Lewis & Short

umbrātĭlis, e, adj. [umbra], remaining in the shade, in retirement, or at home; private, retired, contemplative.

  1. I. In gen.: vita umbratilis et delicata, a dreamy life, Cic. Tusc. 2, 11, 27: mora segnis et umbratilis, Col. 1, 2, 1: cum inerti et umbratili milite, Amm. 18, 6, 2.
  2. II. In partic., of speech, in the manner of the schools (opp. to public, political): educenda deinde dictio est ex hac domesticā exercitatione et umbratili medium in agmen, in pulverem: in clamorem, in castra atque in aciem forensem, Cic. de Or. 1, 34, 157: mollis est oratio philosophorum et umbratilis, id. Or. 19, 64.
    Adv.: umbrātĭlĭter, in outline, slightly: effingimus, Sid. Ep. 2, 10.