Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

spīrĭtālis or spīrĭtŭālis (the MSS. vary between the two forms), e, adj. [spiritus].

  1. I. Of or belonging to breathing, to wind, or to air (post-Aug.): machinarum genus spiritale, quod apud eos (Graecos) πνευματικόν appellatur, a kind of wind-instrument, Vitr. 10, 1: partes pulmonis, Veg. 5, 75, 1: fistula, an air-passage, Lact. Opif. Dei, 11: arteriae, Arn. 3, 108.
  2. II. Of or belonging to spirit, spiritual (eccl. Lat.): substantiae quaedam, Tert. Apol. 22: bellum, id. adv. Marc. 4, 20: si spiritali lacte pectus irriges, Prud. στεφ. 10, 13; Vulg. Gal. 6, 1; id. 1 Cor. 15, 44.
    Hence, adv.: spīrĭtālĭter (spīrĭtŭāl-), spiritually: caro spiritaliter mundatur, Tert. Paptism. 4 fin., Vulg. 1 Cor. 2, 14; id. Apoc. 11, 8.

spīrĭtālĭtas (spīrĭtŭāl-), ātis, f. [spiritalis, II.], spirituality (eccl. Lat.), Tert. adv. Marc. 5, 8 med.; Alcim. Ep. 12.

spīrĭtŭālis, spīrĭtŭālĭter, and spīrĭtŭālĭtas, v. spirital-.