Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

sur-rŭbĕo (subr-), ēre, v. n., to be somewhat red or reddish, to blush: quale coloratum Tithoni conjuge caelum Subrubet, aut sponso visa puella novo, Ov. Am. 2, 5, 36: uva purpureo mero, id. A. A. 2, 316: grossi, Pall. Mart. 10, 31.

* sur-rŭber (subr-), bra, brum, adj., somewhat red, reddish: caro, Cels. 5, 28, 8.

* sur-rŭbĕus (subr-), a, um, adj., somewhat red, reddish: color ostri, Non. 549, 9.

sur-rŭbĭcundus (subr-), a, um, adj., somewhat red or ruddy, reddish (postAug.): vultus, Sen. Ira, 3, 4, 1: ulcus, Cels. 5, 28, 4; 5, 26, 20: cauliculi, Plin. 25, 13, 106, § 167.

sur-rūfus (subr-), a, um, adj., somewhat reddish: color, Plin. 37, 10, 61, § 170: surrufus aliquantum, red-haired, Plaut. Capt. 3, 4, 115.

sur-rūmo (subr-), āre, v. a. [rumis], to put to the udder, to let suck: fetus ovium, Col. 12, 3, 9: agnos, id. 7, 4, 3; cf. Fest. pp. 306 and 307.

* sur-rumpo (subr-), ĕre, v. a., to break off below; trop., to destroy: aliorum surrumpant et labefaciant scita, Arn. 2, 82.

sur-rūmus (subr-), a, um, adj. [rumis], under the udder, sucking, suckling: agni, Varr. 2, 1, 20; 2, 11, 5; cf. Fest. p. 270 Müll. et v. rumis.

sur-runcīvus (subr-), a, um, adj. [runco], that is grubbed up: limites, Hyg. Limit. p. 152; 177 and 209 Goes.

sur-rŭo (subr-), ŭi, ŭtum, 3, v. a., to tear down below, to undermine, to dig under, dig out; to break down, overthrow, demolish, etc. (class.; perh. not in Cic.).

  1. I. Lit.: arbores a radicibus, Caes. B. G. 6, 27: robora, Ov. M. 15, 228: ubi ingentes speluncas surruit aetas, Lucr. 6, 545: murum surruunt, Caes. B. G. 2, 6: multis simul locis aut surruti aut ariete decussi ruebant muri, Liv. 33, 17, 9: moenia cuniculo, id. 5, 21, 6: muri partem ariete incusso, id. 31, 46, 15; 21, 11, 8; 34, 29, 6: muros (with perfringere), Tac. H. 3, 28: turrim, Caes. B. C. 2, 12: vallum, Tac. H. 3, 28: arces et stantia moenia, Ov. Tr. 3, 11, 23: arces mundi, Prop. 3, 5 (4, 4), 31: claustra Pelusi Romano ferro, id. 3, 9, 55: montes, Plin. Ep. 8, 17, 3: harena fluctibus subruta, Vitr. 5, 12.
    Poet.: haerens Subruta fallaci servat vestigia limo, Stat. Th. 9, 475.
  2. II. Trop., to undermine, subvert, corrupt: omnis surruitur natura, Lucr. 4, 866: nostram libertatem, Liv. 41, 23, 8: animum laudis avarum, Hor. Ep. 2, 1, 180: animos militum variis artibus, Tac. H. 2, 101: aemulos Reges muneribus, Hor. C. 3, 16, 14: ne multorum securitas subruatur, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 111 (112).

surrustĭcē (subr-), adv., v. surrusticus fin.

sur-rustĭcus (subr-), a, um, adj., somewhat clownish or rustic: sonare subagreste quiddam planeque surrusticum, Cic. Brut. 74, 259; id. Or. 48, 161: pudor quidam paene surrusticus, id. Fam. 5, 12, 1.
* Adv.: surrustĭcē, somewhat clownishly, Gell. praef. § 10.

sur-rŭtĭlo (subr-), āre, v. n., to glow slightly, to glimmer forth (late Lat.).

  1. I. Lit.: jaspis surrutilans, Hier. in Isa. 15, 54, 12.
  2. II. Trop.: surrutilare tibi jam debet, quid sit anima, Claud. Mam. Stat. Anim. 1, 25.

sur -rŭtĭlus (subr-), a, um, adj., somewhat reddish or ruddy: color, Plin. 10, 3, 3, § 8: frutex, id. 24, 11, 54, § 91: aëtites, id. 36, 21, 39, § 149.

surrŭtus (subr-), a, um, Part. of surruo.