Lewis & Short

symbŏlus, i, m. (symbŏlum, i, n.,

  1. I. v. infra), = σύμβολος or -ον, a sign or mark by which one gives another to understand any thing, a token, symbol (mostly anteand post-class.): per symbolos pecunias capere, Cato ap. Front. Ep. ad Antonin. 1, 2 fin.: anulum Graeci a digitis appellavere: apud nos prisci ungulum vocabant: postea et Graeci et nostri symbolum, i. e. a signet, Plin. 33, 1, 4, § 10: miles hic reliquit symbolum, Expressam in cerā ex anulo suo imaginem, Plaut. Ps. 1, 1, 53 sq.; 2, 4, 26 sq.; 2, 2, 4; 4, 7, 15; 4, 7, 106; id. Bacch. 2, 3, 29; 2, 3, 51; Just. 2, 12, 1.
    Neutr.: eorum quae pacta sunt symbola, App. Dogm. Plat. 2, p. 16, 9: istic symbolum’st, Plaut. Ps. 2, 2, 53.
  2. II. = symbola, q. v.: vacantes potibus et dantes symbola, Vulg. Prov. 23, 21.