Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* sub-tābĭdus, a, um, adj., somewhat shrunken: stetit subtabidus, Amm. 26, 6, 15.

* sub-tăcĭtus, a, um, adj., somewhat still, silent: secta, Prud. Ham. 174.

sub-tālāris, e, adj. [sub-talus], lying under the heel: calcei, Isid. Orig. 19, 34, 7.

subtectĭo, ōnis, f. [sub-tego], a covering (late Lat.), Aug. Quaest. in Heptat. 2, 177, 15.

subtegmen, ĭnis, v. subtemen.

sub-tĕgo, xi, ĕre, v. a., to cover underneath: caelum, Amm. 19, 7, 3 (al. sub-texunt); Vitr. 9, 9: aëra ipsum subtexisse jaculis, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 4: sub avis caudā pedes equi sunt subtecti, Vitr. 9, 9: subtecto nubibus caelo, Hilar. in Psa. 146, 7; Aug. Quaest. in Heptat. 2, 177, 14.

* sub-tĕgŭlānĕus, a, um, adj. [tegula], that is under the roof, = in-doors: pavimenta, Plin. 36, 25, 61, § 185.

subtel, τὸ κοῖλον τοῦ ποδός, the hollow of the foot, Prisc. p. 644 P. [sub-talus].

subtēmen (subtegmen), ĭnis, n. [contr. from subteximen, subtecmen, from sub-texo],

  1. I. that which is wrought or woven in, the woof, weft of a web: inseritur medium radiis subtemen acutis, etc., Ov. M. 6, 56; Varr. L. L. 5, § 113 Müll.; Verg. A. 3, 483; Vitr. 10, 1 med.; Plin. 11, 24, 28, § 81; 13, 12, 24, § 79.
  2. II. Meton. (pars pro toto), any thing spun, thread, yarn (rare, and mostly poet.): subtemen tenue nere, Plaut. Merc. 3, 1, 20: nere, Ter. Heaut. 2, 3, 52; Front. Nep. Am. 2 med.: Tyrium, Tib. 4, 1, 121; Stat. Th. 7, 656: picto bracae, Val. Fl. 6, 227: croceo vestes, id. 8, 234.
    Of the threads of the Fates: unde tibi reditum certo subtemine Parcae Rupere, Hor. Epod. 13, 15: ducere subtemina, Cat. 64, 328: rubrum, Claud. Rapt. Pros. 1, 260: auratum, Nemes. Cyg. 91.

sub-tendo, no perf., tum, 3, v. a. and n.

  1. I. Act., to stretch underneath: lectos loris, Cato, R. R. 10, 5; 10, 25.
  2. * II. Neutr., to extend underneath: linea, Front. Expos. Form. p. 32 Goes.

* sub-tĕnĕo, ēre, v. a., to hold underneath: vinaceos lectos cestibus subtento (contr. for subteneto), Cato, R. R. 25 Schneid. N. cr.

subtentus, a, um, Part., from subtendo.

* sub-tĕnŭis, e, adj., rather thin, thinnish: setae, Varr. R. R. 2, 7, 5.

subter (also supter), adv. and prep. [sub].

  1. I. Adv., below, beneath, underneath: navem in fugam transdunt subter saxa, Att. ap. Non. 155, 8 (Trag. Rel. v. 630 Rib.): terram fac ut esse rearis Subter item, ut supera, Lucr. 6, 537: partim quod supter per terras diditur omnis, id. 5, 268: aliam naturam supter habere, id. 5, 536: omnia haec, quae supra et subter, unum esse, Cic. de Or. 3, 5, 20; id. poët. N. D. 2, 42, 106: anulus subter adhaerens, Lucr. 6, 914: oculum subter premere, id. 4, 447: subter mediam fere regionem sol obtinet, Cic. Rep. 6, 17, 17.
    Comp.: subterius (opp. superius), Isid. 16, 8, 4.
  2. II. Prep. with acc. and abl., below, beneath, underneath, under (rare but class.).
          1. (α) With acc.: cupiditatem subter praecordia locavit, Cic. Tusc. 1, 10, 20; cf. id. ib. 5, 1, 4: subter pineta, Prop. 2, 34 (3, 32), 67: subter fastigia tecti, Verg. A. 8, 366: agere vias subter mare, id. ib. 3, 695: subter imas cavernas, Ov. M. 5, 502: manu subter togam exserta, Liv. 8, 9: super subterque terram pugnare, id. 39, 4: subter murum hostium ad cohortes advehitur, underneath, i. e. close to the walls, id. 34, 20: latitudo Italiae subter radices (Alpium), Plin. 3, 19, 23, § 132; Stat. Th. 12, 711; Petr. 98.
          2. (β) With abl.: Rhoeteo subter litore, Cat. 65, 7: subter densā testudine, Verg. A. 9, 514.
  3. III. In composition, subter, like sub, denotes underneath, beneath: subteractus, subterfluo, etc.; and also, transf., secretly, privately, clandestinely: subterduco, subterfugio. It is sometimes doubtful whether subter forms a compound with a verb, or is an adverb qualifying it.

* subtĕr-actus, a, um, Part. [ago], driven below or underneath: subteractis quasi radicibus, Cels. 5, 28, 1.

* subter-ănhēlo, āre, v. n., to pant or gasp beneath, Stat. S. 1, 1, 56.

* subter -căvātus, a, um, Part. [cavo], hollowed out underneath, Sol. 2 fin.

* subter-currens, entis, Part., moving underneath: basim Vergiliarum, Vitr. 9, 6.

subter -cŭtānĕus, a, um, adj. [cutis], that is beneath the skin, subcutaneous (post-class.): morbus, the dropsy, Aur. Vict. Epit. 14 fin.: umor, Veg. Vet. 3, 2, 18.

subter-dūco, xi, 3, v. a., to carry off secretly, to steal away any thing (Plautin.): ne tibi clam se subterducat istinc, Plaut. Mil. 2, 3, 72: si huic occasioni tempus sese subterduxerit, id. As. 2, 2, 12.

subter-flŭo, ĕre, v. n., to flow beneath (post-Aug. and very rare).

  1. I. Lit.: amnis sub montes subterfluens, Vitr. 8, 2 med.: torrente subterfluente, Plin. 8, 50, 76, § 201: aquae, Sen. Q. N. 3, 30, 4, acc. to Fickert and Haase (not subinfluo).
  2. II. Trop.: eos felicitas ingrata subterfluit, Eum. Pan. Const. 15.

subter-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n. and a.

  1. I. Neutr., to flee secretly or by stealth, to get off (so very rare): subterfugisse sic mihi hodie Chrysalum, Plaut. Bacch. 4, 6, 2; Dig. 42, 6, 20.
  2. II. Act., to escape, evade, avoid, shun (class.; a favorite word of Cic.): mare, Plaut. Merc. 1, 2, 83: vim criminum, Cic. Verr. 1, 3, 8: imprudentiam, id. ib. 1, 4, 13: militiam, id. Off. 3, 26, 97: poenam aut calamitatem, id. Caecin. 34, 100: periculum, id. Fam. 15, 1, 4: omnia quasi fata, id. Lael. 10, 35: tempestatem Punici belli, Liv. 31, 10: jus fisci, Suet. Vesp. 23.
    With inf.: dicere, Quint. Decl. 6, 12.

subterfŭgĭum, i, n. [subterfugio], a subterfuge: Nestorianorum, Facund. Defens. 1, 3.

* subter-fundo, āre, v. a., to found or establish beneath: terram, Lact. 2, 8, 52.

subtĕr-insĕro, ĕre, 3, v. a., to insert, Aldh. Sept. col. 219, t. 89 med.

subtĕr-intendo, ĕre, 3, v. a., to look askance, = ὑποβλέπειν (Appul.), Polem. Physiogn. p. 126.

subtĕrĭor, us, comp. [subter], that is farther beneath, lower, = inferior (late Lat.): termini, Innoc. Cas. Lit. p. 232 Goes.: per subteriora, Aem. Mac. 2, 13.
Hence, adv.: subtĕrĭus, lower, farther down: subterius nigro, superius mineo, Isid. Orig. 16, 8, 4.

* subter-jăcĕo, ēre, v. n., to lie under any thing: hic gens ardentem caeli subterjacet axem, Alcim. 1, 196.

* subter-jăcĭo, cĕre, v. a., to throw under any thing: hordei grana, Pall. Febr. 18, 1.

subter-lābor, lābi, v. dep. n.

  1. I. Lit., to glide or flow under (mostly poet.): fluctus Sicanos, Verg. E. 10, 4: flumina subterlabentia muros, flowing close by, id. G. 2, 157: subterlabens Mosella, Aus. Idyll. 10, 21.
  2. II. Transf., to slip away, escape: celeritate subterlabentem, Liv. 30, 25 (dub.).

* subter-lĭno, ĕre, v. a., to anoint underneath: plantas aegri, Plin. 28, 7, 23, § 83.

* subter-lŭo, ĕre, v. a., to wash beneath, flow underneath: gurgite sidereo subterluit Oriona, Claud. VI. Cons. Hon. 177.

* subterlŭvĭo, ōnis, f. [subterluo], a washing beneath, washing away: loca umoris assidui subterluvione cadentia, Claud. Mam. Stat. An. 1, 2.

* subter-mĕo, āre, v. n., to pass beneath: pontes rapido aestu, Claud. Idyll. 6, 61.

subter-mitto, ĕre, v. a., to place underneath, Aug. Quaest. in Heptat. 2, 177, 14.

subter-mŏvĕo, ēre, v. a., to push under, Isid. 16, 4, 2.

* subter-nătans, antis, Part. [nato], swimming under any thing, Sol. 32, 26.

subternus, a, um, adj. [subter], that is underneath, lower, = infernus (post-class.): antra, Prud. adv. Symm. 1, 392: nox, id. Hamart. 930.

sub-tĕro, trīvi, trītum, 3, v. a., to rub off or wear away underneath; to rub, bruise, or grind to pieces (rare; not in Cic.): boves ne pedes subterant, Cato, R. R. 72; so, pedes, Col. 6, 15, 2; Plin. 28, 16, 62, § 221: ungulas, Plaut. As. 2, 2, 73: jumenta cito subteruntur, Sen. Ep. 51, 9: salis sextarium subterito, et subtritum, etc., pound, triturate, Col. 12, 5, 1: caepam aridam, id. 12, 5, 56; 2, 10, 25; Plin. 20, 20, 82, § 218; 30, 9, 23, § 80.

* subter-pendens, entis, Part. [pendeo], hanging down: mala, Pall. Mart. 10, 8.

sub-terrānĕus, a, um, adj. [terra], underground, subterranean (class.): specus, Cic. Att. 15, 26, 4; cf.: supterraneos specus aperire, Tac. G. 16: ergastulum, Col. 1, 6, 3: structura, Plin. 36, 22, 50, § 170: regna, Juv. 2, 149: animalia, Pall. Sept. 3, 2: mures, Sen. Q. N. 3, 16, 3: subterraneis venis in mare defluunt, Plin. 9, 15, 20, § 53: domus, id. 36, 13, 19, § 88: cubiculum, Plin. Ep. 4, 11, 9: subterraneis dolis peractum urbis excidium, Flor. 1, 12 fin.
Subst.:
sub-terrānĕum, i, n., a subterranean place: in ipso subterraneo semirotundo, App. M. 11, p. 260, 2.

* sub-terrēnus, a, um, adj. [terra], underground, subterrene, = subterraneus: plagae orbis, App. M. 9, p. 227, 27.

* sub-terrĕus, a, um, adj. [terra], underground, subterranean, = subterraneus: divi, Arn. 7, 226.

* subter-sĕco, āre, v. a., to cut, divide, separate underneath: medium Capricornum, Cic. Arat. 273.

subter-sterno, strāvi, strātum, 3, v. a., to spread under, strew under: aëra jaculis et sagittis, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 2, 17.

* subter-tĕnŭo, āre, v. a., to make thin below or at the lower part: anulum, Lucr. 1, 312 (Lachm. subter tenuatur).

* sub-tertĭus, a, um, adj., of a number, less by a third of itself (i. e. that bears to another the ratio of 3 to 4), a transl. of the Gr. ὑπότριτος: numerus, Mart. Cap. 7, § 761.

* subter-văcans, antis, Part. [vaco], empty below; locus, Sen. Q. N. 6, 25, 1.

* subter-vŏlo, āre, v. n., to fly beneath: fragor subtervolat astra, Stat. Th. 3, 669 (al. subter volat).

sub-texo, xŭi, xtum, 3, v. a., to weave under or below any thing; hence, to join on, fasten, affix (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).

  1. I. Lit. (very rare): lunam alutae, Juv. 7, 192.
    Poet.: patrio capiti nubes, i. e. soli, to draw before, veil, Ov. M. 14, 368; cf.: nox subtexta polo, Luc. 4, 104: sol diem subtexit Olympo, spreads around Olympus, Val. Fl. 5, 414.
    To cover, hide, darken, obscure, conceal, with acc. of thing concealed: subtexunt nubila caelum, Lucr. 5, 466: caerula nimbis, id. 6, 482: caelum fumo, Verg. A. 3, 582: diem atrā nube, Sen. Phoen. 422: aethera ferro, Luc. 7, 519.
  2. II. Trop.
    1. A. To add, annex, append, subjoin, Nep. Att. 18, 2: subtexit fabulae huic, legatos interrogatos esse, etc., Liv. 37, 48; cf. Quint. 4, 2, 13: non ab re fuerit subtexere, quaeevenerint, Suet. Aug. 94 init.; Vell. 1, 14, 1: curam officiis, Col. 11, 1, 2.
    2. B. In gen., to put together, compose, prepare, contrive, etc.: carmina, Tib. 4, 1, 211: originem familiarum, Nep. Att. 18, 2: impedimenta Romanis, Amm. 16, 20.
    3. C. To mix: subtexta malis bona sunt, Manil. 3, 526.

subtextus, a, um, Part. of subtexo.

* subtīlĭlŏquentĭa, ae, f. [subtililoquus], fine or elegant language, Tert. adv. Marc. 5, 19 med.

* subtīlĭlŏquus, a, um, adj. [subtilisloquor], speaking finely or elegantly, Tert. adv. Marc. 5, 19 med.

subtīlis, e, adj. [sub-tela; and therefore, prop., woven fine; hence], fine, not thick or coarse, thin, slender, minute (syn. tenuis).

  1. I. Lit. (mostly poet. and in postAug. prose; not in Cic.): quae vulgo volitant subtili praedita filo, Lucr. 4, 88: ventus subtili corpore tenuis, id. 4, 901; cf. id. 3, 195; Cat. 54, 3: acies gladii, Sen. Ep. 76, 14: farina, Plin. 18, 7, 14, § 74: mitra, Cat. 64, 63: ignis, Lucr. 6, 225: subtilia et minuta primordia rerum, id. 4, 122; 4, 114.
    Subst.: subtīlĭa, ĭum, n. plur., fine goods or stuffs, Vulg. Isa. 19, 9: indui te subtilibus, id. Ezech. 16, 10.
    Comp.: harundo, Plin. 16, 36, 66, § 168: semen raporum, id. 18, 13, 34, § 129.
    Sup.: sucus subtilissimus, Plin. 11, 5, 4, § 11.
    1. B. Transf., of the senses, fine, nice, acute, delicate, exqui site (rare): palatum, Hor. S. 2, 8, 38: subtilior gula, Col. 8, 16, 4.
  2. II. Trop., fine, nice, precise, exact, accurate, keen, subtle (class.; syn.: elegans, concinnus).
    1. A. In gen.: sollers subtilisque descriptio, Cic. N. D. 2, 47, 121: definitio, id. de Or. 1, 23, 109: observatio, Plin. 18, 13, 35, § 132: sententia, id. 18, 17, 46, § 165: argumentatio, id. 2, 108, 112, § 247: quaestio, id. 11, 16, 16, § 46: Graecia, Manil. 4, 718.
      Comp.: reliquae (epistulae) subtiliores erunt, more particular, Cic. Att. 5, 14, 3.
      Sup.: quae (curatio manus) inter subtilissimas haberi potest, Cels. 7, 7, 13: inventum, Plin. 31, 3, 23, § 40: Democritus, subtilissimus antiquorum, Sen. Q. N. 7, 3, 2.
      1. 2. Transf., of taste or judgment, fine, keen, delicate, exquisite (syn.: sagax, acutus): judicium, Cic. Fam. 15, 6, 1; Hor. Ep. 2, 1, 242; cf.: subtilis veterum judex, id. S. 2, 7, 101: sapiens subtilisque lector, Plin. Ep. 4, 14, 7: vir subtilis, dispositus, acer, disertus, id. ib. 2, 11, 17; 4, 17, 4.
    2. B. In partic., in rhet., of speech or of the speaker, plain, simple, unadorned (syn. simplex): genus dicendi, Cic. Or. 21, 69; cf.: acutissimum et subtilissimum dicendi genus, id. de Or. 2, 23, 98: oratio, id. Or. 5, 20; cf. id. ib. 23, 78: Stoicorum non ignoras, quam sit subtile vel spinosum potius dicendi genus, id. Fin. 3, 1, 3: subtile quod ἰσχνὸν vocant, Quint. 12, 10, 58: disputator, Cic. Off. 1, 1, 3: quis illo (Catone) in docendo edisserendoque subtilior? id. Brut. 17, 65: oratione limatus atque subtilis, id. de Or. 1, 39, 180; cf. id. de Or. 3, 8, 31: Lysias subtilis scriptor atque elegans, id. Brut. 9, 35; Quint. 10, 1, 78: praeceptor, id. 1, 4, 25; 12, 10, 51.
      Hence, adv.: subtīlĭter, finely, minutely.
      1. 1. Lit.: subtiliter insinuatus ad parvas partes aër, Lucr. 6, 1031: conexae res, closely, intimately, id. 3, 739: dividere aliquid, Plin. 5, 12, 13, § 67: fodere, lightly, superficially, Pall. Febr. 21 fin.
      2. 2. Trop., finely, acutely, minutely, accurately, subtly.
        1. a. In gen.: subtiliter judicare, finely, acutely, Cic. Verr. 2, 4, 57, § 127: de re publicā quid ego tibi subtiliter? tota periit, minutely, particularly, id. Att. 2, 21, 1; cf.: haec ad te scribam alias subtilius, id. ib. 1, 13, 4: subtiliter exsequi numerum, Liv. 3, 5: de aliquā re subtiliter disserere, Cic. Fl. 17, 41: aliquid persequi, id. de Or. 1, 21, 98; cf.: id persequar subtilius, id. Rep. 2, 23, 42: subtilius haec disserunt, id. Lael. 5, 18: subtilius ista quaerunt, id. ib. 2, 7 et saep.
        2. b. In partic., in rhet., plainly, simply, without ornament: humilia subtiliter et magna graviter et mediocria temperate dicere, Cic. Or. 29, 100: versute et subtiliter dicere, id. ib. 7, 22: privatas causas agere subtilius: capitis aut famae ornatius, id. Fam. 9, 21, 1: magnifice an subtiliter dicere, Quint. 8, 3, 40.

subtīlĭtas (supt-), ātis, f. [subtilis], fineness, thinness, slenderness, minuteness (syn. tenuitas).

  1. I. Lit. (mostly post-Aug.; not in Cic.): linearum, Plin. 35, 10, 36, § 82: ferramentorum, the keen edge, sharpness, id. 28, 9, 41, § 148: inenarrabilis florum, id. 21, 1, 1, § 1: muliebris, Vitr. 4, 1 med.: immensa animalium, Plin. 11, prooem. 1, § 1: caelandi fingendique ac tingendi, id. 35, prooem. § 1: umoris, id. 2, 65, 65, § 163.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., keenness, acuteness, penetration, definiteness, exactness, subtlety, etc. (class.; syn.: acumen, sollertia): sententiarum, Cic. N. D. 2, 1, 1: disputandi, id. Tusc. 3, 23, 56: ea subtilitas, quam Atticam appellant, id. Brut. 17, 67: subtilitas sermonis, id. Rep. 1, 10, 16: credunt plerique militaribus ingeniis subtilitatem deesse, Tac. Agr. 9: ingens, Petr. 31: tanta, id. 38; Sen. Ep. 113, 1: Aristoteles, vir immensae subtilitatis, Plin. 18, 34, 77, § 335; cf.: litterarum, id. 2, 108, 112, § 247: geometrica, id. 2, 65, 65, § 164: perversa grammaticorum, id. 35, 3, 4, § 13: subtilitas parcimoniae compendia invenit, id. 17, 22, 35, § 171: picturae summa suptilitas, id. 35, 9, 36, § 67: inutilis, Sen. Ep. 65, 16: quaedam inutilia et inefficacia ipsa subtilitas reddit, id. ib. 82, 24: nimia, id. ib 88, 43.
    2. B. In partic., in rhet., plainness, simplicity, absence of ornament: orationis subtilitas imitabilis quidem illa videtur esse existimanti, sed nihil est experienti minus, Cic. Or. 23, 76; id. Brut. 84, 291: suavitatem Isocrates, subtilitatem Lysias, vim Demosthenes habuit, id. de Or. 3, 7, 28: subtilitas et elegantia scriptorum, id. Fam. 4, 4, 1.

subtīlĭter, adv., v. subtilis fin.

* sub-tĭmĕo, ēre, v. n., to be somewhat afraid, to fear a little: numquid subtimes, ne? etc., Cic. Phil. 2, 14, 36.

* sub-tinnĭo, īre, v. n., to sound a little, to tinkle, Tert. Pall. 4 med.

sub-tĭtŭbo, āre, v. n., to stagger, totter, or waver a little (late Lat.).

  1. I. Lit.: pede subtitubo, Ven. Vit. S. Mart. 2, 475.
  2. II. Trop.: subtitubante fide, Prud. Apoth. 651.

subtractĭo, ōnis, f. [subtraho], a drawing back, Vulg. Ep. ad Hebr. 10, 39 (transl. of the Gr. ὑποστολή).

subtractus, a, um, Part. of subtraho.

sub-trăho, xi, ctum, 3, v. a., to draw away from underneath or by stealth; also, in gen., to draw off, carry off, withdraw, take away, remove, etc. (class.; syn. subduco).

  1. I. Lit.: subtractus Numida mortuo superincubanti Romano vivus, Liv. 22, 51, 9 (Weissenb. substratus): pedibus raptim tellus subtracta, Lucr. 6, 605: effracto colla jugo, Ov. Tr. 5, 2, 40: viro (peculium), Plaut. Cas. 2, 2, 28: (impedimenta) clandestinā fugā, Hirt. B. G. 8, 33: aggerem cuniculis, Caes. B. G. 7, 22: si dediticii subtrahantur, id. ib. 1, 44; Cic. Mur. 37, 80: hastatos primae legionis ex acie, Liv. 10, 14: milites ab dextro cornu, id. 44, 37: cibum alicui, Cic. Fragm. ap. Non. 105, 10: materiam, quae laedere videtur, Cels. 3, 4: oculos, to turn away, avert, Tac. A. 3, 53; id. Agr. 45: se a curiā et ab omni parte rei publicae, to withdraw, retire, Cic. Q. Fr. 2, 6, 5; so, se, Liv. 44, 16: teque adspectu ne subtrahe nostro, Verg. A. 6, 465: Armeniam ad Parthos se subtrahentem, Flor. 4, 12, 43: servus domino se, Dig. 21, 1, 17.
    Also without se: repente interdiu vel noctu subtrahebat, he would withdraw, Suet. Caes. 65: praefectum praetorio non ex ingerentibus sed ex subtrahentibus legere, Plin. Pan. 86, 2.
    Mid.: vastis tremit ictibus puppis Subtrahiturque solum, withdraws itself, gives way under it, Verg. A. 5, 199: subtracto solo, Tac. A. 1, 70: subtractus fugā, Plin. 8, 37, 56, § 134.
  2. II. Trop.: neque verba sedem habere possunt, si rem subtraxeris, neque, etc., Cic. de Or. 3, 5, 19: necessaria cum periculo subtrahuntur, Quint. 4, 2, 44: verba pudoris gratiā, id. 9, 3, 59: verbum, id. 9, 3, 58: S litteram, id. 9, 4, 38: narrationem, id. 4, 2, 8: nomina candidatorum, Tac. A. 1, 81; for which: aliis nominatis, me unum subtrahebat, to omit, not mention, Curt. 6, 10, 7; id. ib. § 9: aliquem bello, Liv. 8, 29; cf.: cui judicio eum mors subtraxit, id. 6, 1: aliquem judicio, id. 9, 26: aliquem irae militum, Tac. H. 3, 7: aliquem minis populi, Just. 16, 4, 20.
    Reflex.: me a curiā, Cic. Q. Fr. 2, 6, 5: se legum actionibus, Quint. 7, 4, 39: se oneri, id. 12, 9, 21: se labori, Col. 1, 9, 6: se discrimini alicujus, Vell. 2, 86 fin. Ruhnk. et saep.: subtrahente se, withdrawing himself (as surety), Liv. 28, 25.

sub-trĕmŭlus, a, um, adj., somewhat tremulous, Ps.-Soran. 280.

sub-triplus, a, um, adj., contained three times in a larger number, Boëth. Inst. Arith. 1, 23.

sub-tristis, e, adj., somewhat sad or sorrowful (ante- and post-class.): subtristis visus est mihi, Ter. And. 2, 6, 16; Hier. Ep. 107, 9.
Comp.: cera subtristior, Hier. Ep. 60, 1.

subtrītus, a, um, Part. of subtero.

subtŭnĭcālis, is, f. [sub-tunica], = ὑποδύτης, the under-garment of a Jewish priest, Hier. Ep. 29, 4.

* sub-turpĭcŭlus, a, um, adj., somewhat mean or disgraceful, Cic. Att. 4, 5, 1.

* sub-turpis, e, adj., somewhat mean or disgraceful: quae sint, quod ridiculi proprium est, subturpia, Cic. de Or. 2, 66, 264.

subtus, adv. [from sub; like intus, from in], below, beneath, underneath (mostly ante-class.; not in Cic. or Cæs.): subtus ambulare, Cato, R. R. 48, 2: labra subtus pendula, Varr. R. R. 2, 9, 3: Romani aggere et vineis et omnibus supra terram operibus, subtus Macedones cuniculis oppugnabant, Liv. 36, 25; cf. Plaut. Cas. 5, 2, 26; Varr. L. L. 5, § 131 Müll.

* sub-tussĭo, īre, v. n., to cough slightly, Veg. Vet. 3, 25 dub.

sub-tūsus, a, um, Part. [tundo], somewhat bruised: flet teneras subtusa genas, Tib. 1, 10, 55: angulus, an obtuse angle, Boëth. Geom. 1, p. 1180.

sub-tūtus, a, um, adj., moderately safe, Commod. Instr. 30, 18.