Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* sŭb-ĭnānis, e, adj., somewhat empty or vain: quod est subinane in nobis, Cic. Att. 2, 17, 2.

sŭb-inde, adv., a particle of time.

  1. I. In gen., immediately after, just after, presently, forthwith, thereupon (not ante-Aug.): primum gaudere, subinde Praeceptum auriculis hoc instillare memento, Hor. Ep. 1, 8, 15: ager primum aretur ultimā parte mensis Augusti, subinde Septembri sit iteratus, Col. 2, 4, 11: primo auctumno arandi et subinde conserendi, id. 11, 2, 8; Tac. Agr. 14: sparge subinde, Hor. S. 2, 5, 103: aliud subinde bellum cum alterius orae Graecis ortum, Liv. 8, 27; cf. id. 28, 25, 1 Weissenb. ad loc.: semperne eosdem an subinde alios? Tac. A. 6, 2; Liv. 7, 10: duae subinde urbes captae direptaeque, id. 30, 7: legem suis liberis subinde dare, Quint. 11, 1, 83; Suet. Aug. 95.
  2. II. In partic., of repeated actions, one after the other, from time to time, now and then, repeatedly, frequently, continually (cf. interdum): praedae minus inventum est, quod subinde spolia agrorum capta domos mittebant, Liv. 35, 21; 10, 17: subinde exsecuntur legati, id. 9, 16, 4 Weissenb. ad loc.: quae subinde nuntiata sunt regi, continuae felicitati rerum ejus imposuerant labem, Curt. 7, 7, 30: si diligenter subinde emundata fuerit humus, Col. 6, 30, 2: tragicum illud subinde jactabat: Oderint dum metuant, Suet. Calig. 30: erit pergratum mihi hanc effigiem ejus subinde intueri, subinde respicere, Plin. Ep. 2, 7, 6: mentitur tua subinde tussis, Mart. 5, 39, 6.

sŭb-indĭco, āre, 1, v. a., to indicate slightly, to hint at (late Lat.), Mar. Marc. Cyril. Incarn. Unigen. 31.

sŭb-indo, ĕre, 3, v. a., to subjoin, add, Aur. Vict. Orig. Rom. 3, § 7.

sŭb-infĕro, tŭli, ferre, irreg. v. a., to subjoin, add, Aug. Genes. Litt. 3, 24; Rutil. Lup. 1, 1; Vulg. 2 Pet. 1, 5.

sŭb-inflo, āre, 1, v. a., to puff up somewhat; pass. subinflari, Cael. Aur. Tard. 2, 4, 71.
Rare, except in part., somewhat puffed up or inflated (late Lat.): vultus, Cael. Aur. Acut. 1, 2 sq.: pulsus, id. ib. 1, 6: pectus, Arn. 2, 46.

(sŭb-inflŭo, a false read. for subterfluant, Sen. Q. N. 3, 30, 4.)

* sŭb-injectus, a, um, Part. [inicio], laid down upon: subinjectā manu, Sen. Contr. 3, 13 init.

sŭb-inscrībo, ĕre, 3, v. a., = παρεγγράφω, to subjoin, Rustic. c. Aceph. p. 1208 B.

* sŭb-insulsus, a, um, adj., somewhat tasteless or insipid: si quid absurdumaut subinsulsum est, Cic. Opt. Gen. 3, 7.

sŭb-intellĕgo, ĕre, v. a.,

  1. I. to understand or perceive a little (late Lat.), Tert. adv. Marc. 5, 3; Hier. Ep. 145 med.
  2. II. To supply in thought, understand in addition, Aug. Trin. 6, 4; id. Serm. 104, 3 fin.; Greg. M. in Job, 33, 7 al.

sŭb-intro, āvi, ātum, 1, v. n., to go into secretly, to enter by stealth, steal into (late Lat.); trop.: populo bellicoso ludorum scenicorum subintravit insania, Aug. Civ. Dei, 1, 32; so Tert. adv. Marc. 5, 3 al.

sŭb-intrōdūco, ĕre, v. a., to introduce in secret (late Lat.): eum, Aug. Ep. 137: fratres, Vulg. Gal. 2, 4.

sŭb-intrŏĕo, īre, v. a., to go into, enter: subintroire speciem alicujus, Arn. 6, 198; Vulg. Gal. 2, 4.

sŭbintrōmitto, ĕre, 3, v. a. [sub-intromitto], introduced temporarily, Facund. Defens. 9, 1 (probably an error for subintermitto).

sŭb-invĭdĕo, no perf., sum, 2, v. a.

  1. I. To envy a little or slightly, to be somewhat envious of (Ciceronian): subinvideo tibi, ultro te etiam arcessitum ab eo, Cic. Fam. 7, 10, 1.
  2. * II. Part. perf., a little disliked, somewhat odious: subinvisum apud malevolos Postumi nomen, Cic. Rab. Post. 14, 40.

* sŭb-invīto, āvi, 1, v. a., to invite slightly: aliquem, ut ad se scriberet, Cic. Fam. 7, 1, 6.