Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

umquam (unquam), adv. temp. [etym dub.], at any time, ever (opp. never; cf. aliquando); most freq. in neg. clauses, sometimes also in interrogations and in conditional clauses; but very seldom in affirmations.

  1. I. In neg. clauses.
    1. A. Lit.: quod (principium) si numquam oritur, ne occidit quidem umquam, Cic. Rep. 6, 25, 27: quod nemo umquam homo antehac Vidit, Plant. Am. 2, 1, 16; cf. id. ib. 2, 1, 41: neque umquam quicquam me juvat quod edo domi, id. Capt. 1, 2, 33; id. Aul. 3, 1, 3: quam opinionem nemo umquam mortalis assequi potuit sine, etc., Cic. Rep. 2, 10, 17; 2, 15, 29: quod nec didicerint, nec uniquam scire curaverint, id. ib. 1, 6, 11: atque haud sciam an ne opus sit quidem nihil umquam omnino deesse amicis, id. Lael. 14, 51: nemo umquam adiit, id. Har. Resp. 17, 37: cum ita sim adflictus ut nemo umquam, id. Att. 3, 12, 1: itaque quantus non umquam antea exercitus venit, Liv. 9, 37, 2; 9, 39, 5: non umquam gravis aere domum mihi dextra redibat, Verg. E. 1, 36; cf. Prop. 1, 6, 21: non mehercule hoc umquam dixi, Quint. 6, 3, 74: utinam ne umquam Mede Colchis cupido corde pedem extulisses, Enn. ap. Non. 297, 20 (Trag. v. 311 Vahl.).
      1. 2. In clauses, affirmative in form, in which a negation is implied (cf. II. infra): cave posthac, si me amas, umquam istuc verbum ex te audiam, Ter. Heaut. 5, 4, 8: raro umquam, nisi forte, etc., hardly ever, Quint. 4, 1, 4; cf.: difficilior (interrogatio) hoc, quod raro umquam possunt ante judicium scire, quid testis dicturus sit, id. 5, 7, 22.
    2. B. Transf.
      1. 1. In interrogations implying a negative: Le. Sed tu, en umquam cum quiquam viro Consuevisti? Si. Nisi quidem cum Alcesimarcho nemine, Plaut. Cist. 1, 1, 88; Ter. Phorm. 2, 2, 15; so, en umquam, very freq.; v. en: Ps. Eho an umquam tu hujus nupsisti patri? Ba. Di melius faciant, Plaut. Ps. 1, 3, 95: ullamne ego rem umquam in vita meā Volui, quin? etc., Ter. Heaut. 5, 3, 4: dic mihi hoc; solent tibi umquam oculi duri fieri? Plaut. Men. 5, 5, 24; 5, 5, 26: quis homo pro moecho umquam vidit in domo meretriciā Prendi quemquam? Ter. Eun. 5, 4, 38.
      2. 2. In conditional clauses; si umquam in dicendo fuimus aliquidtum profecto, etc., Cic. Att. 4, 2, 2: Al. Di me perdantSi illam uxorem duxero mihi umquam, quam despondit pater. Me. Et me, si umquam tibi uxorem filiam dedero meam, Plaut. Cist. 2, 1, 31 sq.: date ergo, daturae Si umquam estis hodie uxorem, id. Cas. 4, 4, 11: si te in plateā offendero hac post umquam, periisti, Ter. Eun. 5, 9 (8), 34: mihi si umquam filius erit, nae, etc., id. Heaut. 2, 1, 5: si umquam ullum fuit tempus, mater, cum, etc., id. ib. 5, 4, 1; id. Hec. 3, 3, 29: vovisse hunc dicam, si salvos domum redisset umquam, id. ib. 3, 4, 21: si quando umquam equestri ope adjutam rempublicam meminerint, illo die annitantur, ut, etc., Liv. 10, 14, 11.
  2. II. In affirmative clauses (cf. I. A. 2. supra): plus amat quam te umquam amavit, Plaut. Ep. 1, 1, 63; id. Bacch. 3, 4, 14; cf. id. ib. 3, 4, 22; 4, 8, 71: ut minime mirum futurum sit, si (Isocrates) … reliquis praestet omnibus, qui umquam orationes attigerunt, Cic. Or. 13, 41: quod ei praeter spem acciderat, ut illam terram umquam attingeret, id. Imp. Pomp. 9, 25: cum tyranno instituere amicitiam; et tyranno quam, qui umquam fuit, saevissimo, Liv 24, 32, 3: quare nunc quoque, licet major quam umquam moles premat, tamen, etc., Quint. 12, prooem. § 2: utinam sit tempus umquam quo perfectus aliquis orator, etc., for once, ever, id. 12, 2, 9: excute: sic umquam longā relevere catenā, Nec tibi perpetuo serva bibatur aqua, Ov. Am. 1, 6, 25: scintillam e stellā cadere et augeri terrae appropinquantemsemel umquam proditur, Cn. Octavio C. Scribonio coss., Plin. 2, 35, 35, § 100.

ūnā, adv., v. unus fin.

ūnăetvīcēsĭmāni, v. unetvicesimani.

ūnăetvīcēsĭmus, a, um, v. unetvicesimus.

ūnănĭmans, antis, adj. [unus-animus], of one mind, of one accord (ante- and post-class.): socia, Plaut. Truc. 2, 4, 80: consensus, Amm. 21, 5, 9: plebs, id. 22, 5, 4.

ūnănĭmis, e, adj. [unus-animus], of one mind, accordant, harmonious, unanimous (postclass.): fratres, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 231: equi, id. Epigr. 37, 3; cf. unianimis, Schol. Juv. 5, 134.
Adv.: ūnănĭmĭ-ter, unanimously, cordially: me delegistis, Vop. Tac. 4 fin.: studere patientiae (opp. discordare), Tert. Pat. 1 fin.: vivere, Arn. 1, 33.

ūnănĭmĭtas, ātis, f. [unanimus], unanimity, concord (very rare; cf.: concordia, consensus): egregia, Pac. ap. Non. 101, 26; 142, 32 (Trag. Rel. v. 109 Rib.): fraterna, Liv. 40, 8, 14; Hilar. Trin. 1, 28.

ūnănĭmĭter, adv., v. unanimis fin.

ūnănĭmus, a, um, adj. [unus-animus], of one mind, heart, or will; of one accord, concordant, harmonious, unanimous (poet.): ego tu sum, tu’s ego: unanimi sumus, Plaut. Stich. 5, 4, 49 ritschl N. cr.: sodales, Cat. 30, 1: fratres, Stat. Th. 8, 669: venti, Val. Fl. 1, 615; 4, 161 (but in Liv. 7, 21, 5, the correct read. is una animos).

ūnăsyllăbus, a, um, adj. [vox. hybr. unus-συλλαβή], of one syllable: praepositiones, Prisc. 14, p. 984 P.

uncātĭo, ōnis, f. [uncatus], a bending inwards, a hooking, curving: unguium, Cael. Aur. Acut. 2, 32 med.

uncātus, a, um, adj. [uncus], bent inwards, hooked, curved (post-class.).

  1. I. Lit.: lanceae, Sid. Ep. 4, 20.
    1. B. Transf., bent down, bowed down: ut quidam uncati permaneant, Cael. Aur. Tard. 5, 3, 57.
  2. II. Trop., hooked, barbed: syllogismi, Sid. Ep. 9, 9 fin.

uncĭa, ae, f., = οὐγκία (Siculian and Etruscan; v. Müller, Etrusk. 1, p. 309 sq.) [akin to unus, unicus, unio; Gr. οἰνός], the twelfth part of any thing, a twelfth.

  1. I. Lit.
      1. 1. Of inheritances: mortuus Babullius. Caesar, opinor, ex unciā, etsi nihil adhuc: sed Lepta ex triente, Cic. Att. 13, 48, 1: heres, Sen. Contr. 4, 28 med.; Cod. Just. 5, 27, 2.
        Of a debt: non erit uncia tota, Mart. 9, 3, 5.
      2. 2. To denote a rate of interest, one twelfth per cent. a month, i. e. reckoning by the year, one per cent., Dig. 26, 7, 47, § 4.
      3. 3. As a weight, the twelfth part of a pound (as or libra), an ounce, Rhemn. Fan. Pond. 28; Plaut. Men. 3, 3, 3: uncia aloës, Plin. 20, 13, 51, § 140: Falerni, Mart. 1, 107, 3.
      4. 4. As a measure of land, one twelfth of a jugerum, Col. 5, 1, 10.
      5. 5. As a measure of length, the twelfth part of a foot, an inch, Front. Aquaed. 24; Plin. 6, 34, 39, § 214.
  2. II. Transf., a trifle, bit, atom: neque piscium ullam unciam hodie Pondo cepi, Plaut. Rud. 4, 2, 8; Juv. 11, 131: nulla de nostro nobis uncia venit apro, Mart. 9, 49, 12.

uncĭālis, e, adj. [uncia], of or belonging to a twelfth part, amounting to a twelfth part: asses, i. e. weighing an ounce, Plin. 33, 3, 13, § 45; so, uva, id. 14, 3, 4, § 42: altitudo, of an inch, id. 18, 16, 43, § 146; so, litterae, Hier. prol. in Job fin.

uncĭārĭus, a, um, adj. [uncia], of or belonging to a twelfth part, containing a twelfth: heres, i. e. who inherits a twelfth part, Dig. 30, 1, 34 fin.: fenus, i. e. one twelfth of the principal was returned annually as interest, or 8 1/3 per cent. (cf. Rein, Privatr. 630 sqq.; Marquardt, Röm. Alterth. 3, 2, 48); Tac. A. 6, 16; Liv. 7, 16, 1; 7, 27, 3: lex, i. e. de fenore unciario, Fest. p. 375: unciariā stipe collatā, i. e. of an as (weighing one ounce), from each person, Plin. 34, 5, 11, § 21: vitis, bearing grapes that weigh an ounce, Col. 3, 2, 2; cf. Isid. Orig. 17, 5, 17

uncĭātim, adv. [uncia], by twelfths, by ounces.

  1. * I. Lit.: (axungia) datur et phthisicis unciatim, cum vini veteris hemina decocta, donec tres unciae e toto restent, Plin. 28, 9, 37, § 139.
  2. * II. Transf., by a little at a time, little by little: quod ille unciatim vix de demenso suo … comparsit miser, Ter. Phorm. 1, 1, 9.

* uncīnātus, a, um, adj. [uncinus], furnished with hooks or tenters, barbed: hamata uncinataque corpora, Cic. Ac. 2, 38, 121.

uncīnus, i, m. [1. uncus], a hook, barb (late Lat. for 1. uncus), App. M. 3, p. 135, 39; Pall. Mart. 10, 29; Vnlg. Exod. 28, 13.
As adj.: hamus, barbed, Paul. Nol. Carm. 20, 270.

* uncĭŏla, ae, f. dim. [uncia], a little ounce, Juv. 1, 40.

uncĭ-pēs, pĕdis, adj. [2. uncus], having feet bent in, crook-footed, Tert. Pall. 5.

unco, āre, v. n., to sound or roar like a bear, Carm. Philom. 50.

unctĭo, ōnis, f. [ungo], a besmearing. anointing.

  1. I. Lit.: sudatoriae, Plaut. Stich. 1, 3, 73: cottidiana, Col. 12, 53, 3. philosophorum omnes unctionis causā relinquunt, i. e. to go and anoint themselves for wrestling in the palæstra, Cic. de Or. 2, 5, 21; Quint. 11, 3, 19.
  2. II. Transf., an ointment, unguent: ita ut unctio inarescat, Plin. 28, 11, 47, § 171.

unctĭto, āre, v. freq. a. [ungo], to besmear or anoint often (ante-class.): se unguentis, Plaut. Most. 1, 3, 117: flavo cinere (crinem), Cato ap. Serv. Verg. A. 4, 698.

* unctĭuscŭlus, a, um, adj. dim. [unctus, from ungo], somewhat unctuous: pulmentum, Plaut. Ps. 1, 2, 85.

unctor, ōris, m. [ungo], an anointer, Plaut. Trin. 2, 1, 22; Mart. 12, 70, 3; 7, 32, 6; 12, 70, 3; Cic. Fam. 7, 24, 2; Quint. 11, 3, 26; Aug. Civ. Dei, 6, 10, 2; Inscr. Orell. 2791; Inscr. Grut. 785, 5.

unctōrĭum, ii, n. (sc. cubiculum) [unctor], the anointing-room in a bath, Plin. Ep. 2, 17, 11; cf. elaeothesium.

unctŭlus, a, um, adj. dim. [unctus, from ungo], besmeared, anointed.

  1. I. Adj.: circumtonsi et terti atque unctuli, Varr. ap. Non. 179, 8.
  2. * II. Subst.: unctŭlum, i, n., a little ointment, App. M. 3, p. 139, 2.

unctum, i, n., v. ungo, P. a. fin.

* unctūra, ae, f. [ungo], an anointing of the dead: servilis, Cic. Leg. 2, 24, 60.

1. unctus, a, um, Part. and P. a. of ungo.

2. unctus, ūs, m. [ungo], an anointing, anointment: oleum unctui profer, App. M. 1, p. 113, 3: cochlearum cinis cum melle unctu sanat, Plin. 30, 10, 27, § 90 (al. linitu).

1. uncus, i, m. [Sanscr. root ak, ankami, bend; Gr. ἀγκών, ὄγκος; cf.: ancus, ungulus], a hook, barb.

  1. I. In gen., Liv. 30, 10, 16; Col. 3, 18, 2: ferrei, Cato, R. R. 10; 13.
    As an attribute of Necessitas, Hor. C. 1, 35, 20.
    Poet., an anchor, Val. Fl. 2, 428.
  2. II. In partic.
    1. A. A hook that was fastened to the neck of condemned criminals, and by which they were dragged to the Tiber, Cic. Phil. 1, 2, 5; id. rab. Perd. 5, 16; Ov. Ib. 168; Juv. 10, 66; cf.: et bene cum fixum mento discusseris uncum, Nil erit hoc: rostro te premet ansa suo, Prop. 4 (5), 1, 141.
    2. B. A surgical instrument, Cels. 7, 29.

2. uncus, a, um, adj. [1. uncus],

  1. I. hooked, bent in, crooked, curved, barbed (poet. and in post-Aug. prose; syn.: curvus, recurvus): uncus hamus, Ov. M. 15, 476; also called unca aera, id. P. 2, 7, 10: cornua (tauri), Prop. 2, 5, 19: aratrum, Verg. G. 1, 19; Ov. M. 5, 341; 7, 210; cf.: vomer aratri, Lucr. 1, 313; also called dens, Verg. G. 2, 423: pedes (harpyiae), id. A. 3, 233: ungues, Lucr. 5, 1322: manus, Verg. G. 2, 365: digiti, Col. 7, 11, 2: cauda, Ov. M. 15, 371: labrum, Lucr. 4, 588; 5, 1407.
  2. II. Transf.: unco non alligat ancora morsu, Verg. A. 1, 169: avis Minervae, i. e. with crooked beak and talons, Stat. Th. 3, 507; cf. alites, id. ib. 12, 212.

unda, ae, f. [Sanscr. root ud-, und-, to be wet; whence, uda, water; Angl. -Sax. ydhu, wave; Slav. voda, water; Gr. ὕδωρ, ὑάδες; Goth. vatō, water], a wave, billow, surge (syn. fluctus).

  1. I. Lit.: mare plenum undarum, Plaut. Mil. 2, 6, 33: unda, cum est pulsa remis, purpurascit, Cic. Fragm. ap. Non. 162, 30: via, quae fert Acherontis ad undas, Verg. A. 6, 295; Lucr. 1, 374; 1, 380; 3, 494; Hor. C. 1, 12, 32; 4, 14, 20; id. Ep. 2, 2, 176; Ov. M. 1, 570.
    Collect.: prora remissa subito navem undae adfligebat, Liv. 24, 34, 11.
    1. B. Transf.
      1. 1. In gen.
        1. a. Water, moisture (mostly poet.; cf.: aqua, lympha): (Proteus) flumen eras, interdum undis contrarius ignis, Ov. M. 8, 737: fontis in undā, id. ib. 4, 98; cf.: fons tenui perlucidus undā, id. ib. 3, 161: (Noti) canis fluit unda capillis, id. ib. 1, 266: nivales, snow-water, Mart. 14, 118, 1: ignem Pollux undamque jugalem Praetulit, fire and water, as symbols of housekeeping, Val. Fl. 8, 245, hence, faciunt justos ignis et unda viros, i. e. real, proper husbands, Ov. A. A. 2, 598.
        2. b. A fluid, liquid. manans naribus unda Sangninis, Sil. 10, 245: preli, i. e. oil, Plin. 15, 1, 2, § 5: croci, Mart. 8, 33. 4; 13, 40, 1.
          Cf the lava from Ætna, Lucil. Aet. 303.
      2. 2. Of wavelike things (poet.): aëriae, i. e. the air, Lucr. 2, 152: quā plurimus undam Fumus agit, Verg. A. 8, 257.
        Of a lion’s mane, Mart. 8, 55, 10.
      3. 3. In architecture, for the Gr. cymatium (κυματίον, a little wave), a talon, ogee, Vitr. 5, 7.
  2. II. Trop., of the wavelike agitation of a multitude, etc., a surge, billow, stream, tide, = aestus: campus atque illae undae comitiorum, Cic. Planc. 6, 15: nunc agilis fio et mersor civilibus undis, Hor. Ep. 1, 1, 16: adversis rerum immersabilis undis, id. ib. 1, 2, 22: curarum, Cat. 64, 62: bellorum, Claud. in Eutr. 2, 507: salutantūm unda, a stream, crowd, throng, Verg. G. 2, 462; so, undae Boiorum, Sil. 4, 159.

undābundus, a, um, adj. [undo], full of waves, surging, billowy (post-class.): mare, Gell. 2, 30, 3: aquae, Amm. 17, 7, 11.

undanter, adv., v. undo fin.

undātim, adv. [undo],

  1. I. in a waving manner, like waves: mensae undatim crispae, Plin. 13, 15, 30, § 96: crispum marmor, id. 36, 7, 11, § 55.
  2. II. In a throng, Amm. 21, 3, 2.

undĕ, adv., from which place, whence.

  1. I. Lit., of place.
    1. A. Correlatively: petere inde coronam Unde prius nulli velarint tempora musae, Lucr. 4, 5: nec enim inde venit, unde mallem, Cic. Att. 13, 39, 2: ibi, unde huc translata essent, id. Rep. 2, 16, 30: ut eo restituerentur (Galli), unde dejecti essent, id. Caecin. 30, 88; cf.: te redigam eodem, unde orta es, Plaut. As. 1, 2, 13: eodem, unde erant profectae (naves), Caes. B. G. 4, 28; 5, 5; so too, eodem, unde, id. ib. 5, 11: ad idem, unde profecta sunt, redire, Cic. Rep. 6, 22, 24: fontes, unde hauriretis, id. de Or. 1, 46, 203: Latobrigos in fines suos, unde erant profecti, reverti jussit, Caes. B. G. 1, 28: loca superiora, unde erat propinquus despectus in mare, id. ib. 3, 14: ad summi fastigia culminis unde Tela jactabant Teucri, Verg. A. 2, 458: regna, Unde genus ducis, id. ib. 5, 801: arbor, unde auri aura refulsit, id. ib. 6, 204: montis sublime cacumen Occupat, unde sedens partes speculetur in omnes, Ov. M. 1, 667.
      1. 2. Pregn.: e majoribus castris, unde antea cessatum fuerat, brevi spatio circumductae copiae, i. e. from the place at which, etc., Liv. 5, 13, 10: in arcem perfugere, unde biduo post deditio facta, id. 31, 46, 16.
    2. B. Absol.
      1. 1. In a direct interrog.: hoc verbum unde utrumque declarat, et ex quo loco et a quo loco. Unde dejectus est Cinna? Ex urbeUnde dejecti Galli? A Capitolio. Unde qui cum Graccho fuerunt? Ex Capitolio, etc., Cic. Caecin. 30, 87: Pa. Unde is? Chae. Egone? nescio hercle, neque unde eam, neque quorsum eam, Ter. Eun. 2, 3, 14: Mn. Unde eam (mulierem) esse aiunt? Ly. Ex Samo, Plaut. Bacch. 3, 3, 68: qui genus? unde domo? from what country? Verg. A. 8, 114.
        With gentium: unde haec igitur gentium est? Plaut. Ep. 3, 4, 47.
      2. 2. In an indirect interrog.: ego instare, ut mihi responderet, quis esset, ubi esset, unde esset, Cic. Verr. 2, 2, 77, § 188: quaere unde domo (sit), what his home is, or where he lives, Hor. Ep. 1, 7, 53: qualis et unde genus .. Quaeris, from what stock, of what family, Prop. 1, 22, 1: non recordor, unde ceciderim, sed unde surrexerim, Cic. Att. 4, 16, 10: unde initium belli fieret, explorabant, Caes. B. G. 5, 53: unde domo quisque sit quaere, Sen. Cons. Helv. 6, 3: sciscitari unde natalium provenerit, App. M. 5, p. 165, 32.
  2. II. Transf.
    1. A. Apart from relations of place, and referring to persons or things, from which as an origin, source, cause, means, reason, etc., something proceeds, from whom, from which.
      1. 1. Correlatively: (narratio) brevis erit, si, unde necesse est, inde initium sumetur, Cic. Inv. 1, 20, 28; cf. Auct. Her. 1, 9, 14: unde jumenta nomen traxere, Col. 6, praef. 3: praedonibus, Unde emerat, Ter. Eun. 1, 2, 35: qui eum necasset, unde ipse natus esset, Cic. Rosc. Am. 26, 71: potest fieri, ut is, unde te audisse dicis, iratus dixerit, id. de Or. 2, 70, 285; cf.: de (re) multo dicat ornatius, quam ille ipse, unde cognorit, id. ib. 1, 15, 67: illo exstincto Jove, unde discerem, id. Sen. 4, 12: hem, mea lux, unde omnes opem petere solebant, id. Fam. 14, 2, 2: hi, unde ne hostium quidem legati arcentur, pulsi, Liv. 21, 10, 6: non ut ingenium et eloquentiam meam perspicias, unde longe absum, Cic. Brut. 92, 318: est unde haec fiant, Ter. Ad. 1, 2, 42: tenuit permagnam Sextilius hereditatem, unde nummum nullum attigisset, Cic. Fin. 2, 17, 55: si habuerit, unde tibi solvat, id. Har. Resp. 13, 29: quod, unde agger omnino comportari posset, nihil erat reliquum, Caes. B. C. 2, 15: tardior stilus cogitationem moratur, rudis et confusus intellectu caret: unde sequitur alter dictandi labor, Quint. 1, 1, 28; 12, 3, 4: sciat (orator) quam plurima: unde etiam senibus auctoritas major est, quod, etc., id. 12, 4, 2: unde jus stabat, ei victoriam dedit (= a quā parte stabat), Liv. 21, 10, 9; cf.: turbam, nec satis fido animo, unde pugnabat, stantem, in fugam averterunt, id. 25, 15, 13: ut unde stetisset, eo se victoria transferret, on whose side, Just. 5, 4, 12.
        1. b. In partic., jurid. t. t.: unde petitur, of whom demand is made, i. e. the defendant: si ambo pares essent, illi, unde petitur, potius credendum esse, Cato ap. Gell. 14, 2, 26; cf.: causam dicere Prius unde petitur, aurum quare sit suom, Quam ille qui petit, unde is sit thesaurus sibi, Ter. Eun. prol. 11 sq.: ego omnibus, unde petitur, hoc consilium dederim, Cic. Fam. 7, 11, 1: postulabat ut illi, unde peteretur, vetus exceptio daretur, id. de Or. 1, 37, 168.
      2. 2. Absol.
        1. a. In a direct interrog.: unde haec (patera) igitur est? Plaut. Am. 2, 2, 158; cf. id. Bacch. 3, 6, 10: redde, ut huic reddatur. Strob. Unde? id. Aul. 5, 20: Pi. Bonum habe animum. Mn. Unde habeam? id. ib. 4, 3, 17; id. Cas. 2, 2, 25: unde iste amor tam improvisus, Cic. Agr. 2, 22, 60; Quint. 11, 1, 54: unde sed hos novi? Ov. M. 9, 508.
          With gentium: De. Face id ut paratum jam sit. Li. Unde gentium? De. Me defraudato, Plaut. As. 1, 1, 77; Tert. Pall. 4.
        2. b. In an indirect interrog.: ut ex ipsā quaeras, unde hunc (anulum) habuerit, Ter. Heaut. 4, 1, 45: quaerere, unde se ac suos tueri possit, Liv. 5, 4, 5: unde concilietur risusdifficillimum dicere, Quint. 6, 3, 35: si cogitaverimus, unde et quousque jam provecta sit orandi facultas, id. 2, 16, 18: unde sit infamisDiscite, Ov. M. 4, 285; cf. flor. 3, 12, 8 sqq.
    2. B. Indef.: unde unde for undecumque, from wherever, whencesoever, from whatever quarter (only poet. and in post-class. prose): et quaerendum unde unde foret nervosius illud, Cat. 67, 27: qui nisiMercedem aut numos unde unde extricat, etc., Hor. S. 1, 3, 88: nec tamen vindictae solacium unde unde spernendum est, App. M. 5, p. 165: qui malum etsi ipse non fecit, tamen a quocumque et unde unde passus est fieri, Tert. adv. Herm. 10.
      1. 2. So, unde alone (late Lat.; perh. only in Tert.): certe unde sunt ista, signis potius et ostentis deputanda, Tert. Anim. 51 fin.: quamquam possimus unde illas prolatas aestimare, dum ne ex nihilo, id. adv. Herm. 22 med.

(undēcēni, a false read. for undenis, Plin. 36, 8, 14, § 65.)

undēcentēsĭmus, a, um, num. adj. [unde-centum], the ninety-ninth: annus, Val. Max. 8, 7, ext. 11.

undēcentum, num. adj. [unus-decentum], ninety-nine: anni, Plin. 7, 60, 60, § 214.

undĕcĭes, num. adv. [unus-decies], eleven times: hanc summam undecies multiplicato, fiunt, etc., Col. 5, 2, 7: surrexi unā cenā, Mart. 5, 79, 1.

undĕcĭm, num. adj. [unus-decem], eleven: legiones, Cic. Fam. 6, 18, 2: milia debeo, Mart. 2, 44, 8; Vitr. 3, 1 med.: dies, Macr. S. 1, 13.

undĕcĭmus, a, um, num. adj. [unusdecimus], the eleventh: legio, Liv. 30, 18, 10: annus, Verg. E. 8, 39: dies, Plin. 11, 54, 118, § 283.

undĕcĭrēmis, is, f. (sc. navis) [undecim-remus], a ship of eleven banks of oars, Plin. 16, 40, 76, § 203.

undĕcŭmāni, ōrum, m. [undecimus], soldiers of the eleventh legion, Plin. 3, 12, 17, § 107.

undĕ-cumque (undĕ-cunque; in tmesi: unde vacefit cumque locus, Lucr. 6, 1017), adv., from wherever, whencesoever, from what place or part soever (post-Aug.): undecumque moti sunt (fluctus), Sen. Vit. Beat. 27, 3: fluens sanguis, Plin. 27, 4, 5, § 18; cf.: nec undecumque causa fluxit, ibi culpa est, Quint. 7, 3, 33: undecumque inceperis, ubicumque desieris, Plin. Ep. 9, 4, 2: ignes transsiliunt protinus in naphtham undecumque visam, Plin. 2, 105, 109, § 235; Treb. Pol. Trig. Tyr. 22, 4.
With gentium: undecumque gentium venissent, Vop. Firm. 14.

undĕ-lĭbet, adv., whence you will, whencesoever, from any place whatever, from anywhere (very rare): invenire, Auct. Her. 4, 50, 63: fascia undelibet super fracturam incipere debet, Cels. 8, 10, 1.
Also rel., from whatever quarter, Aug. in Psa. 36, Serm. 3.

undēnārĭus, a, um, adj. [undeni], containing eleven: numerus, Aug. Serm. 51 fin.; 83 med.

un-dēni, ae, a, num. distrib. adj. [unus], eleven each, eleven distributively: pariuntur undeni, Plin. 11, 25, 30, § 91: cubitis, id. 36, 8, 14, § 65 Sillig N. cr.: Musa per undenos emodulanda pedes, i. e. with a hexameter and pentameter, elegiac verse, Ov. Am. 1, 1, 30: me quater undenos sciat implevisse Decembres, i. e. forty-four years, Hor. Ep. 1, 20, 27.
In sing.: bisque undena pars, Manil. 4, 451.

undēnōnāginta, num. adj. [unus-denonaginta], eighty-nine: classis undenonaginta navium, Liv. 37, 30, 1.

undĕoctōginta, num. adj. [unus-deoctoginta], seventy-nine: unde-Octoginta annos natus, Hor. S. 2, 3, 118.

undēquadrāgēsĭmus, a, um, num. adj. [undequadraginta], the thirty-ninth: volumen, Val. Max. 8, 7, ext. 10.

undēquadrāgies or -ĭens, num. adv. [id.], thirty-nine times: dimicare, Plin. 7, 25, 25, § 92.

undēquadrāginta, num. adj. [unusde-quadraginta], thirty-nine: anni, Cic. Rep. 2, 14, 27.

undēquinquāgēsĭmus, a, um, num. adj. [undequinquaginta], the forty-ninth dies, Cic. Imp. Pomp. 12, 35; Vell. 2, 17, 3.

undēquinquāginta, num. adj. [unus de-quinquaginta], forty-nine: coronae aureae, Liv. 37, 58, 4: genera, Plin. 13, 4, 9, § 40.

undēsexāgēsĭmus, a, um, num. adj. [undesexaginta], the fifty-ninth: pars, Censor. de Die Nat. 19.

undēsexaginta, num. adj. [unus-desexaginta], fifty-nine: undesexaginta (Carthaginiensium) vivi capti, Liv. 23, 37, 6: dies, Plin. 36, 15, 24, § 122.

undētrīcēni, ae, a, num. distr. adj. [undetriginta], twenty-nine each, twentynine distributively: menses undetricenum tricenumque (dierum) numero alternaverunt, Macr. S. 1, 13, § 4.

undētrīcēsĭmus or undētrīgē-sĭmus, a, um, num. adj. [unus-desexaginta], the twentyninth: dies, Liv. 25, 36, 14: in commentariorum undetricesimo, Gell. 10, 5, 1.

undētrīgēsĭmus, a, um, v. undetricesimus.

undētrīginta, num. adj. [unus-detriginta], twenty-nine: menses, Vitr. 9, 4: dies, Macr. S. 1, 15, § 6.

undēvīcēni, ae, a, num. distr. adj. [undeviginti], nineteen each, nineteen distributively: pedes, Quint. 1, 10, 44.

undēvīcēsĭmāni, ōrum, m. [undevicesimus], soldiers of the nineteenth legion: cum quinque cohortibus undevicesimanorum egreditur, Auct. B. Alex. 57, 2; Tac. A. 1, 51.

undēvīcēsĭmus or undēvīgēsĭ-mus, a, um, adj. [undeviginti], the nineteenth: anno undevicesimo post ejus mortem, Cic. Sen. 5, 14: expleto aetatis undevicesimo anno, Quint. 6, praef. § 4; Tac. A. 1, 45 (al. unetvicesimus): die undevigesimo, Col. 8, 5, 14.
The second and third syllable scanned short: senserat ire aquilas legio undevigesima, cujus, etc., Poët. ap. Anth. Lat. 2, p. 21.

undēvīginti, num. adj. [unus-de-viginti], nineteen: undeviginti annos natus. Cic. Brut. 64, 229: signa militaria, Liv. 23, 46, 4.

undĭcŏla, ae, comm. [unda-colo], wavedwelling, i. e. inhabiting the waves, dwelling in the sea: Naïades, Varr. ap. Non. p. 250, 14: pistris, Avien. Arat. 808.

undī̆flŭus, a, um, adj. [unda-fluo], flow ing with waves: amnes, Dracont. Hexaëm. 1, 607.

undĭfrăgus, a, um, adj. [unda-frango], wave-breaking, that breaks the waves or water: fluctus, Ven. 3 prol.

undĭquĕ,

  1. I. adv. indef. [unde-que, prop. whencesoever; hence], from all parts, sides, or places, from every quarter, on all sides, on every part, everywhere: ut undique uno tempore in hostes impetus fieret, Caes. B. G. 1, 22: vicus altissimis montibus undique continetur, id. ib. 3, 1: cinctus periculis, Cic. Imp. Pomp. 11, 30: rebus undique collectis, arcessitis, comportatis, id. de Or. 3, 24, 92; cf.: carpere et colligere, id. ib. 1, 42, 191: carpere atque delibare, id. Sest. 56, 119: sic undique omni ratione concluditur, on all grounds, id. N. D. 2, 53, 132: omnes undique copiae conferuntur, id. Rep. 3, 17, 27: concurritur undique ad istum Syracusas, id. Verr. 2, 2, 53, § 133: undique ad inferos tantumdem viae est, id. Tusc. 1, 43, 104: natura undique perfecta, id. Fin. 5, 9, 26; cf. id. ib. 5, 24, 69: omnes enim partes ejus (i. e. mundi) undique medium locum capessentes nituntur aequaliter, id. N. D. 2, 45, 115: delirus et amens Undique dicatur, Hor. S. 2, 3, 108: soluta ac velut labens undique toga, Quint. 11, 3, 147: undique omnes conisi hostem avertunt, Liv. 3, 63, 4: undique omnis copias contrahit, Curt. 3, 1, 10; Flor. 4, 2, 38.
      1. 2. Utterly, entirely, completely, in all respects: aut undique religionem tolle aut usque quāque conserva, Cic. Phil. 2, 43, 110: vita undique referta bonis, id. Tusc. 5, 31, 86: nam quid fere undique placet? Quint. 1, 2, 15.
  2. II. Esp.
      1. 1. With gentium, in every quarter, in every part of the world: pacato undique gentium toto, quā patet, orbe terrarum, Edict. Aurelian. ap. Vop. Firm. 5.
      2. 2. With laterum: canes rabidi et immanes undique laterum circumfusi, App. M. 8, p. 209, 11.
      3. 3. With versus (versum): marinae aurae undique versus assidui flatus, Just. 44, 1, 10: cum Oceanus omnes terras omnifariam et undique versum circumfluat, Gell. 12, 13, 20; 7, 16, 6; App. Mag. p. 322, 22; Sol. 40 med.
      4. 4. With secus: undique secus agris arentibus, Sol. 27, 46.

undĭsŏnus, a, um, adj. [unda-sono], wave-sounding, sounding or roaring with the waves (poet.): rupes, Stat. Achill. 1, 198: saxum, Val. Fl. 4, 44: Psamathe, id. 1, 364: dei, i. e. sea-gods, Prop. 3 (4), 21, 18.

undĭvăgus, a, um, adj. [unda-vagus], wandering in waves (late Lat.): latices, Coripp. Johan. 6, 342: salum, id. ib. 7, 344: Tethys, Anthol. Lat. 2, p. 303 Burm.

undo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [unda].

  1. I. Neutr., to rise in waves or surges, to throw up waves, to surge, swell (poet. and in postAug. prose).
    1. A. Lit.: undantem salum, Enn. ap. Non. 223, 24 (Trag. v. 226 Vahl.); cf.: undanti in freto, Att. ap. Cic. N. D. 2, 35, 89: solet aestus aequinoctialisundare, Sen. Q. N. 3, 28, 6: ad caelum undabat vortex, Verg. A. 12, 673: aëna undantia flammis, id. ib. 6, 218.
    2. B. Transf.
      1. 1. To overflow with, be full of, abound in any thing, = abundare: regio Undat equis floretque viris, Val. Fl. 1, 539: vultus sanguine, Stat. Th. 1, 449: silva favis, Claud. Rapt. Pros. 3, 25: ima (aedium) viris, id. VI. Cons. Hon. 545.
      2. 2. To wave, undulate: vidimus undantem ruptis fornacibus Aetnam, Verg. G. 1, 472: undantes flammae, Sil. 9, 446: undante fumo, Sen. Troad. 19: undans buxo Cytorus, Verg. G. 2, 437: undans chlamys, Plaut. Ep. 3, 3, 55: undantes habenae, waving, flowing, hanging loosely, Verg. A. 12, 471; so, undantia lora, id. ib. 5, 146: ipsa (puella) decenter undabat, undulated, App. M. 2, p. 117, 38.
    3. C. Trop., to waver, fluctuate, be agitated: undans curis, Val. Fl. 5, 304: undantes spumis furialibus irae, Claud. in Ruf. 1, 76.
  2. II. Act. (very rare), to overflow, inundate, deluge: sanguine campos, Stat. Achill. 1, 87: sinus cruore, Claud. in Ruf. 2, 67.
    P. a.: undātus, a, um, in a wavy or wave-like form: concharum genera imbricatim undata, cancellatim reticulata, Plin. 9, 33, 52, § 103.
    Hence, undan-ter, adv., in a waving manner, like waves: capillus undanter fluens, App. M. 2, p. 122, 7 (al. fluenter undans): evomere talia, Mart. Cap. 2, § 138.

undōsē, adv., v. undosus fin.

undōsus, a, um, adj. [unda], full of waves or surges, surgy, billowy: aequor, Verg. A. 4, 313: Plemyrium, id. ib. 3, 693: regna, Sil. 5, 21.
Comp.: fluctus, Sol. 12 fin.
Sup.: torrentes, Aug. Civ. Dei, 27, 11.
Adv.: undōsē, in waves; comp.: undosius labens, Amm. 27, 4, 7.

* undŭlātus, a, um, adj. [undo, I. B. 2. and II. p. a.], diversified as with waves (like watered stuffs), undulated: togae, Varr. ap. Non. 189, 26 (cited also in Plin. 8, 48, 74, § 195).

ūnĕdo, ōnis, m., the arbute or strawberry-tree; and also its fruit, Plin. 15, 24, 28, § 98; 23, 8, 79, § 151.

Unelli, ōrum, m., a people in Gallia Lugdunensis, bordering on the Curiosolitœ and Lexovii, whose country formed part of the Tractus Armoricus; their chief city was Constantini Castra, now Coutances, Caes. B. G. 2, 34; 3, 11; 3, 17; 7, 75; Plin. 4, 18, 32, § 107 (Jahn, Venelli).

ūnetvīcēsĭmāni (ūnăet-), ōrum, m. [unetvicesimus], soldiers of the twentyfirst legion, Tac. H. 2, 43.

ūnetvīcēsĭmus (ūnăet-), a, um, num. adj. [unus-et-vicesimus], the twentyfirst: legio, Tac. A. 1, 45 (al. undevicesimus).

ungella (unguella), ae, f. dim. [ungula], a little claw or talon, Apic. 4, 5; Marc. Emp. 20 med.

ungo or unguo, nxi, nctum, 3, v. a. [root in Sanscr. ang, to besmear; cf. Gr. ἄγος],

  1. I. to smear, besmear, anoint with any fat substance, an unguent, oil, etc. (class.; syn.: lino, linio): unguentis, Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77: aliquam unguentis, Plaut. Most. 1, 3, 115; id. Truc. 2, 2, 34: unctus est, accubuit, Cic. Att. 13, 52, 1: gloria quem supra vires unguit, Hor. Ep. 1, 18, 22; Aug. ap. Suet. Aug. 76.
    Of the anointing of corpses, Enn. ap. Serv. Verg. A. 6, 219 (Ann. v. 156 Vahl.); Ov. P. 1, 9, 47; id. F. 4, 853; id. H. 10, 122; Mart. 3, 12, 4; Hor. S. 2, 1, 7: corpus, Varr. R. R. 1, 2, 26: globos melle, Cato, R. R. 79: postes superbos amaracino, Lucr. 4, 1175 et saep.
    Of the anointing of a Jewish king: unctus est in regem, Sulp. Sev. Chron. 1, 45, 5: caules oleo, to dress with oil, Hor. S. 2, 3, 125: caules impensius, Pers. 6, 68: pingui oluscula lardo, Hor. S. 2, 6, 64: labitur uncta carina, daubed with pitch, the pitchy keel, Enn. ap. Macr. S. 6, 1, and ap. Isid. Orig. 19, 1 (Ann. v. 379 and 476); imitated by Verg. A. 4, 398; cf.: labitur uncta vadis abies, id. ib. 8, 91: ungere tela manu ferrumque armare, to smear or anoint with poison (ἰοὺς χρίεσθαι), id. ib. 9, 773: arma uncta cruoribus, smeared, stained, Hor. C. 2, 1, 5: tela cruore hostili, Sil. 9, 13: ova ranae sanguine, Hor. Epod. 5, 19: puer unctis Tractavit calicem manibus, i. e. greasy, id. S. 2, 4, 78; so, uncta aqua, id. ib. 2, 2, 68.
  2. II. Trop., Vulg. Act. 10, 38; id. 2 Cor. 1, 21.
    Hence, unctus, a, um, P. a.; prop. anointed, oiled: cur quisquam caput unctius referret, Cat. 10, 11: magis diliges ex duobus aeque bonis viris nitidum et unctum quam pulverulentum et horrentem, Sen. Ep. 66, 24: Achivi, Hor. Ep. 2, 1, 33: nudus, unctus, ebrius est contionatus, Cic. Phil. 3, 5, 12.
    1. B. Transf., rich, luxurious, sumptuous (syn. lautus).
        1. a. Adj.: captus es unctiore cenā, Mart. 5, 44, 7: melius et unctius, Hor. Ep. 1, 15, 44: cenae unctissimae, Sid. Ep. 2, 9: ita palaestritas defendebat, ut ab illis ipse unctior abiret, Cic. Verr. 2, 2, 22, § 54: accedes siccus ad unctum, Hor. Ep. 1, 17, 12: patrimonia, Cat. 29, 23: Corinthus, luxurious, voluptuous, Juv. 8, 113: Tarentus, Sid. Carm. 5, 430: pro isto asso sole, quo tu abusus es in nostro pratulo, a te nitidum solem unctumque repetemus, i. e. sunshine and ointment, Cic. Att. 12, 6, 2: unctior splendidiorque consuetudo loquendi, rich, copious, id. Brut. 20, 78.
        2. b. Subst.: unctum, i, n.
      1. 1. A rich banquet, sumptuous feast: unctum qui recte ponere possit, Hor. A. P. 422: cenare sine uncto, Pers. 6, 16.
      2. 2. An ointment: haurito plusculo uncto, corporis mei membra perfricui, App. M. 3, p. 139; Veg. 3, 71, 5.

* unguēdo, ĭnis, f. [unguo, ungo], an ointment, unguent, App. M. 3, p. 138, 26.

unguen, ĭnis, n. [unguo, ungo], a fatty substance, fat; an ointment, unguent: in aënum caldum unguen indito, Cato, R. R. 79; 80: pingues unguine ceras, Verg. G. 3, 450: cras. sum, Pers. 6, 40: pingue, Val. Fl. 6, 360; 8, 302 al.

unguentārĭus, a, um, adj. [unguentum], of or belonging to ointments or unguents, ointment-.

  1. I. Adj.: taberna, Varr L. L. 8, 30, 117; Sen. Ep. 108, 4; Suet. Aug. 4: cella, Sid. Ep. 2, 2: vasa, Plin. 36, 8, 12, § 60.
  2. II. Substt.
    1. A. unguentārĭus, ii, m., a dealer in unguents, a perfumer, Cic. Off. 1, 42, 150; id. Att. 13, 46, 2; Hor. S. 2, 3, 228; Plin. 31, 7, 42, § 91; Inscr. Orell. 2988.
    2. B. unguentārĭa, ae, f.
      1. 1. A female perfumer, Plin. 8, 5, 5, § 14; Inscr. Orell. 4301; 4991.
      2. 2. (Sc. ars.) The art of making unguents or perfumes, Plaut. Poen. 3, 3, 90.
    3. C. unguentārĭum, ii, n. (sc. argentum), money for buying perfumes, Plin. Ep. 2, 11, 23.

unguento, āvi, ātum, 1, v. a. [unguentum], to rub with sweet ointments, to anoint, perfume (in verb. finit. very rare): DEAS VNGVENTAVERVNT, Inscr. Fratr. Arval. Orell. 2271, 391 (cf. Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77).
More freq. in part. perf.: unguentātus, a, um, anointed, perfumed: unguentatus per vias, ignave, incedis, Plaut. Cas. 2, 3, 23: cincinni, id. Truc. 2, 2, 32: homo, P. Scipio Afric. ap. Gell. 7, 12, 5; Sen. Fragm. ib. 12, 2, 11: maritus, Cat. 61, 142.

unguentum, i (gen. plur. unguentūm, Plaut. Curc. 1, 2, 5; id. Poen. 3, 3, 88), n. [unguo], an ointment, unguent, perfume: non omnes possunt olere unguenta exotica, Plaut. Most. 1, 1, 41; 1, 3, 115 sq.; Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62; id. Cat. 2, 3, 5; id. Sest. 8, 18; id. Cael. 11, 27; id. Tusc. 5, 21, 62; Hor. C. 2, 3, 13; 2, 7, 23; id. A. P. 375; Prop. 3, 16 (4, 15), 23; Ov. F. 3, 561; Mart. 11, 54, 1; Plin. 1, 1, 1, § 3.

unguĭcŭlus, i, m. dim. [unguis], a finger-nail: integritas unguiculorum omnium, Cic. Fin. 5, 27, 80; Plaut. Ep. 5, 1, 17; Sen. Q. N. 6, 2, 5.
Prov.: a teneris unguiculis, a transl. of the Gr. ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, from early infancy, from childhood, Cic. Fam. 1, 6, 2 (for which: de tenero ungui, Hor. C. 3, 6, 24): ex unguiculis (= ἐξ ὀνύχων), from the very finger-tips, i. e. through and through, Plaut. Stich. 5, 5, 20; App. M. 10, p. 249, 11.

* unguilla, ae, f. [unguo, ungo], an ointment-box, Sol. 27 fin.

unguĭnōsus, a, um, adj. [unguen], full of fat or oil, fat, oily, unctuous: unguentum, Plin. 13, 1, 2, § 17: opus, Cels. 5, 26, 20.
Comp.: nuces, Plin. 23, 8, 77, § 147.

unguis, is (abl. ungui, Cat. 62, 43; Hor. Ep. 1, 19, 46; id. C. 2, 8, 4; Prop. 1, 20, 39; cf. Charis. p. 120), m. [cf. Gr. ΟΝΥΧ-, ὄνυξ; Sanscr. nakha], a nail of a person’s finger or toe.

  1. I. Lit., Plin. 11, 45, 101, § 247; 10, 35, 52, § 106; 28, 2, 5, § 28; Hor. Ep. 1, 7, 51; 1, 19, 46; id. S. 1, 3, 101; Prop. 1, 20, 39; Ov. Am. 1, 7, 64; 2, 6, 4; id. A. A. 3, 708.
      1. 2. Of animals. a claw, talon, hoof, Plin. 11, 45, 101, § 247; Hor. C. 2, 19, 24; Ov. M. 4, 717; 10, 540; Col. 6, 12; Mart. 14, 199 al.
    1. B. Proverbial phrases.
      1. 1. Ab imis unguibus usque ad verticem summum, from top to toe, from the crown of his head to the sole of his foot, Cic. Rosc. Com. 7, 20.
      2. 2. A rectā conscientiā transversum unguem non discedere, not to depart a finger’s breadth in the least, Cic. Att. 13, 20, 4; cf. ellipt.: urge igitur, nec transversum unguem, quod aiunt, a stilo, id. Fam. 7, 25, 2: si tu ex isto loco digitum transvorsum aut unguem latum excesseris, Plaut. Aul. 1, 1, 17 sq.; Hier. Ep. 127, 8 (v. transversus and digitus).
      3. 3. Cum medium ostenderet unguem, i. e. showed utter derision, the greatest contempt (because the middle finger was regarded as indecent), Juv. 10, 53.
      4. 4. Incestos amores De tenero meditatur ungui, i. e. from childhood, ἐξ ἁπαλῶν ὸνύχων, Hor. C. 3, 6, 24 (for which: a teneris unguiculis, Cic. Fam. 1, 6, 2).
      5. 5. Ad or in unguem, after the Gr. εἰς ὄνυχα or ἐπ’ ὄνυχος, to a hair, to a nicety, exactly, perfectly (an expression borrowed from sculptors, who, in modelling, give the finishing touch with the nail; or joiners, who test the accuracy of joints in wood by the nail: materiem dolare ad unguem, Col. 11, 2, 13: ad unguem Factus homo, highly polished, perfectly accomplished, Hor. S. 1, 5, 32; cf.: carmen decies castigare ad unguem, id. A. P. 294 Jan. ad loc.: suturae capitis in unguem committuntur, Cels. 8, 1, § 12; Verg. G. 2, 277 Serv.; Vitr. 4, 6, 2; cf. also: carmina molli numero fluere, ut per leve severos effundat junctura unguis, Pers. 1, 65.
      6. 6. Homo, cujus pluris erat unguis, quam tu totus es, a man whose little finger was worth more than your whole body, Petr. 57 fin.
      7. 7. Rodere ungues, to bite the nails, i. e. to be buried in thought, etc.: ille in versu faciendo Saepe caput scaberet vivos et roderet ungues, Hor. S. 1, 10, 71; cf.: ungue meam morso saepe querere fidem. Prop. 3 (4), 25, 4: et saepe inmeritos corrumpas dentibus ungues, id. 2, 4, 3 (13).
  2. II. Transf.
    1. A. Of plants, a nail-like spot, the tip, extremity, Plin. 12, 9, 19, § 36; 21, 18, 73, § 121; Col. 4, 24, 7; Pall. Febr. 12, 5.
    2. B. A kind of shell-fish, perh. the razor-fish, Varr. L. L. 5, 12, 23.
    3. C. A hook: ferrei, Col. 12, 18, 2.
    4. D. A white skin on the eye, a web, haw, πτερύγιον, Cels. 7, 7, 4.

ungŭla, ae, f. [unguis].

  1. I. Lit., a hoof, claw, talon; of a horse: totam quatit ungula terram, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 231 Vahl.); Verg. A. 8, 596; cf. Cic. N. D. 3, 5, 11.
    Of a swine, Cato, R. R. 158, 1; Cels. 2, 17; 4, 14.
    Of oxen: bisulca, Plin. 8, 21, 30, § 72.
    Of the claws of hens, Plaut. Aul. 3. 4, 8.
    Of vultures’ and eagles’ talons, Plaut. Ps. 3, 2, 63.
    Prov.: toto corpore atque omnibus ungulis, i. e., as we say, with tooth and nail, with might and main, Cic. Tusc. 2, 24, 56.
  2. II. Transf.
    1. A. Poet., a horse: cum carceribus missos rapit ungula currus, Hor. S. 1, 1, 114; Mart. 12, 50, 5.
    2. B. A claw, an instrument of torture (late Lat.), Cod. Just. 9, 18, 7 fin.; Prud. στεφ. 1, 44; Hier. Ep. 1, 3.
  3. III. An aromatic spice, Vulg. Ecclus. 24, 21.

ungŭlatros ungues magnos atque asperos Cato appellavit, Fest. p. 279 Müll. N. cr.

ungŭlātus, a, um, adj. [ungula], having claws or hoofs (post-class.): altero pede ungulatus, Tert. Apol. 16 fin.; so, aliquis, Mart. Cap. 4, § 378.

ungŭlus, i, m. [Oscan; Sanscr. ankami, bend; Gr. ἀγκύλος, crooked; Lat. ancus, aduncus; cf. angulus], a finger-ring, a ring (ante-class.): ungulus Oscorum linguā anulus, Fest. p. 375 Müll.; cf.: (anulum) apud nos prisci ungulum vocabant, Plin. 33, 1, 4, § 10; Poët. ap. Fest. l. l.; so Pac. ib. (Trag. Fragm. v. 64, 215 Rib.).

unguo, ĕre, v. ungo.

ungustus fustis uncus, Fest. p. 377 Müll.

ūnĭ-ănĭmis, e, = unanimis, Schol. Juv. 5, 134.

* ūnĭ-călămus, a, um, adj. [unus], having a single stem or straw: frumentum, Plin. 18, 7, 12, § 69.

A maximum of 100 entries are shown.