Lewis & Short

vaenĕo, īre, and vaenum, i, v. veneo and venum.

vēnĕo (also vaenĕo), īvi or ii, ī̆tum, 4 (in the pass. form, venear, Plaut. Fragm. ap. Diom. p. 365: veneatur, Titian. ib.: vaeniri, Plaut. Pers. 4, 4, 28 Ritschl: VENIRI, Inscr. Orell. 4388; the i of the supine short, acc. to Prisc. p. 907 P.; scanned long by Sedul. Hymn. 1, 21; fut. VENIET, Inscr. Grut. 512, 14; imp. venibat, Cic. Verr. 2, 3, 47, § 113; perf. inf. venisse, Front. 4, 5, 20; Val. Max. 4, 4, 9), v. n. [venum-eo; v. 2. venus], to go to sale, i. e. to be sold (used as pass. of vendo; class.): oleam venire oportetoleo venibit, Cato, R. R. 146: auctio fiet; venibunt servi, supellex, fundi, aedes, omnia Venibunt, quiqui licebunt … Venibit uxor quoque etiam, si quis emptor venerit, Plaut. Men. 5, 9, 96 sq.: venibis tu hodie virgo, id. Pers. 3, 1, 8: cogis eos plus lucri addere, quam quanti venierant, cum magno venissent, Cic. Verr. 2, 3, 39, § 89: ei mandasti, cui expediret illud venire quam plurimo, id. Fam. 7, 2, 1: mancipia venibant Saturnalibus tertiis, id. Att. 5, 20, 5: quia veneat auro Rara avis, Hor. S. 2, 2, 25: respondit, a cive se spoliari malle quam ab hoste venire, Quint. 12, 1, 43; 12, 7, 12: liber, quo questus est venire advocationes, venire etiam praevaricationes, Plin. Ep. 5, 13 (14), 6: adicis hos (agros) nongentis milibus posse venire, id. ib. 7, 11, 1: (mullum) missum sibi cum in macellum deferri et venire jussisset, Sen. Ep. 95, 42; Suet. Calig. 40; id. Ner. 16; Flor. 3, 21, 27; Curt. 9, 4, 5; 9, 8, 15; Sen. Const. 3, 1.