No entries found. Showing closest matches:
* sub-scalpo, ĕre, v. a., to scratch or rub underneath, Mart. Cap. 1, § 7.
sub-scrībendārĭus, ii, m. [scribo], an under-secretary (late Lat.), Cod. Th. 7, 4, 1; 7, 84, 8 al.
sub-scrībo, psi, ptum, 3, v. a.
- I. To write underneath or below (class.; cf. subnoto).
- A. In gen.: statuis inauratis … subscripsit, Reges ab se in gratiam esse reductos, Cic. Clu. 36, 101; cf.: subscripsere quidam L. Bruti statuae: utinam viveres, etc., Suet. Caes. 80: si quaeret Pater Urbium Subscribi statuis, Hor. C. 3, 24, 28; cf.: meo subscribi causa sepulcro, Ov. M. 9, 563: quarum (litterarum) exemplum subscripsi, Balb. ap. Cic. Att. 9, 13, A, § 1; Treb. ap. Cic. Fam. 12, 16, 3; cf.: seminaria ulmorum parentur eā ratione, quam deinceps subscripsimus, Col. 5, 6, 5.
- B. In partic.
- 1. Jurid. t. t., to write down, sign, or subscribe one’s name to an accusation (either as principal prosecutor or as seconding others), together with the ground of the charge; hence, in gen., to charge, accuse, prosecute: in L. Popillium subscripsit L. Gellius, quod is pecuniam accepisset, quo innocentem condemnaret, Cic. Clu. 47, 131; cf.: quia parricidii causa subscripta esset, id. Inv. 2, 19, 58: Gabinium de ambitu reum fecit P. Sulla, subscribente privigno Memmio, fratre Caecilio, etc., id. Q. Fr. 3, 3, 2; cf.: Capito Agrippae subscripsit in C. Cassium, Vell. 2, 69, 5; and: accusanti patrono subscripsit, Suet. Rhet. 3; Nep. Att. 6, 3: cras subscribam homini dicam, Plaut. Poen. 3, 6, 5: in crimen, Dig. 47, 1, 3; 47, 2, 92: in crimine, ib. 48, 10, 24.
- 2. Publicists’ t. t., of the censor, to write down, set down, note down the reason of his official censure under or against the name of the person censured: video animadvertisse censores in judices quosdam illius consilii Juniani, cum istam ipsam causam subscriberent, Cic. Clu. 42, 119: censor C. Ateium notavit, quod ementitum auspicia subscripsit, id. Div. 1, 16, 29: haec quae de judicio corrupto subscripserint, etc., id. Clu. 45, 127: ac primum illud statuamus, utrum quia censores subscripserint, ita sit; an quia ita fuerit, illi subscripserint, id. ib. 44, 123: quod censores de ceteris subscripserunt, Quint. 5, 13, 33.
- 3. To sign, subscribe a document (by appending one’s name or a formula of greeting; perh. not ante-Aug.): omnes (tutores) debent unius editioni subscribere, Dig. 2, 13, 6: rationibus, testamento, ib. 40, 7, 40; for which, also, rationes, ib. 35, 1, 80 fin.; 34, 3, 12: si subscripserit in tabulis emptionis, concessisse videtur, ib. 20, 6, 8 fin.: cum de supplicio cujusdam capite damnati, ut ex more subscriberet, admoneretur, Suet. Ner. 10; id. Calig. 29: ipse Commodus in subscribendo tardus et neglegens, ita ut libellis una forma multis subscriberet, in epistolis autem plurimis Vale tantum scriberet, Lampr. Commod. 13; Suet. Tib. 32 Wolf (cf. Dio, 57, 11).
- b. Transf.
- (α) To assent to, agree to, approve of any thing: nec quicquam prius pro potestate subscripsit, quam quingenties sestertium ad peragendam Auream domum, Suet. Oth. 7: Caesaris irae, Ov. Tr. 1, 2, 3: aut gratiae aut odio suo, Phaedr. 3, 10, 57: odiis accusationibusque Hannibalis, Liv. 33, 47: orationi alicujus, id. 10, 22: luxuriae, Cels. 3, 4: si fortuna voto subscripserit, Col. 1, 2, 3: tuo desiderio, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 95 (96): amoribus alicujus, Val. Max. 4, 7, 4.
- (β) To grant, allow, accord a thing to any one (post-class.), Tert. Virg. Vel. 10; id. Idol. 13; id. Anim. 40.
- II. (With the idea of the verb predom.) To write or note down (= notare; very rare): numerum aratorum, Cic. Verr. 2, 3, 51, § 120: audita, Quint. 12, 8, 8: quaedam, Suet. Aug. 27; cf.: suspiria nostra (a delatoribus), Tac. Agr. 45 (acc. to others this passage belongs to B. 1.).
subscriptĭo, ōnis, f. [subscribo].
- I. Any thing written underneath, a subscription (class.).
- A. In gen.: Serapionis subscriptio, Cic. Att. 6, 1, 17.
- B. In partic.
- 1. Jurid. t. t., a subscription to an accusation: si cui crimen obiciatur, praecedere debet in crimen subscriptio, quae res ad id inventa est, ne facile quis prosiliat ad accusationem, cum sciat inultam sibi non futuram, Dig. 48, 2, 7: componere, Sen. Ben. 3, 26, 2: consecratur subscriptio, id. Cons. ad Marc. 22, 5: edere, id. Lud. Mort. Claud. 14, 1; id. Apoc. 14, 1; Gell. 2, 4, 1: tanti sceleris, Quint. Decl. 15, 6.
Also of a joint subscription, by one who seconds the accusation (cf. subscribo, I. B. 1.): subscriptionem sibi postularunt, Cic. Div. in Caecil. 15, 49.
- 2. Publicists’ t. t., of the censor, a noting down, note of the offence censured: subscriptio censoria, Cic. Clu. 44, 123: censoriae, id. ib. 44, 123; cf. id. ib. 42, 118.
- 3. A signature of a document (consisting of the subscription of one’s name or the appending of a formula of greeting; v. subscribo, I. B. 3.): si testator specialiter subscriptione suā declaraverit, dictasse, etc., Dig. 48, 10, 15: quodcumque imperator per epistolam et subscriptionem statuit, legem esse constat, ib. 1, 4, 1: cum Rhodiorum magistratus, quod litteras publicas sine subscriptione ad se dederant, evocasset, etc., Suet. Tib. 32 Wolf (cf. Dio, 57, 11).
- 4. Hence, a warrant of the emperor (late Lat.), Amm. 15, 7, 9.
- * II. A list, register: jugerum subscriptio ac professio, Cic. Verr 2, 3, 47, § 113.
subscriptor, ōris, m. [subscribo].
- I. (Acc. to subscribo, I. B. 1.) A signer or joint-signer of an accusation, Cic. Div. in Caecil. 15, 47; 16, 51: venalis scriptor et subscriptor tuus, id. Dom. 19, 49: accusatore Lentulo subscriptoribusque ejus, id. Q. Fr. 3, 4, 1: sine ullo subscriptore descendit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1.
- II. (Acc. to subscribo, I. B. 3. b.) One who subscribes or assents to any thing, a favorer, approver (post-class.): sententiae legisque fundus subscriptorque, Gell. 19, 8, 12: subscriptores approbatoresque verbi, id. 5, 21, 6.
subscriptus, a, um, Part. of subscribo.
sub-scrūpōsus, a, um, adj. (late Lat.), somewhat sharp or critical: examinator meritorum, Amm. 21, 16, 3.
subscūs, ūdis, f. [sub-cudo], the tongue or tenon of a dovetail: subscudes appellantur cuneatae tabellae, quibus tabulae inter se configuntur, quia, quo eae immittuntur, succuditur, Fest. p. 306 Müll.: nec ulla subscus cohibet compagem alvei, Pac. ap. Fest. l. l. (Trag. Rel. v. 250 Rib.): terebratus multum sit et subscudes additae, Plaut. ib.; Cato, R. R. 18, 9; Vitr. 4, 7; 10, 6; 10, 10.
Plur.: subscudibus et catenis uncis retentari, Arn. 6, 16.
Collat. form of plur. subscudines, Aug. Civ. Dei, 15, 27.