Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

strĕpĭto, āre, v. freq. a. [strepo], to make a great noise, rustling, rattling, etc. (poet. and very rare): (corvi) inter se foliis strepitant, Verg. G. 1, 413: viden ut strepitantibus advolet alis Amor, Tib. 2, 2, 17: arma strepitantia, id. 2, 5, 73: pulsis strepitant incudibus urbes, Val. Fl. 4, 288: (lugentes) strepitant per urbem, Albin. 1, 183.

strĕpĭtus, ūs (gen. strepiti, Enn. ap. Non. 490, 8; or Trag. v. 205 Vahl.), m. [strepo].

  1. I. Lit., a (wild, confused) noise, din of any kind; a clashing, crashing, rustling, rattling, clattering, clanking, rumbling, etc. (class. and very freq.; cf.: crepitus, stridor, fragor): strepitus, fremitus, clamor tonitruum, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; cf.: strepitus, crepitus, sonitus, tonitrus, Plaut. Am. 5, 1, 10: molarum strepitus, Enn. ap. Non. 506, 3 (Com. v. 7 Vahl.): fluminum, Cic. Leg. 1, 7, 21: strepitu nullo clam reserare fores, Tib. 1, 8, 60; so, ingens valvarum, Hor. S. 2, 6, 112: audis quo strepitu janua remugiat, id. C. 3, 10, 5: rotarum, Caes. B. G. 4, 33; Hor. Ep. 1, 17, 7: obscenus, i. e. ventris, Petr. 117 et saep.: comitum conventus, strepitus, clamor mulierum Fecere, ut, etc., Ter. Hec. prol. alt. 27: non strepitu, sed maximo clamore, Cic. Verr. 1, 15, 45 (cf. id. Agr. 3, 1, 2): inde fragore gravi strepitus loca terret, Ov. M. 11, 365: prae strepitu et clamore, Liv. 2, 27, 8: magno cum strepitu ac tumultu castris egressi, Caes. B. G. 2, 11; so (with tumultus) id. ib. 6, 7, 8; Cic. Att. 13, 48, 1: concursus hominum forique strepitus, id. Brut. 92, 317: Romae, Hor. C. 3, 29, 12: inter strepitum tot bellorum, Liv. 4, 1, 5; cf.: sententiarum vanissimus strepitus, Petr. 1, 2.
    In plur.: canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitus, Liv. 5, 47, 3: vino, strepitibus clamoribusque nocturnis attoniti, id. 39, 15, 9.
  2. II. Poet., transf., a (measured, regular) sound: citharae, Hor. Ep. 1, 2, 31: testudinis aureae, id. C. 4, 3, 18: tibicinae, id. Ep. 1, 14, 26.

strĕpo, ui, 3, v. n. and a.

  1. I. Neutr.
    1. A. Lit., to make a noise; to rattle, rustle, rumble, murmur, hum, roar, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn.: fremo, strideo): cum Achivi coepissent Inter se strepere, * Cic. poët. Div. 1, 16, 29: vocibus truculentis, Tac. A. 1, 25: apes in alvo strepunt, Plin. 11, 10, 10, § 26; cf. id. 11, 17, 17, § 54.
      Of musical instruments (poet.): rauco strepuerunt cornua cantu, Verg. A. 8, 2; so, litui, Hor. C. 2, 1, 18: fluvii strepunt Hibernā nive turgidi, id. ib. 4, 12, 3.
      Of arms, etc.: strepit assiduo cava tempora circum Tinnitu galea, Verg. A. 9, 808: lancea, Val. Fl. 6, 302: tonitrua, Sil. 15, 145.
      Of the place in which the sound is heard: strepit omnis murmure campus, Verg. A. 6, 709: omnia terrore ac tumultu, Liv. 25, 25, 9; cf. id. 21, 11, 6: urbs apparatu belli, id. 26, 51, 7; cf. Tac. H. 2, 84: aures clamoribus plorantium, Liv. 22, 14, 8: placidum aequor mille navium, remis, Tac. A. 2, 23: armorum paratu provinciae, id. H. 2, 84: mons tibiarum cantu tympanorumque sonitu, Plin. 5, 1, 1, § 7.
    2. B. Trop.: Scythici equitatūs equorum gloriā strepunt, ring, resound with the glory, Plin. 8, 42, 64, § 156: intra Albanam arcem sententia Messalini strepebat, i. e. was not heard beyond, Tac. Agr. 45.
  2. II. Act. (very rare): haec cum sub ipso vallo portisque streperent, bawled out, vociferated, Liv. 2, 45, 5: strepens immania, making strenuous accusations, Amm. 16, 6, 1: qui (lucus) Capitolium montem strepit, fills with rustling, Front. Ep. ad M. Caes. 3, 9.

strepsĭcĕros, ōtis, m., = στρεψικέρως, a kind of animal with twisted horns, called by the Africans adax, Plin. 11, 37, 45, § 124; 8, 53, 79, § 214.

streptos, on, adj., = στρεπτός, twisted: uva, a kind of grape, Plin. 14, 3, 4, § 39.