Lewis & Short

subjŭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [sub-jugum] (postclass.)

  1. I. To bring under the yoke: decus publicum, Arn. 4, p. 129: exercitum, Eutr. 4, 17.
  2. II. In gen., to subject, subjugate: ORBEM TERRAE ROMANO NOMINI, Inscr. Grut. 281, 2: hostes, Claud. VI. Cons. Hon. 249: provinciam, Ps.-Ascon. ad Cic. Verr. 1, 21: multi periculo subjugati sunt, Lact. Mort. Pers. 34.
    With dat.: aliquem poenae, Dig 4, 8, 43: aliquem personali muneri, ib. 50 4, 18, § 9: ingratum populum legi, Lact. 4, 10, 10: totum hominem alienae dicioni, id. 3, 8, 19: gentes servituti, id. 7, 24, 4.