Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

tŏral, ālis (tŏrāli, Varr. L. L. p. 46 Bip.), n. [torus], a valance of a couch; sing., Varr. L. L. 5, § 167 Müll.; id. ap. Non. 11, 16; Hor. Ep. 1, 5, 22.
Plur., Hor. S. 2, 4, 84; Petr. 40; Lampr. Heliog. 19; Inscr. Fratr. Arv. ap. Orell. 2270; cf. Becker, Gallus, 2, p. 247 (2d edit.).

Tōranĭus, ii, m., = Τωράνιος, a slavedealer at the time of the second Triumvirate, Plin. 7, 12, 10, § 55.

* tŏrārĭa, ae, f. (torus = ὠλένη], = ὠλε νοτρόφος, a female waiter, attendant, Plaut. Mil. 3, 1, 102.

torcŭlar, āris, n. [torqueo].

  1. I. A press used in making wine or oil, Vitr. 6, 9; Plin. 18, 26, 62, § 230.
  2. II. A cellar for storing up oil, an oil-cellar, Col. 1, 6, 18; 12, 52, 10 sq.; Plin. 15, 1, 2, § 6; 15, 3, 3, § 10.

torcŭlārĭus, a, um, adj. [torcular],

  1. I. of or belonging to a press: vasa, Varr. R. R. 1, 22, 4: cella, Col. 1, 6, 9: lacus, id. 12, 18, 3.
  2. II. Substt.
    1. A. torcŭlārĭus, ii, m., a presser, pressman, Col. 12, 52, 3.
    2. B. torcŭlārĭum, ii, n., = torcular, I., a press, Cato, R. R. 13, 1; 18, 1; Plin. 18, 31, 74, § 317.

* torcŭlo, āre, v. a. [torcular], to press, Ven. 5, 6 praef.

torcŭlum, i, v. torculus, II.

torcŭlus, a, um, adj. [torcular], of or belonging to a press, = torcularius.

  1. I. Adj.: vasa, Cato, R. R. 1, 4; 11, 1; 14, 2: funis, id. ib. 14, 68; 135, 3.
  2. II. Subst.: torcŭ-lum, i, n., = torcular, I., a press, Varr. R. R. 1, 55, 7; id. ap. Non. 47, 23; Plin. 18, 31, 74, § 317; Plin. Ep. 9, 20, 2.

tordylĭon, ii, or tordylon, i, n., = τορδύλιον or τόρδυλον, acc. to some, the seed of the plant seselis; acc. to others, a plant, hartwort: Tordylium officinale or maximum, Plin. 20, 22, 87, § 238; 24, 19, 117, § 177.

* tŏres, is, m., = torques, a chain: aureus, Serv. ap. Charis. p. 118 P.

tŏreuma, ătis, n., = τόρευμα, work executed in relief, embossed work, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38; 2, 2, 52, § 128; id. Pis. 27, 67; Sall. C. 20, 12; Mart. 4, 46, 16; 10, 87, 16; 14, 102, 2 al.
Dat. plur. toreumatis, App. Flor. 7, p. 344 med.

tŏreuta, ae, m., = τορευτής, one who makes embossed work, a chaser, graver, Plin. 35, 8, 34, § 54.

tŏreutĭcē, ēs, f., = τορευτική, the art of making embossed work, chasing, sculpture ( = caelatura), Plin. 35, 10, 36, § 77.
In apposition: (Phidias) primus artem toreuticen aperuisse judicatur, Plin. 34, 8, 19, § 54; cf. Becker, Gallus, 2, p. 270 (2d edit.).

Torini, ōrum, m., a people of Scythia, Val. Fl. 6, 148.

tormentum, i, n. [torqueo, an instrument with which any thing is turned or twisted].

  1. I. An engine for hurling missiles.
    1. A. Lit.: tormenta telorum, Cic. Tusc. 2, 24, 57: tormentis Mutinam verberavit, id. Phil. 8, 7, 20; Caes. B. G. 2, 8; 4, 25; id. B. C. 1, 17; Hirt. B. G. 8, 14, 5: machinator bellicorum tormentorum, Liv. 24, 34, 2; Sil. 6, 279; Tac. A. 2, 81; id. H. 3, 20; 4, 23; Curt. 4, 3, 13.
    2. B. Transf., a missile, shot thrown by the engine: quod unum genus tegumenti nullo telo neque tormento transici posse, Caes. B. C. 2, 9; telum tormentumve missum, id. ib. 3, 51; 3, 56; Plin. 8, 23, 35, § 85; Stat. Th. 9, 145; Curt. 4, 2, 9.
  2. II. A (twisted) cord, rope: praesectis crinibus tormenta effecerunt, Caes. B. C. 3, 9: falces tormentis introrsus reducebant, id. B. G. 7, 22, 2: laxare, Quint. Decl. 19, 15; Grat. Cyn. 26; Auct. Priap. 6: stuppeum, App. Mag. p. 276, 14: ferreum, i. e. fetters, Plaut. Curc. 2, 1, 12; cf.: sine tormentorum injuriā, Petr. 102.
  3. III. An instrument of torture, a rack.
    1. A. Lit.: verberibus ac tormentis quaestionem habere, Cic. Phil. 11, 2, 5; 11, 4, 8; 13, 9, 21: quaerere de aliquo tormentis, id. Deiot. 1, 3; id. Clu. 63, 176 sq.; id. Mil. 21, 57; 22, 58; id. Sull. 28, 78; id. Off. 3, 9, 39; id. Part. Or. 14, 50; id. Tusc. 5, 28, 80; Caes. B. G. 6, 18; Quint. 2, 20, 10; 3, 5, 10; Suet. Tib. 19; 58; 62 al.: tu lene tormentum ingenio admoves, a rack of a mild sort, Hor. C. 3, 21, 13.
    2. B. Transf., in gen., torture, anguish, pain, torment, etc.: cruciatus et tormenta pati, Plin. Ep. 1, 12, 6; cf.: tormento liberari, Col. 6, 7, 1; so of the torture or pain of sickness, Cels. 7, 11; Plin. 19, 8, 44, § 155; 20, 4, 13, § 27; 22, 22, 37, § 79: tormenta fortunae, Cic. Tusc. 5, 1, 1: caecae suspitionis, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4: invidiā Siculi non invenere tyranni Majus tormentum, Hor. Ep. 1, 2, 59; Juv. 2, 137: esse in tormentis, Plin. Ep. 8, 23, 9: incredibiles cruciatus et indignissima tormenta pati, id. ib. 1, 12, 6: tormentum sibi injungere, id. Pan. 86, 1: bene tormentis secubituque coli, Ov. Am. 3, 10, 16; so of the pain of love, Mart. 7, 29, 1: tormentis gaudet amantis, Juv. 6, 209: animi tormenta latentis in aegro Corpore, id. 9, 18.
  4. IV. A clothes-press, mangle, Sen. Tranq. 1, 3.

* tormentŭōsus, a, um, adj. [tormentum]. full of pain or torment, painful, torturing, tormenting, Cael. Aur. Acut. 3, 6, 66.

tormĭna, um, n. (masc. collat. form tormĭnes, acc. to Non. 32, 11) [torqueo], a griping of the bowels, the gripes, colic.

  1. I. Lit.: proxima his, inter intestinorum mala, tormina esse consueverunt: δυσεντερία Graece vocatur, etc., Cels. 4, 15; cf. Cato, R. R. 156, 5; 157, 9; Cic. Tusc. 2, 19, 45; Col. 6, 7, 1; Plin. 22, 25, 72, § 148; 26, 8, 47, § 74; 29, 5, 33, § 103 al.
  2. II. Transf.: tormina urinae, strangury, Plin. 20, 8, 30, § 74; 30, 15, 50, § 144.

tormĭnālis, e, adj. [tormina], of or belonging to the gripes, good against the colic: sorba, Cels. 2, 30 med.; 4, 19; Plin. 15, 21, 23, § 85.

tormĭnōsus, a, um, adj. [tormina], subject to the gripes or colic, Cic. Tusc. 4, 12, 27.

tornātĭlis, e, adj. [torno], turned in a lathe: crater, Ambros. in Psa. 118, Serm. 17, 19.
Transf., finished, rounded, beautifully wrought: manus, Vulg. Cant. 5, 14: crater, id. ib. 7, 2.

* tornātor, ōris, m. [torno], a turner, Firm. Math. 4, 7 fin.

tornātūra, ae. f. [torno], turning, turnery (late Lat.), Vulg. 3 Reg. 6, 18.

torno, āvi, ātum, 1, v. a. [tornus], to turn in a lathe, to round off.

  1. I. Lit. (class.; syn. rotundo): idque ita tornavit (deus), ut nihil effici possit rotundius, Cic. Univ. 6: sphaeram, id. Rep. 1, 14, 22: hastas, Plin. 11, 39, 93, § 227: lapis qui tornatur in vasa, id. 36, 22, 44, § 159: turbines columnarum, id. 36, 13, 19, § 90.
  2. II. Transf., to turn, fashion, smooth (very rare): male tornati versus, Hor.A.P. 441: barbam, i.e. to stroke, Hier. Ep. 50, 2.
    P. a. comp.: tornatioris eloquii, Aug. de Catechiz. 8.

tornus, i, m., = τόρνος, a turner’s wheel, lathe.

  1. I. Lit.: fit quasi ut ad tornum saxorum structa tuamur, Lucr. 4, 361; Plin. 7, 56, 57, § 198; 16, 40, 76, § 205; Vitr. 10, 19 med.: nec tiliae leves torno Non formam accipiunt, Verg. G. 2, 449; id. E. 3, 38 al.
  2. II. Trop.: angusto versus includere torno. Prop. 2, 34, 43; Auct. Paneg. ad Pis. 83.

Tŏrōnē, ēs, f., = Τορώνη, a town of Chalcidice in Macedonia, Mel. 2, 3, 1; Plin. 4, 10, 17, § 37; 9, 31, 51, § 100; Liv. 28, 7, 9; 44, 12, 7; 45, 30, 4; gen. Toronae promontorium, id. 31, 45, 15.
Hence.

  1. A. Tŏrō-naeus, a, um, adj. of or belenging to Torone, Toronæan: sinus, the mod. Gulf of Kassandhra, Tac. A. 5, 10.
    In plur. subst.: Tŏrōnaei, ōrum. m., the inhabitants of Torone, Plin. 4, 10, 17, § 35.
  2. B. Tŏrō-năĭcus, a. um. adj., of Torone, Toronæan: mare, Liv. 44, 11.

tŏrōsŭlus, a, um, adj. dim. [torosus], muscular (late Lat.): juvenis, Hier. Ep. 117, 8; id. ap. Jovin. 2, 14 fin.

tŏrōsus, a, um, adj. [torus], full of muscle, muscular, brawny, fleshy, lusty.

  1. I. Lit.: colla boum, Ov. M. 7, 429: cervix boum, Col. 6, 1, 3; cf.: tauris torosior cervix, id. 6, 20: juventus, Pers. 3, 86.
  2. II. Transf.: herba hirsutior torosiore caule, more fleshy, Plin. 21, 15, 53, § 90; 19, 5, 29, § 91: virgula, Sen. Q. N. 1, 7, 1: clava, knotty, Albin. 2, 79.

torpēdo, ĭnis, f. [torpeo], stiffness, numbness, inflexibility, sluggishness, torpidity.

  1. I. Lit. (rare; not in Cic. or Cæs.; syn. torpor): inertia atque torpedo plus detrimenti facit quam exercitio, Cato ap. Gell. 11, 2, 6: occupavit nescio qua vos torpedo, qua non gloria movemini neque flagitio, Sall. H. 3, 61, 26 Dietsch: si tanta torpedo animos obrepsit, ut, etc., id. ib. 1, 48, 19 ib.: tanta torpedo invaserat animum, ut, etc., Tac. H. 3, 63.
  2. II. Transf., the torpedo, crampfish, or electric ray: Raia torpedo, Linn.; Varr. L. L. 5, § 77 Müll.; Cic. N. D. 2, 50, 127; Plin. 9, 42, 67, § 143; 32, 1, 2, § 7.

* torpĕfăcĭo, fēci, făcĕre, v. a. [torpeofacio], to benumb, make torpid: torporavit pro torpefecit, Non. 182, 5.

torpĕo, ēre, v. n. [Sanscr. root tarp-, to sate; Gr. τέρπω], to be stiff, numb, motionless, inactive, torpid, sluggish, etc. (syn.: langueo, languesco, stupeo, rigeo).

  1. I. Lit.: torpentes gelu, Liv. 21, 56, 7; 21, 55, 8; cf.: digitus torpens frigore, Suet. Aug. 80: languidi et torpentes oculi, Quint. 11, 3, 76: torpentes rigore nervi, Liv. 21, 58, 9: membra torpent, Plin. 7, 50, 51, § 168; cf.: torpentes membrorum partes, id. 24, 4, 7, § 13: torpent infractae ad proelia vires, Verg. A. 9, 499: duroque simillima saxo Torpet, Ov. M. 13, 541: quid vetat et nervos magicas torpere per artes? id. Am. 3, 7, 35: serpentes torpentes inveniantur, Plin. 24, 16, 92, § 148: hostem habes aegre torpentia membra trahentem, Sil. 4, 68: non eadem vini atque cibi torpente palato Gaudia, Juv. 10, 203; cf.: non exacuet torpens sapor ille palatum, Ov. P. 1, 10, 13.
    1. B. Transf., of inanim. things, to be still, motionless, sluggish: torpentes lacus, Stat. Th. 9, 452: amnis, id. ib. 4, 172: locus depressus hieme pruinis torpet, Col. 1, 4, 10: Orpheus tacuit torpente lyrā, Sen. Med. 348: antra Musarum longo torpentia somno, Claud. Rapt. Pros. 2, praef. 51; 1, 262.
  2. II. Trop., to be stupid, stupefied, astounded; to be dull, listless, inactive (cf. stupeo): timeo, totus torpeo, Plaut. Am. 1, 1, 179; cf.: timore torpeo, id. Truc. 4, 3, 50: torpentibus metu qui aderant, Liv. 28, 29, 11: deum volumus cessatione torpere, Cic. N. D. 1, 37, 102: quidnam torpentes subito obstupuistis Achivi? id. poët. Div. 2, 30, 64: torpentes metu, Liv. 28, 29, 11: defixis oculis animoque et corpore torpet? Hor. Ep. 1, 6, 14: cum Pausiacā torpes tabellā, when you are lost in admiration, id. S. 2, 7, 95: nec torpere gravi passus sua regna veterno, Verg. G. 1, 124: frigere ac torpere senis consilia, Liv. 6, 23, 7: consilia re subitā, id. 1, 41, 3: torpebat vox spiritusque, id. 1, 25, 4: Tyrii desperatione torpebant, Curt. 4, 3, 16: rursus ad spem et fiduciam erigere torpentes, id. 4, 10, 7; 4, 14, 13.

torpesco, pŭi, 3, v. inch. n. [torpeo], to grow stiff or numb, to become useless or torpid.

  1. I. Lit.: pars corporis torpescit, Plin. 11, 37, 89, § 220: elaeomeli qui bibere, torpescunt, id. 23, 4, 50, § 96: scorpiones visā lychnide torpescunt, id. 21, 26, 98, § 171: torpuerat gelido lingua retenta metu, Ov. H. 11, 82: torpuerant molles ante dolore genae, id. ib. 10, 44: quid tot dextrae? torpescent in amentiā illā? Liv. 23, 9, 6.
    1. B. Transf., to become dull, grow dim: (margaritae) flavescunt et illae senectā rugisque torpescunt, Plin. 9, 35, 54, § 109.
  2. II. Trop., to become listless, dull, inactive, indolent, etc.: ne per otium torpescerent manus aut animus, Sall. C. 16, 3; cf.: ingenium incultu atque socordiā torpescere sinunt, id. J. 2, 4: deliciis et desidia torpescere, Tac. H. 1, 71: vigor cogebatur senio torpescere rerum, Sil. 16, 14.

torpĭdus, a, um, adj. [Sanscr. root tarp-, to sate; Gr. ], benumbed, stupefied, torpid (perh. not ante-Aug.): torpidos somno insuper pavore exanimat, Liv. 7, 36, 3: torpidi somno paventesque, id. 25, 38, 17; 22, 53, 6: cauda (piscis), Aus. Idyll. 10, 264; Lact. 2, 8, 35.

torpor, ōris, m. [torpeo], numbness, stupefaction, torpor (syn.: languor, veternus).

  1. I. Lit.: tutantur se torpore torpedmes, * Cic. N. D. 2, 50, 127; cf. Cels. 2, 8 med.; Plin. 2, 101, 104, § 223; 19, 8, 44, § 155; 29, 4, 28, § 90: illi membra novus solvit formidine torpor, Verg. A. 12, 867: torpor gravis illigat artus, Ov. M. 1, 548; id. P. 1, 2, 30 al.
  2. II. Trop., sluggishness, listlessness, inactivity (post-Aug.): implicitas magno torpore cohortes vidit, Luc. 3, 432: torpor recens nimiā fortunae indulgentiā, Tac. H. 2, 99 med.: torpor Vitellii (opp. vigilantia Vespasiani), id. ib. 2, 77 fin.: procerum, id. G. 46: utraque res detestabilis est, contractio et torpor, Sen. Ep. 82, 3.

torpōro, āvi, ātum, 1, v. a. [torpor], to stiffen, benumb, stupefy (ante- and postclass.): aspectus repens cor torporavit homini amore. Turp. ap. Non. 182, 7: umida nimis rigoribus torporata concrescunt, Lact. 2, 8, 62.

Torquātĭānus, a, um, v. 2. Torquatus.

1. torquātus, a, um, adj. [torques], adorned with a neck-chain or collar. In gen.: miles, presented with a chain for his bravery, Veg. Mil. 2, 7 fin.: affuit Alecto brevibus torquata colubris, with snakes coiled about her neck, Ov. H. 2, 119: palumbus, the ring-dove, Mart. 13, 67, 1: quid de aliis dicimus, qui calamistratos et torquatos habeant in ministerio, Amhros. Ep. 69, 7.

2. Torquātus, i, m. [1. torquatus], the surname of T. Manlius, so called because he put on the neck-chain of a Gaul whom he slew in single combat; also, of his descendants, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 19; Cic. Fin. 1, 7, 23; id. Off. 3, 31, 112; Liv. 7, 10; Flor. 1, 13.
Adj.: Torquata nomina, Luc. 7, 584.
Hence, Torquātĭānus, a, um, of or belonging to a Torquatus, Torquatian: horti, Front. Aquaed. 5.

torquĕo, torsi, tortum, 2 (archaic inf. torquerier, Hor. S. 2, 8, 67), v. a. [Gr. τρέπω, to turn; cf. ἀτρεκής; also Sanscr. tarkus; Gr. ἄτρακτος, a spindle; and στρέφω, to twist], to turn, turn about or away; to twist, bend, wind (class.; syn. converto).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: cervices oculosque, Cic. Leg. 2, 15, 39: oculum, to roll, distort, id. Ac. 2, 25, 80: ora, to twist awry, id. Off. 1, 36, 131: ab obscenis sermonibus aurem, Hor. Ep. 2, 1, 127: oculos ad moenia, Verg. A. 4, 220: ad sonitum vocis vestigia, id. ib. 3, 669: serpens squamosos orbes Torquet, Ov. M. 3, 42; cf. anguis, Verg. G. 3, 38: capillos ferro, i. e. to curl, frizzle, Ov. A. A. 1, 505: stamina pollice, id. M. 12, 475: remis aquas, id. F. 5, 644: spumas, Verg. A. 3, 208: taxos in arcus, to bend, id. G. 2, 448: tegumen torquens immane leonis, winding about him, id. A. 7, 666: cum terra circum axem se convertat et torqueat, Cic. Ac. 2, 39, 123: torta circum bracchia vestis, Tac. H. 5, 22.
    2. B. In partic.
      1. 1. To whirl around, to whirl in the act of throwing, to wield, brandish, to fling with force, to hurl (mostly poet.): torquet nunc lapidem, nunc ingens machina tignum, Hor. Ep. 2, 2, 73: amnis torquet sonantia saxa, Verg. A. 6, 551: stuppea torquentem Balearis verbera fundae, id. G. 1, 309: jaculum in hostem, id. A. 10, 585; Ov. M. 12, 323: hastam in hunc, id. ib 5, 137; for which: hastam alicui, Val. Fl. 3, 193: telum aurata ad tempora, Verg. A. 12, 536: tela manu, Ov. M. 12, 99: valido pila lacerto, id. F. 2, 11: glebas, ramos, id. M. 11, 30: cum fulmina torquet (Juppiter), Verg. A. 4, 208; and trop.: cum Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem, id. ib. 9, 671; cf.: Eurus nubes in occiduum orbem, Luc. 4, 63.
        In prose: torquere amentatas hastas lacertis, Cic. de Or. 1, 57, 242.
      2. 2. To twist awry, misplace, turn aside, distort: negat sibi umquam, cum oculum torsisset, duas ex lucernā flammulas esse visas, Cic. Ac. 2, 25, 80: ora Tristia temptantum sensu (sapor) torquebit amaro, Verg. G. 2, 247.
      3. 3. To wrench the limbs upon the rack, to put to the rack or to the torture, to rack, torture (class.): ita te nervo torquebo, itidem uti catapultae solent, Plaut. Curc. 5, 3, 12: eculeo torqueri, Cic. Fin. 3, 13, 42: aliquem servilem in modum, Suet. Aug. 27; cf.: ira torquentium, Tac. A. 15, 57: servum in caput domini, against his master, Dig. 48, 18, 1: vinctus tortusve, Suet. Aug. 40 fin.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to twist, wrest, distort, turn, bend, direct (a favorite expression of Cicero): versare suam naturam et regere ad tempus atque huc et illuc torquere ac flectere, Cic. Cael. 6, 13: torquere et flectere imbecillitatem animorum, id. Leg. 1, 10, 29: oratio ita flexibilis, ut sequatur, quocumque torqueas, id. Or. 16, 52: omnia ad suae causae commodum, id. Inv. 2, 14, 46: verbo ac litterā jus omne torqueri, wrested, perverted, id. Caecin. 27, 77: sonum, to inflect, Auct. Her. 3, 14, 25: cuncta tuo qui bella, pater, sub numine torques, Verg. A. 12, 180: versare sententias, et huc atque illuc torquere, Tac. H. 1, 85.
    2. B. In partic. (acc. to A. 2.), to rack, torment, torture (syn.: ango, crucio): tuae libidines te torquent, Cic. Par. 2, 18: mitto aurum coronarium, quod te diutissime torsit, id. Pis. 37, 90: acriter nos tuae supplicationes torserunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 1: equidem dies noctesque torqueor, Cic. Att. 7, 9, 4: verbi controversia jam diu torquet Graeculos homines, id. de Or. 1, 11, 47; 3, 9, 33: stulti malorum memoriā torquentur, id. Fin. 1, 17, 57: sollicitudine, poenitentia, etc., torquetur mens, Quint. 12, 1, 7: invidiā vel amore vigil torquebere, Hor. Ep. 1, 2, 37; Ov. H. 20, 123: torqueor, infesto ne vir ab hoste cadat, id. ib. 9, 36; cf. Hor. S. 2, 8, 67: Aeacus torquet umbras, holds inquisition over, Juv. 1, 9.
      Transf.: (reges) dicuntur torquere mero, quem perspexisse laborant, qs. to rack with wine, i. e. to try or test with wine, Hor. A. P. 435; so, vino tortus et irā, id. Ep. 1, 18, 38.
    3. C. To hurl, fling (of language): curvum sermone rotato enthymema, Juv. 6, 449.
      Hence, tortus, a, um, P. a., twisted, crooked, contorted, distorted.
    1. A. Lit.: via (labyrinthi), Prop. 4 (5), 4, 42: quercus, i. e. a twisted oakgarland, Verg. G. 1, 349.
      Hence,
      1. 2. Subst.: torta, ae, f., a twisted loaf, a twist, Vulg. 1 Par. 16, 3.
    2. * B. Trop.: condiciones, confused, complicated, Plaut. Men. 4, 2, 25.
      Adv.: tortē, awry, crookedly: torte penitusque remota, Lucr. 4, 305 (329).

torquis or torques (the first form, Naev. ap. Charis. p. 118 P.; Liv. 44, 14, 2; Prop. 4 (5), 10, 44; the latter form, Val. Fl. 2, 111; Stat. Th. 10, 517; cf. Charis. 1. 1.; acc. torquim, Phoc. de Nom. 1711 P.; abl. torqui, App. Flor. 2, 12), m. and f. [torqueo], a twisted neck-chain, necklace, collar.

  1. I. Lit.: T. Manlius, qui Galli torque detracto, Torquati cognomen invenit, Cic. Fin. 1, 7, 23; id. Off. 3, 31, 112; cf. of the same: torquem detraxit, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 18: Q. Rubrium coronā et phaleris et torque donasti, Cic. Verr. 2, 3, 80, § 185: aureus, Liv. 44, 14, 2; Quint. 6, 3, 79; Auct. B. Hisp. 26, 1; Suet. Aug. 43 (al. aurea): aureae, Varr. ap. Non. 228, 2: unca, Prop. 4 (5), 10, 44: adempta, Ov. F. 1, 601: adjecisse praedam Torquibus exiguis renidet, Hor. C. 3, 6, 12.
  2. II. Transf.
    1. A. A coupling-collar for oxen: ipsis e torquibus aptos Junge pares, Verg. G. 3, 168.
    2. B. A wreath, ring, in gen.: avis torque miniato in cervice distincta, Plin. 10, 42, 58, § 117: saepe deum nexis ornatae torquibus arae, Verg. G. 4, 276: hinc vastis urgent immensi torquibus orbes (ceti natantis), i. e. rings, circles, Manil. 5, 584.

torrĕ-făcĭo, fēci, factum, 3, v. a. [torreo], to make dry by heat, to parch, torrefy: quidam vinaceorum duas libras torrefaciunt, Col. 6, 7, 4; mostly pass.: seges torrefacta, id. 2, 21, 3: nuces avellanae, id. 12, 57, 3: sesama, id. ib.

torrens, entis, Part. and P. a. of torreo, II.

torrenter, adv., v. torreo, P. a. fin.

torreo, torrui, tostum

    (
  1. I. part. gen. plur. torrentum, Stat. Th. 2, 6; Claud. III. Cons. Hon. 46; abl. torrenti, Sen. Brev. Vit. 9, 2), 2, v. a. [Sanscr. tarsh, to thirst; Gr. τέρσομαι, to become dry; Germ. Durst.; Engl. thirst], to dry a thing by heat, to parch, roast, bake, scorch, burn, etc. (syn. frigo): fruges receptas Et torrere parant flammis et frangere saxo, Verg. A. 1, 179; Ov. M. 14; 273: aristas sole novo, Verg. A. 7, 720: pisces sole, Plin. 7, 2, 2, § 30: apes mortuas sole verno, id. 11, 20, 22, § 69: uvam in tegulis, id. 14, 9, 11, § 84 et saep.; Plaut. Cas. 2, 5, 2: etiamsi in Phalaridis tauro inclusus succensis ignibus torrebatur, Cic. Pis. 18, 42: e quibus (terrae cingulis) medium illum et maximum solis ardore torreri, id. Rep. 6, 20, 21: cum undique flamma torrerentur, Caes. B. G. 5, 43: montes quos torret Atabulus, Hor. S. 1, 5, 78; cf.: torrentia agros sidera, id. C. 3, 1, 31: tosti alti stant parietes, i. e. consumed, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 116 Vahl.): carmina flammā, Tib. 1, 9, 50: tostos en aspice crines, Ov. M. 2, 283: in veribus exta, to roast, Verg. G. 2, 396: aliquid in igne, Ov. F. 2, 578: artus subjecto igni, id. M. 1, 229: carnem, id. ib. 12, 155 et saep.
    Of fever heat, to dry up: at mihi (vae miserae) torrentur febribus artus, Ov. H. 21, 169: febris viscera ipsa torrens, Sen. Ep. 14, 6; Juv. 9, 17.
    Of thirst: et Canis arenti torreat arva siti, Tib. 1, 4, 42.
    Of the heat of love: si torrere jecur quaeris idoneum (Venus), Hor. C. 4, 1, 12; cf.: correptus saevo Veneris torrebar aëno, Prop. 3 (4). 24, 13: torret amor Cyri Lycorida, Hor. C. 1, 33, 6: me torret face mutuā Calais, id. ib. 3, 9, 13: me amor Glycerae, id. ib. 3, 19, 28: femineus pectora torret amor, Ov. Am. 3, 2, 40.
  2. * II. Transf., of cold, to nip, pinch (cf. uro and aduro): frigore torret, Varr. ap. Non. 452, 11.
    Hence, torrens, entis, P. a., in a neutr. sense, burning, hot, inflamed.
    1. A. Lit. (rare): terra torrens aestu, Col. 4, 19, 3: miles torrens meridiano sole, Liv. 44, 38, 9: Sirius, Verg. G. 4, 425: flammae, id. A. 6, 550.
      Comp.: Sirius torrentior, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 20.
      Sup.: torrentissimus axis, Stat. S. 3, 1, 52.
    2. B. Transf., of streams, rushing, roaring, boiling, impetuous, rapid, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose): fluvii, Varr. R. R. 1, 12, 3: flumina, Verg. E. 7, 52: Nilus toto gurgite, Val. Fl. 4, 409; cf.: fluvius Novanus solstitiis torrens, Plin. 2, 103, 106, § 229; 3, 4, 5, § 33: aqua, Verg. A. 10, 603: unda, id. G. 2, 451: torrentes rapidique cursus amnium, Just. 44, 1, 7; 4, 1, 9: impetus (aquae), Sen. Ep. 23, 8: sanguis, Luc. 2, 220; cf. fatum, id. 7, 505.
      Comp.: Padus torrentior, Plin. 3, 16, 20, § 117.
      Sup.: Asopos torrentissimus, Stat. Th. 7, 316.
      Hence,
        1. b. Subst.: torrens, entis, m., a torrent: cum fertur quasi torrens oratio, Cic. Fin. 2, 1, 3; Liv. 33, 18, 12; 35, 28, 8: rapidus montano flumine torrens Sternit agros, Verg. A. 2, 305: fragosus, id. ib. 7, 567; Ov. R. Am. 651: tumidus, id. Am. 1, 7, 43; Sen. Theb. 71; Juv. 6, 319; Luc. 7, 637.
          Prov.: numquam direxit bracchia contra torrentem, Juv. 4, 90.
      1. 2. Transf.: armorum et virorum, Sil. 12, 189: umbrarum, id. 13, 760; cf. fortunae, Flor. 2, 7, 1.
      2. 3. Trop., of speech: torrens dicentis oratio, Quint. 3, 8, 60; so, oratio, Plin. 26, 3, 7, § 12: copia dicendi, Juv. 10, 9; Val. Fl. 4, 261.
        Comp.: sermo Promptus et Isaeo torrentior, Juv. 3, 74.
        Of an orator: quem (Demosthenem) mirabantur Athenae Torrentem, Juv. 10, 128.
        1. b. Subst.: se inani verborum torrenti dare, a stream of words, Quint. 10, 7, 23; cf.: quo torrente, quo impetu, Tac. Or. 24.
          * Adv.: torrenter (acc. to B.), violently, impetuously: torrentius amne Hiberno, Claud. Rapt. Pros. 2, 198.

* torresco, ĕre, v. inch. n. [torreo], to become parched or burned: torrescere flammis, Lucr. 3, 890.

torrĭdo, no perf., ātum, 1, v. a. [torridus], to scorch, parch, burn: torris dicitur fax, unde et torridare dicimus comburere, Non. 15, 27: anhelis ardoribus torridatus, Mart. Cap. 6, § 602.

torrĭdus, a, um, adj. [torreo], dry, dried up, parched, torrid.

  1. I. Lit.: tellus, Lucr. 5, 1220; Sil. 12, 372; cf.: campi siccitate, Liv. 22, 43, 10: sal, Col. 7, 5, 8; 7, 8, 4: farra, Ov. F. 2, 24: fontes rivique, dried up, Liv. 4, 30, 7: aër, Prop. 2, 28, 3; cf. aestas, Verg. E. 7, 48: zona ab igni, id. G. 1, 234: homo vegrandi macie torridus, dried or shrivelled up, * Cic. Agr. 2, 34, 93: color sole, embrowned, Plin. 12, 20, 43, § 98: vox, dry, hoarse, Calp. Ecl. 3, 59: ora, Luc. 4, 239.
  2. II. Transf., of cold (cf. torreo, II.): pecora jumentaque torrida frigore, pinched, nipped, Liv. 21, 32, 7: membra torrida gelu, id. 21, 40, 9: hiems, biting, Calp. Ecl. 5, 107.

torris (collat. forms torrus, i, m., Att. ap. Non. 15, 30; Fragm. Trag. v. 452 Rib.; torres, is, f., Lucr. 3, 915 Lachm.), is, m. [torreo], a brand, firebrand (with or without flame; syn. titio), Ov. M. 8, 457; 8, 512; 12, 272, Verg. A. 12, 298; Val. Fl. 3, 115; Sid. Ep. 3, 13 med.; Lact. 4, 14, 14.

torror, ōris, m. [torreo], a drying up, parching, scorching (late Lat.): solis, Cael. Aur. Tard. 5, 4, 76: corporis, a transl. of ἡλίωσις, id. ib. 3, 6 fin.

torsĭo, ōnis, f. [torqueo], a wringing or griping: ventris, Hier. in Isa. 6, 13, 8; plur.: torsiones et dolores, torments, Vulg. lsa. 13, 8.

torta, ae. f., v. torqueo fin.

tortē, adv., v. torqueo fin.

* tortĭcordĭus, a. um, adj. [tortuscor], perverse in heart, Aug. in Psa. 146, 7.

tortĭlis, e, adj. [torqueo], twisted, twined, winding (poet. and in post-Aug. prose; syn. sinuosus): aurum, i. e. a golden chain, Verg. A. 7, 351: bucina, Ov. M. 1, 336: ansa, id. H. 16, 252: piscis, crooked, id. M. 13, 915: nervi, Luc. 6, 198: pampinus, Plin. 9, 51, 74, § 163.

tortĭo, ōnis, f. [torqueo], torment, torture (late Lat.): tortione legitimā peribunt, Firm. Math. 8, 15: vesicae, Veg. Vet. 1, 46 fin.

tortīvus, a, um, adj. [torqueo], pressed out, squeezed out (by subjecting the grapes a second time to the press): mustum, Cato, R. R. 23, 4; id. ap. Plin. 14, 21, 25, § 130; Col. 12, 36; Cael. Aur. Acut. 3, 21, 217.

torto, āre, v. freq. a. [torqueo], to torture, torment (ante- and post-class.; syn.: torqueo, crucio): ubi insilui in cochleatum eculeum, ibi tolutim tortor, Pompon. ap. Non. 105, 15, and 182, 5; Lucr. 3, 661; Arn. 3, 106; 1, 30.

tortor, ōris, m. [torqueo, I. B. 2.], an executioner, tormentor, torturer.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: cum jam tortor, atque essent tormenta ipsa defessa, Cic. Clu. 63, 177; id. Phil. 11, 3, 7; id. Fin. 4, 12, 31; Sen. Ep. 14, 5; Hor. C. 3, 5, 50; Juv. 14, 21.
    2. B. He that brandishes, handles. Balearis habenae, Luc. 3, 710.
    3. C. Tortor, ōris, an epithet of Apollo, as the flayer of Marsyas, under which name he was worshipped in a part of Rome, Suet. Aug. 70.
  2. * II. Trop.: occultum quatiente animo tortore flagellum, Juv. 13, 195.

tortŭla, ae, f. dim. [torta; v. torqueo, P. a.], a small twist, Vulg. Num. 11, 8.

tortum, i, n. [torqueo], a cord, rope, Pac. ap. Non. 179, 16 (Trag. Fragm. v. 159 Rib.).

tortŭōsē, adv., v. tortuosus fin.

tortŭōsĭtas, ātis, f. [tortuosus], crookedness, shuffling, prevarication (late Lat.): qualis est tortuositas vestra? Tert. adv. Marc. 4, 43 fin.; so id. Carn. Chr. 20.

tortŭōsus, a, um, adj. [tortus].

  1. I. Full of crooks or turns, winding, tortuous (class.).
    1. A. Lit.: est autem (alvus) multiplex et tortuosa, Cic. N. D. 2, 54, 136: loca, id. ib. 2, 57, 144: serrula, id. Clu. 64, 180: per tortuosi amnis sinus flexusque, Liv. 27, 47, 10: serpens, Vulg. Isa. 27, 1: coluber, id. Job, 26, 13.
      Comp.: quiddam tortuosius, Plin. 11, 46, 106, § 255.
    2. B. Trop., entangled, involved, complicated, confused: tortuosum genus disputandi, Cic. Ac. 2, 31, 98: visa quaedam tortuosa et obscura, id. Div. 2, 63, 129: ingenium, id. Lael. 18, 65: res anxiae et tortuosae, Gell. 13, 11, 4.
      Sup.: quis aperit tortuosissimam istam et implicatissimam nodositatem? Aug. Conf. 2, 10.
  2. * II. Painful, torturing: rusci radix bibitur in tortuosiore urinā, i. e. in strangury, Plin. 21, 27, 100, § 173.
    * Adv.: tortŭōsē, crookedly, tortuously: procedat serpens, Tert. adv. Valent. 4, 43 fin.

tortūra, ae, f. [torqueo] (post-class.).

  1. I. A twisting, wreathing: sarmenti, Pall. Febr. 9, 8.
  2. II. Torment, torture: ventris, the gripes. colic. = tormina: tortura et extensio ventris dolorque, Veg. Vet. 1, 40 fin.; 2, 55.

1. tortus, a, um, Part. and P. a. of torqueo.

2. tortus, ūs, m. [torqueo].

  1. I. a twisting, winding; a wreath (poet.): tortu multiplicabili Draco, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: draco tortu terribilis, id. poët. Div. 2, 30, 63.
    In plur.: serpens Nequicquam longos fugiens dat corpore tortus, Verg. A. 5, 276: bucinarum, Arn. 6, 196.
  2. * II. A whirling, hurling: flexae habenae, Stat. Achill. 2, 421.

tŏrŭlus, i, m. dim. [torus; a little ele vation; hence],

  1. I. A tuft of hair: tum meo patri autem torulus inerit aureus Sub petaso, Plaut. Am. prol. 144; so, torulo capiti circumflexo, Amm. 29, 1, 31: torulus in capite mulieris ornatus, Varr. L. L. 5, § 167 Müll.
  2. II. The (dilated) muscle, the brawn or fleshy part of the body: terga pulposis torulis obesa, App. M. 7, p. 195, 12.
    1. B. Transf., the sap-wood, alburnum of a tree, Vitr. 2, 9, 3.

tŏrus, i, m. (also tŏrum, i, n., Varr. ap. Non. 11, 14; Lact. 6, 23, 15) [for storus; root ster-, stra-, of sterno, stramen; Gr. στορέννυμι, to spread, scatter], prop., a round, swelling, or bulging place, an elevation, protuberance, prominence; hence,

  1. I. A knot, bulge: (funis) Cato, R. R. 135, 4: funiculorum, Col. 11, 3, 6; cf.: vitis toris ad arborem religetur, id. 5, 6, 25: firmi vitis, id. Arb. 16, 4.
  2. II. The muscular or fleshy part, the muscle, brawn of animal bodies (mostly poet. and in post-Aug. prose): o lacertorum tori! Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22; Ov. M. 2, 854; 9, 82; 12, 402; 14, 283; 15, 230; id. H. 9, 60: leo gaudet comantes Excutiens cervice toros, Verg. A. 12, 7: luxuriatque toris animosum pectus, id. G. 3, 81; Plin. 18, 7, 18, § 78; Sen. Hippol. 1042; Val. Fl. 4, 245; Tac. Or. 21: venarum tori, varicose dilatations of the veins, Cels. 7, 18 fin.
    1. B. Transf., the bulge, thickness of trees: utile toros futuri draconis pasci, Plin. 17, 23, 35, § 211; cf.: (asparagus) in toros striatur, id. 19, 8, 42, § 146; App. Flor. p. 363, 31.
  3. III. A raised ornament, a knot, on a garland; trop., of language: isque (stilus mediocris) uno tenore fluit, aut addit aliquos, ut in coronā, toros omnemque orationem ornamentis modicis verborum sententiarumque distinguit, Cic. Or. 6, 21.
  4. IV. A bolster, cushion, so named from its protuberances; hence, a couch, sofa, bed (mostly poet.; syn.: stratum, lectus): antiquis torus e stramento erat, qualiter etiam nunc in castris, Plin. 8, 48, 73, § 193: viridante toro consederat herbae, Verg. A. 5, 388; cf.: praebuit herba torum, Ov. H. 5, 14; id. M. 8, 655: datque torum caespes, id. ib. 10, 556: gramine vestitis accubuere toris, id. F. 1, 402: silvestrem montana torum cum sterneret uxor Frondibus, Juv. 6, 5: discumbere toris, Ov. M. 8, 565.
    So of a sofa: toro sic orsus ab alto, Verg. A. 2, 2; Ov. M. 12, 579.
    Of a bed: ambierantque torum, Ov. M. 7, 332: concutiuntque torum de molli fluminis ulvā Impositum lecto, id. ib. 8, 655: ebeno sublimis in atrā, id. ib. 11, 610; Suet. Aug. 73.
    Of a corpse-bed, Ov. M. 9, 503; id. F. 6, 668: membra toro defleta reponunt, Verg. A. 6, 220.
    Of a bridalbed, Ov. M. 6, 431: (lectica) sive illa toro resupina feretur, Ov. A. A. 1, 487; cf. Becker, Gallus, 2, p. 240 (2d ed.).
    1. B. Transf., like thalamus, as a designation for marriage: DeucalionCum consorte tori, with his consort, spouse, Ov. M. 1, 319; cf.: socia tori, id. ib. 1, 620; so id. ib. 7, 91; 7, 332; id. F. 3, 511; id. P. 3, 3, 50; id. H. 2, 41: genialis, Tac. A. 15, 37; Val. Max. 2, 6, 14: obscenus, i. e. illicit connection, Ov. Tr. 2, 378; cf. illiciti (with stupra), Sen. Hippol. 97: receptus in torum, Plin. 34, 2, 6, § 12.
      Hence, also, for a mistress: torum donare alicui, Plin. 35, 10, 36, § 87.
  5. V. An elevation, bank of earth: riparum, Verg. A. 6, 674; Stat. Th. 4, 819: pulvinorum, Plin. 19, 4, 20, § 60; 22, 22, 34, § 76.
  6. VI. In architecture, a large, round moulding at the base of a column, a torus, Vitr. 3, 3, 8.

* torvĭdus, a, um, adj. [torvus], wild, fierce: hiatus, Arn. 6, 196.

torvĭtas, ātis, f. [torvus], wildness, savageness, severity, sternness of aspect, character, etc. (post-Aug.): torvitas vultūs, Tac. H. 2, 9 fin.: oculorum, Amm. 31, 2, 7: capitis (pantherae), Plin. 8, 17, 23, § 62: naturae, id. 7, 19, 18, § 79: M. Agrippa, vir rusticitati propior quam deliciisverum eadem illa torvitas tabulas duas Ajacis et Veneris mercata est, etc., id. 35, 4, 9, § 26.

torvĭter, adv., v. torvus fin.

torvus, a, um, adj. [perh. for torg-vus; Sanscr. root targ-, to threaten], orig. of the eyes, staring, keen, piercing, wild, stern; hence, in gen., wild, fierce, grim, gloomy, savage, in aspect or character (poet. and in post-Aug. prose; syn.: trux, truculentus, ferus): ille tuens oculis immitem Phinea torvis, Ov. M. 5, 92: oculi, Quint. 11, 3, 75; Val. Max. 5, 1, ext. 6: cernimus astantes lumine torvo Aetnaeos fratres, Verg. A. 3, 677; so, lumine, Ov. M. 9, 27; and absol.: aspicit hanc torvis (sc. oculis), id. ib. 6, 34: vultus, Hor. Ep. 1, 19, 12; Sen. Ira, 2, 35, 3; Val. Max. 3, 8, 6; Quint. 6, 1, 43; 11, 3, 160: facies, Sen. Ira, 1, 1, 3: forma minantis, Ov. P. 2, 8, 22: aspectus (equi), Plin. 8, 42, 64, § 154 optima torvae Forma bovis, Verg. G. 3, 51: frons (Polyphemi), Verg. A. 3, 636: torvi cymba senis, Prop. 3, 18 (4, 17), 24: feroci ingenio torvus praegrandi gradu, Pac. ap. Fest. p. 355: torvu’ draco serpit, Cic. poët. N. D. 2, 42, 106: angues, Verg. A. 6, 571: leaena, id. E. 2, 63: aper, Prop. 2, 3, 6: taurus, Ov. M. 8, 132: juvencus, id. ib. 6, 115; 10, 237: Medusa, Ov. A. A. 2, 309: Mars, Hor. C. 1, 28, 17: Ister (as a horned river-god), Val. Fl. 8, 218 et saep.: ferox et torva confidentia, Pac. ap. Fest. p. 355 Müll.; cf. proclia, Cat. 66, 20: vina, i. e. harsh, sharp, tart, Plin. 17, 23, 35, § 213.
Comp.: voce hominis et tuba rudore torvior, App. Flor 3, p. 357.
Sup.: leonis torvissima facies, Arn. 6, p. 196.

        1. (β) torvum and torva, adverb., fiercely, sternly, sharply, etc.: torvumque repente Clamat, Verg. A. 7, 399: torvum lacrimans, Stat. Th. 12, 127: torva tuens, Verg. A. 6, 467; Val. Fl. 2, 255.
          Adv.: torvĭter, sharply, severely, sternly (ante-class.): aliquem increpare, Enn. ap. Non. 516, 16 (Ann. v. 79 Vahl.); Pomp. ap. Non. 516, 15 (Com. Fragm. v. 18 Rib.).