrones verius quam justi hostes, Liv. 40, 27, 10.
      Sup.: verissime loquor, Cic. Att. 5, 21, 7: verissime dicere, id. Rep. 2, 4, 8.