Lewis & Short

vĕgĕto, āvi, ātum, 1, v. a. [vegetus], to arouse, enliven, quicken, animate, invigorate (post-class.): spiritus, qui animalia omnia vitali et fecundā ope vegetat, App. de Mundo, p. 61, 36; id. M. 11, p. 257; id. Ascl. 92, 37: structum Adam (anima), Prud. Ham. 448; id. Cath. 10, 7: anima carnem vegetat, Vulg. Gen. 9, 15: gaudia non illum vegetent, Aus. Ep. 25, 64: memoriae vegetandae gratia, Gell. 17, 2, 1.