Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

sumpsĭo, ōnis, v. sumptio.

* sumptĭ-făcĭo, fēci, 3, v. a. [2. sumptus], to lay out, spend, expend: restim, Plaut. Cas. 2, 7, 2.

sumptio (collat. form sumpsio, Cato, R. R. 145, 2), ōnis, f. [sumo], a taking.

  1. I. Lit., Vitr. 1, 2, 2.
  2. II. Trop., in logic, a premise taken for granted, an assumption: demus tibi istas duas sumptiones, ea quae λήμματα appellant dialectici; sed nos Latine loqui malumus, Cic. Div. 2, 53, 108.

* sumptĭto, āvi, 1, v. freq. a. [sumo], to take much of or in strong doses: saepius helleborum, Plin. 25, 5, 21, § 51.

sumptŭārĭus, a, um, adj. [2. sumptus], of or relating to expense, sumptuary: rationes nostrae, Cic. Att. 13, 47, 1: lex, id. ib. 13, 7, 1; cf. id. Fam. 7, 26, 2; Suet. Caes. 43; id. Aug. 34; Gell. 2, 24.

sumptŭātus, a, um, Part., well furnished (late Lat.); cf. Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 2, 18.

sumptŭōsē, adv., v. sumptuosus fin.

* sumptŭōsĭtas, ātis, f. [sumptuosus], great expense, costliness, expensiveness, Sid. Ep. 9, 6.

sumptŭōsus, a, um, adj. [2. sumptus], very expensive or costly.

  1. I. Of things, that costs much, dear, expensive, sumptuous: ager, Cato, R. R. 1, 6: cenae, Cic. Fam. 9, 23 fin.: hostia, Hor. C. 3, 23, 18: bellum, Liv. 45, 3: tutela, Plin. Ep. 2, 17, 4: dignitas, id. ib. 2, 4, 3: substructiones, id. ib.
    Comp.: ludi sumptuosiores, Cic. Q. Fr. 3, 8, 6: cicercula, Col. 7, 3, 22.
    Sup.: portum operis sumptuosissimi fecit, Suet. Ner. 9 fin.
  2. II. Of persons, spending much, lavish, wasteful, extravagant, Plaut. Merc. 4, 2, 2: mulier, Ter. Heaut. 2, 1, 15: domus, id. Ad. 4, 7, 42: aliquis, Varr. R. R. 2, 4, 3: homo, Cic. de Or. 2, 31, 135; id. Par. 6, 3, 49; Quint. 5, 10, 48: in libidines, Suet. Caes. 50: non ego sumptuosus sum, sed urbs ipsa magnas impensas exigit, Sen. Ep. 50, 3.
    Adv.: sumptŭōsē, expensively, sumptuously: convivia lauta sumptuose facere, Cat. 47, 5; Suet. Claud. 16 fin.
    Comp., Varr. R. R. 3, 17, 6: se sumptuosius jactare, Cic. Cat. 2, 9, 20: equos et canes emere sumptuosius, id. ib. 10, 39 (48), 2; Plin. Ep. 9, 12.

1. sumptus, a, um, Part. of sumo.

2. sumptus,, ūs (gen. sumpti, Cato, R. R. 22, 3; Lucil., Turp., Caecil., and Varr. ap. Non. 484, 30 sq.; Turp. ib. 132, 16; Plaut. Trin. 2, 1, 21; id. Cas. 2, 7, 2), m. [sumo, II. D.], expense, cost, charge (class.; used alike in sing. and plur.; cf. impendium): at tibi tanto sumptui esse mihi molestum’st, Plaut. Mil. 3, 1, 78: quor tu his rebus sumptum suggeris, Ter. Ad. 1, 1, 37; 3, 3, 16; 5, 3, 21: sine sumptu tuo, id. Eun. 5, 8, 46: perpetuos sumptus suppeditare, nec solum necessarios, sed etiam liberales, Cic. Off. 2, 12, 42: illud te rogo, sumptu ne parcas, id. Fam. 16, 4, 2: extra modum sumptu et magnificentiā prodire, id. Off. 1, 39, 140; cf.: sumptus epularum, id. Tusc. 5, 34, 97: quid sumptūs in eam rem aut laboris insumpserit, id. Inv. 2, 38, 113: ad incertum casum et eventum certus quotannis labor et certus sumptus impenditur, id. Verr. 2, 3, 98, § 227: sumptum in rem militarem facere, id. Fam. 12, 30, 4: omnino nullus in imperio meo sumptus factus est, id. Att. 6, 2, 4: nulli sumptūs, nulla jactura, id. Cael. 16, 38; cf. id. Att. 5, 21, 5: adventus noster nemini ne minimo quidem fuit sumptui, id. ib. 5, 14, 2: sumptum nusquam melius posse poni, id. Q. Fr. 3, 1, 2, § 3: exiguus sumptus aedilitatis fuit, id. Off. 2, 17, 59: quaestores sumptum, quem oportebat dari, non dederunt, id. Inv. 2, 29, 87: si qui suo sumptu functus esset officio, id. Fam. 3, 8, 3: magnum numerum equitatūs suo sumptu alere, Caes. B. G. 1, 18: publico sumptu, Liv. 40, 38, 6: oppida publico Sumptu decorare, Hor. C. 2, 15, 19: quom tolerare hujus sumptus non queat, Ter. Heaut. 3, 2, 33: ubi videbit tantos sibi sumptus domi Cottidianos fieri, id. ib. 5, 4, 5; 5, 1, 57: unde in eos sumptus pecunia erogaretur, Liv. 1, 20, 5: in his immanibus jacturis infinitisque sumptibus, Cic. Off. 2, 16, 56: minuendi sunt sumptus, id. Leg. 2, 23, 59: sumptus, quos in cultum praetorum socii facere soliti erant, circumcisi aut sublati, Liv. 32, 27, 4: servi qui opere rustico Faciundo facile sumptum exercerent suum, could pay their expenses, i. e. the cost of keeping them, Ter. Heaut. 1, 1, 91: non amplius in singulas cenas sumptus esse facturos, Gell. 2, 24, 2: cenarum, id. 2, 24, 12; 2, 24, 15.