Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* sub-scalpo, ĕre, v. a., to scratch or rub underneath, Mart. Cap. 1, § 7.

sub-scrībendārĭus, ii, m. [scribo], an under-secretary (late Lat.), Cod. Th. 7, 4, 1; 7, 84, 8 al.

sub-scrībo, psi, ptum, 3, v. a.

  1. I. To write underneath or below (class.; cf. subnoto).
    1. A. In gen.: statuis inauratissubscripsit, Reges ab se in gratiam esse reductos, Cic. Clu. 36, 101; cf.: subscripsere quidam L. Bruti statuae: utinam viveres, etc., Suet. Caes. 80: si quaeret Pater Urbium Subscribi statuis, Hor. C. 3, 24, 28; cf.: meo subscribi causa sepulcro, Ov. M. 9, 563: quarum (litterarum) exemplum subscripsi, Balb. ap. Cic. Att. 9, 13, A, § 1; Treb. ap. Cic. Fam. 12, 16, 3; cf.: seminaria ulmorum parentur ratione, quam deinceps subscripsimus, Col. 5, 6, 5.
    2. B. In partic.
      1. 1. Jurid. t. t., to write down, sign, or subscribe one’s name to an accusation (either as principal prosecutor or as seconding others), together with the ground of the charge; hence, in gen., to charge, accuse, prosecute: in L. Popillium subscripsit L. Gellius, quod is pecuniam accepisset, quo innocentem condemnaret, Cic. Clu. 47, 131; cf.: quia parricidii causa subscripta esset, id. Inv. 2, 19, 58: Gabinium de ambitu reum fecit P. Sulla, subscribente privigno Memmio, fratre Caecilio, etc., id. Q. Fr. 3, 3, 2; cf.: Capito Agrippae subscripsit in C. Cassium, Vell. 2, 69, 5; and: accusanti patrono subscripsit, Suet. Rhet. 3; Nep. Att. 6, 3: cras subscribam homini dicam, Plaut. Poen. 3, 6, 5: in crimen, Dig. 47, 1, 3; 47, 2, 92: in crimine, ib. 48, 10, 24.
      2. 2. Publicists’ t. t., of the censor, to write down, set down, note down the reason of his official censure under or against the name of the person censured: video animadvertisse censores in judices quosdam illius consilii Juniani, cum istam ipsam causam subscriberent, Cic. Clu. 42, 119: censor C. Ateium notavit, quod ementitum auspicia subscripsit, id. Div. 1, 16, 29: haec quae de judicio corrupto subscripserint, etc., id. Clu. 45, 127: ac primum illud statuamus, utrum quia censores subscripserint, ita sit; an quia ita fuerit, illi subscripserint, id. ib. 44, 123: quod censores de ceteris subscripserunt, Quint. 5, 13, 33.
      3. 3. To sign, subscribe a document (by appending one’s name or a formula of greeting; perh. not ante-Aug.): omnes (tutores) debent unius editioni subscribere, Dig. 2, 13, 6: rationibus, testamento, ib. 40, 7, 40; for which, also, rationes, ib. 35, 1, 80 fin.; 34, 3, 12: si subscripserit in tabulis emptionis, concessisse videtur, ib. 20, 6, 8 fin.: cum de supplicio cujusdam capite damnati, ut ex more subscriberet, admoneretur, Suet. Ner. 10; id. Calig. 29: ipse Commodus in subscribendo tardus et neglegens, ita ut libellis una forma multis subscriberet, in epistolis autem plurimis Vale tantum scriberet, Lampr. Commod. 13; Suet. Tib. 32 Wolf (cf. Dio, 57, 11).
        1. b. Transf.
          1. (α) To assent to, agree to, approve of any thing: nec quicquam prius pro potestate subscripsit, quam quingenties sestertium ad peragendam Auream domum, Suet. Oth. 7: Caesaris irae, Ov. Tr. 1, 2, 3: aut gratiae aut odio suo, Phaedr. 3, 10, 57: odiis accusationibusque Hannibalis, Liv. 33, 47: orationi alicujus, id. 10, 22: luxuriae, Cels. 3, 4: si fortuna voto subscripserit, Col. 1, 2, 3: tuo desiderio, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 95 (96): amoribus alicujus, Val. Max. 4, 7, 4.
          2. (β) To grant, allow, accord a thing to any one (post-class.), Tert. Virg. Vel. 10; id. Idol. 13; id. Anim. 40.
  2. II. (With the idea of the verb predom.) To write or note down (= notare; very rare): numerum aratorum, Cic. Verr. 2, 3, 51, § 120: audita, Quint. 12, 8, 8: quaedam, Suet. Aug. 27; cf.: suspiria nostra (a delatoribus), Tac. Agr. 45 (acc. to others this passage belongs to B. 1.).

subscriptĭo, ōnis, f. [subscribo].

  1. I. Any thing written underneath, a subscription (class.).
    1. A. In gen.: Serapionis subscriptio, Cic. Att. 6, 1, 17.
    2. B. In partic.
      1. 1. Jurid. t. t., a subscription to an accusation: si cui crimen obiciatur, praecedere debet in crimen subscriptio, quae res ad id inventa est, ne facile quis prosiliat ad accusationem, cum sciat inultam sibi non futuram, Dig. 48, 2, 7: componere, Sen. Ben. 3, 26, 2: consecratur subscriptio, id. Cons. ad Marc. 22, 5: edere, id. Lud. Mort. Claud. 14, 1; id. Apoc. 14, 1; Gell. 2, 4, 1: tanti sceleris, Quint. Decl. 15, 6.
        Also of a joint subscription, by one who seconds the accusation (cf. subscribo, I. B. 1.): subscriptionem sibi postularunt, Cic. Div. in Caecil. 15, 49.
      2. 2. Publicists’ t. t., of the censor, a noting down, note of the offence censured: subscriptio censoria, Cic. Clu. 44, 123: censoriae, id. ib. 44, 123; cf. id. ib. 42, 118.
      3. 3. A signature of a document (consisting of the subscription of one’s name or the appending of a formula of greeting; v. subscribo, I. B. 3.): si testator specialiter subscriptione suā declaraverit, dictasse, etc., Dig. 48, 10, 15: quodcumque imperator per epistolam et subscriptionem statuit, legem esse constat, ib. 1, 4, 1: cum Rhodiorum magistratus, quod litteras publicas sine subscriptione ad se dederant, evocasset, etc., Suet. Tib. 32 Wolf (cf. Dio, 57, 11).
      4. 4. Hence, a warrant of the emperor (late Lat.), Amm. 15, 7, 9.
  2. * II. A list, register: jugerum subscriptio ac professio, Cic. Verr 2, 3, 47, § 113.

subscriptor, ōris, m. [subscribo].

  1. I. (Acc. to subscribo, I. B. 1.) A signer or joint-signer of an accusation, Cic. Div. in Caecil. 15, 47; 16, 51: venalis scriptor et subscriptor tuus, id. Dom. 19, 49: accusatore Lentulo subscriptoribusque ejus, id. Q. Fr. 3, 4, 1: sine ullo subscriptore descendit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1.
  2. II. (Acc. to subscribo, I. B. 3. b.) One who subscribes or assents to any thing, a favorer, approver (post-class.): sententiae legisque fundus subscriptorque, Gell. 19, 8, 12: subscriptores approbatoresque verbi, id. 5, 21, 6.

subscriptus, a, um, Part. of subscribo.

sub-scrūpōsus, a, um, adj. (late Lat.), somewhat sharp or critical: examinator meritorum, Amm. 21, 16, 3.

subscūs, ūdis, f. [sub-cudo], the tongue or tenon of a dovetail: subscudes appellantur cuneatae tabellae, quibus tabulae inter se configuntur, quia, quo eae immittuntur, succuditur, Fest. p. 306 Müll.: nec ulla subscus cohibet compagem alvei, Pac. ap. Fest. l. l. (Trag. Rel. v. 250 Rib.): terebratus multum sit et subscudes additae, Plaut. ib.; Cato, R. R. 18, 9; Vitr. 4, 7; 10, 6; 10, 10.
Plur.: subscudibus et catenis uncis retentari, Arn. 6, 16.
Collat. form of plur. subscudines, Aug. Civ. Dei, 15, 27.