Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

sŏcĭa, ae, v. socius.

sŏcĭābĭlis, e, adj. [socio], that may be easily united or joined together, sociable (not ante-Aug., and very rare): natura nos sociabiles fecit, Sen. Ep. 95, 52: consortio inter reges, Liv. 40, 8: abies maxime sociabilis glutino, Plin. 16, 42, 82, § 225.
Hence, adv.: sŏcĭābĭlĭter, connectedly, Aug. Mus. 5, 15.

sŏcĭālis, e, adj. [socius], of or belonging to companionship.

  1. I. In gen., companionable, sociable, social (so not ante-Aug.): homo sociale animal, Sen. Ben. 7, 1, 8: beneficium dare socialis res est, id. ib. 5, 11, 4: amicitiae, App. M. 5, p. 171, 20.
  2. II. In partic.
    1. A. Of or belonging to allies or confederates, allied, confederate (the class. signif. of the word): lex, Cic. Div. in Caecil. 5, 18: lex judiciumque, id. Verr. 2, 2, 6, § 15: foedus, Liv. 34, 57: exercitus, i. e. of the allies, id. 31, 21: coetus, id. 7, 25: equitatus, id. 26, 5; so, turmae, Tac. A. 4, 73: copiae (opp. legiones), i. e. auxiliaries, id. ib. 12, 31: bellum, the war of the allies, Liv. Epit. 71 fin.; Flor. 3, 18, 1; Juv. 5, 31: cuncta socialia prospere composita, the affairs of the allies, Tac. A. 2, 57.
    2. B. In Ovid several times like conjugialis, of marriage, conjugal, nuptial: amor socialis, Ov. M. 7, 800; (with foedus maritum), id. P. 3, 1, 73: Livia sic tecum sociales compleat annos, id. Tr. 2, 161: foedera, id. M. 14, 380; id. H. 4, 17: torus, id. F. 2, 729: jura, id. Am. 3, 11, 45: sacra, id. H. 21, 155: carmina, i. e. epithalamium, id. ib. 12, 139.
      Hence, adv.: sŏ-cĭālĭter, socially: non ut de sede secundā Cederet aut quartā socialiter (iambus), for the sake of company (perh. ἅπ. εἰρημ.), Hor. A. P. 258.

sŏcĭālĭtas, ātis, f. [socialis], fellowship, sociableness, sociality (very rare), Plin. Pan. 49, 4.

sŏcĭālĭter, adv., v. socialis fin.

sŏcĭātĭo, ōnis, f. [socio], union: rata inter eos (post-class.), Mart. Cap. 2, § 109.

sŏcĭātrix, īcis, f. [socio], she who associates or unites, Val. Fl. 5, 500.

* sŏcĭennus, i, m. [socius], a fellow, comrade: tuos, Plaut. Aul. 4, 4, 32.

sŏcĭĕtas, ātis, f. [socius], fellowship, association, union, community, society (implying union for a common purpose; cf.: conjunctio, consociatio; and not a mere assembly; cf.: circulus, coetus; conventus, sodalitas; freq. and class.).

  1. I. In gen.: hominum inter ipsos societas conjunctioque, Cic. Leg. 1, 10, 28: (nos) natos esse ad societatem communitatemque generis humani, id. Fin. 4, 2, 4: societas generis humani, quam conciliavit ipsa natura, id. Lael. 5, 20: fides et societas generis humani, id. N. D. 1, 2, 4: societas et communicatio utilitatum, id. Fin. 5, 23, 65: nulla societas nobis cum tyrannis, sed potius summa distractio est, id. Off. 3, 6, 32: societatem cum aliquo coiredirimere, id. Phil. 2, 10, 24: societatem coire de municipis cognitique fortunis cum alienissimo, id. Rosc. Am. 31, 87: quasi societatem coit conparandi cibi, id. N. D. 2, 48, 123: societatem confirmare, id. Phil. 2, 35, 89: nefarias pactiones societatesque conflare, id. Har. Resp. 20, 42: consiliorum omnium societas, id. Brut. 1, 2; Hirt. B. G. 8, 3: juris, Cic. Rep. 1, 32, 49: humanitatis, id. ib. 2, 26, 48: beate et honeste vivendi, id. ib. 4, 3, 3: gravitatis cum humanitate, id. Leg. 3, 1, 1: belli, Sall. C. 40, 1: omnium facinorum sibi cum Dolabellā societatem initam confiteri, Cic. Phil. 13, 17, 36: nominum, names in common, Plin. 17, 24, 37, § 218 et saep.; cf.: nulla sancta societas nec fides regni est, Enn. ap. Cic. Off. 1, 8, 26, and id. Rep. 1, 32 (Trag. v. 411 Vahl.): neque naturae est societas ulla cum somniis, Cic. Div. 2, 71, 147.
  2. II. In partic.
    1. A. A copartnership, association for trading purposes.
      1. 1. In abstr.: qui societatem cum Sex. Naevio fecerit, etc. … fecit societatem earum rerum, quae in Galliā comparabantur, Cic. Quint. 3, 11: qui magnā fide societatem gererent, etc., id. ib. 3, 13: cum annos jam compluris societas esset, id. ib. 4, 14: quae (pecunia) tibi ex societate debeatur, id. Rosc. Com. 6, 16: societatem contrahere, Dig. 17, 2, 5; 17, 2, 74: coire, ib. 17, 2, 1 sq.; 17, 2, 5.
        Plur.: societates contrahuntur sive universorum bonorum, sive negotiationis alicujus, sive vectigalis, sive etiam rei unius, Dig. 17, 2, 5.
      2. 2. In concr., a company or society of the farmers of the public revenue: nulla Romae societas vectigalium, nullum collegium aut concilium, etc., Cic. Sest. 14, 32; cf. id. Fam. 13, 9, 2: si omnes societates venerunt, quarum ex numero multi sedent judices, id. Mur. 33, 69: provinciarum, Caes. B. C. 3, 3 fin.: maximarum societatum auctor, Cic. Planc. 13, 32; Plin. 33, 7, 40, § 118.
    2. B. A political league, an alliance, confederacy: cum Ptolemaeo societas erat facta, Caes. B. C. 3, 107 fin.: Ambiorigem sibi societate et foedere adjungunt, id. B. G. 6, 2: Leptitani Romam miserant amicitiam societatemque rogatum, Sall. J. 77, 2; so with amicitia, id. ib. 83, 1: impellere ad societatem belli, id. C. 40, 1: cum Lacedaemonii in societate non manerent, Nep. Con. 2, 2: Ioniam a societate averterunt Atheniensium, id. Alcib. 4, 7: societatem alicujus induere, Tac. A. 12, 13.

sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [socius], to join or unite together, to associate; to do or hold in common, to share a thing with another, etc. (freq. and class.; in Cic. mostly with inanimate objects; syn. jungo): coetus utilitatis communione sociatus, Cic. Rep. 1, 25, 39: concilia coetusque hominum jure sociati, id. ib. 6, 13, 13: omne genus hominum sociatum inter se esse, id. Leg. 1, 11, 32: (Romulus) regnum suum cum illorum (Sabinorum) rege sociavit, id. Rep. 2, 7, 13; cf.: quae nos domo socias, Verg. A. 1, 600: quid si testium studium cum accusatore sociatum est? Cic. Fl. 10, 21: cum vel periculum vitae tuae mecum sociare voluisses, to risk your life for me, id. Planc. 30, 73; cf.: tecum ut longae sociarem gaudia vitae, Tib. 3, 3, 7: qui vim rerum cognitionemque cum scientiā atque exercitatione sociaris, Cic. de Or. 3, 32, 131: diligentiam cum scientiā, Col. 3, 3, 7: ne societur sanguis, Liv. 4, 4, 6; cf. of union by marriage: se alicui vinclo jugali, Verg. A. 4, 16: cubilia cum aliquo, Ov. M. 10, 635: corpus, id. Am. 2, 8, 5: conjugia, Vulg. Deut. 7, 3; Ov. H. 3, 109: perpetuoque mihi sociatam foedere lecti, id. Ib. 15: juvencos aratro imposito, Stat. Th. 1, 132: dextras, Sil. 11, 149; cf.: manus alicui, Val. Fl. 5, 290: se participem in omnis casus, Sil. 1, 75: vitem ulmis, Stat. S. 5, 1, 48: curas, to share, Val. Fl. 5, 282: verba loquor socianda chordis, to be accompanied, Hor. C. 4, 9, 4; so, carmina nervis, Ov. M. 11, 5: homo simili sui sociabitur, Vulg. Ecclus. 13, 20: Theseus sociati parte laboris Functus, undertaken in company with another, common, Ov. M. 8, 546: parricidium (shortly before: societas facinoris), Just. 10, 1, 6.
Mid.: sociari facinoribus, to take part in deeds of villany, Liv. 39, 13 fin.

* sŏcĭŏfraudus, i, m. [socius-fraudo], one that deceives his comrades, Plaut. Ps. 1, 3, 128.

sŏcĭus, a, um, adj. [root sec- of sequor],

  1. I. sharing, joining in, partaking, united, associated, kindred, allied, fellow (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf. subst. infra): hic (Augustus) socium cum Jove nomen habet, Ov. F. 1, 608: aurea possedit socio Capitolia templo Mater, i. e. in common with Jupiter, id. ib. 6, 73: regnum, id. M. 5, 378: classis, id. ib. 13, 352: sepulcrum, id. H. 11, 123: lectus, id. A. A. 2, 377: ignes, id. M. 9, 795: anni, id. H. 2, 33: linguae, id. Tr. 5, 10, 35: dei, id. F. 2, 618: spes, id. M. 13, 375: sociis quid noctibus uxor anxia, Stat. S. 3, 5, 1: platanus clara in Lyciā gelidi fontis sociā amoenitate, Plin. 12, 1, 5, § 9: potestas, Amm. 26, 2, 8.
  2. II. Esp., leagued, allied, confederate: cura sociae retinendae urbis, Liv. 27, 1; so, urbs, id. 31, 24: civitates, id. 41, 6 fin.; Quint. 3, 8, 12; cf.: civitas nobis, Tac. A. 13, 57: agmina, Verg. A. 2, 371: manus, i. e. of the allies (in the Bellum Sociale), Ov. Am. 3, 15, 10: classis, id. M. 13, 352: arma, Sil. 7, 635.
    Hence, substt
    1. A. sŏcĭus, i, m. (gen. plur. socium, Liv. 43, 6, 12; 44, 21, 10; v. II. B. infra; also in the poets, Verg. A. 5, 174; Prop. 3, 7, 41; Neue, Formenl. 1, 112 sq.).
      1. 1. In gen., fellow, sharer, partner, comrade, companion, associate (very freq. and class.; syn.: consors, particeps): belli particeps et socius et adjutor, Cic. Att. 9, 10, 5; cf.: consiliorum omnium particeps et socius paene regni, id. Rep. 2, 20, 35; cf.: regni sociis, Luc. 1, 92: hereditatis, Plin. Pan. 38: tuorum consiliorum (with particeps), Plaut. Mil. 4, 2, 22: fortunarum omnium (with particeps), Cic. Font. 17, 37 (21, 47): me quidem certe tuarum actionum, sententiarum, rerum denique omnium socium comitemque habebis, id. Fam. 1, 9, 22: praeter Laelium neminem habeo culpae socium, id. Att. 11, 14, 1: Agusius, omnium laborum, periculorum meorum socius, id. Fam. 13, 71: socius et consors gloriosi laboris, id. Brut. 1, 2; Sall. J. 29, 2: Romuli socius in Sabino proelio, Cic. Rep. 2, 8, 14; for which, with dat.: alicui socius, Plaut. Rud. 1, 2, 72: hunc cape consiliis socium, Verg. A. 5, 712: hos castris adhibe socios, id. 8, 56: socium esse in negotiis, Ter. Heaut. 3, 1, 9: quia sine sociis nemo quicquam tale conatur, Cic. Lael. 12, 42: socium ad malam rem quaerere, Plaut. As. 2, 2, 22: cum sociis operum, Hor. Ep. 2, 1, 142: ante alios Infert se socium Aeneas, Verg. A. 4, 142: amissā sociorum parte, Ov. M. 14, 242.
        Poet.: generis socii, i. e. relatives, Ov. M. 3, 259; cf. sanguinis, id. Tr. 4, 5, 29: tori, i. e. a spouse, consort, id. M. 14, 678.
      2. 2. In partic.
        1. a. In mercant. lang., a copartner, partner in business: socii putandi sunt, quos inter res communicata est, etc., Cic. Verr. 2, 3, 20, § 50; id. Rosc. Am. 40, 116; id. Quint. 3, 12: nefarium est socium fallere qui se in negotio conjunxit, id. Rosc. Com. 6, 16.
          So, socii, of the company of farmers of the public revenue, Cic. Fam. 13, 9, 3; Plin. 33, 7, 40, § 120; cf. societas, II. A. 2.
          Hence,
          1. (β) Jurid. t. t.: pro socio (agere, damnari, etc.), for defrauding a partner, Cic. Fl. 18, 43; id. Quint. 3, 13; cf. Dig. 17, tit. 2: Pro socio.
        2. b. In publicists’ lang., an ally, confederate (cf. foederatus); plur., Plaut. Men. 1, 2, 25: servate vestros socios, id. Cist. 1, 3, 51: Boios receptos ad se socios sibi asciscunt, Caes. B. G. 1, 5 fin.; 1, 11 fin.; 1, 14; 1, 15; 1, 36: Cyprius rex, cujus majores huic populo socii atque amici semper fuerunt, Cic. Dom. 20, 52; Liv. 29, 17; 44, 1 et saep. al.; opp. hostes, Sall. C. 51, 38; id. J. 92, 2.
          Sing.: socius et amicus populi Romani, Sall. J. 24, 3.
          In the connection, socii et Latini, or, more freq., socii et nomen Latinum, the term socii denotes the Italian people dwelling out of Latium who were under the protection of and allied with Rome, the Italian allies, Cic. Lael. 3, 12; id. Rep. 6, 12, 12; id. Sest. 13, 30; id. Rep. 1, 19, 31; 3, 29, 41; Sall. J. 39, 2; 42, 1: socii nomenque Latinum, id. ib. 43, 4 Kritz N. cr.; Liv. 29, 27; for which, also: socii ac nominis Latini, id. 41, 8; and without ellipsis: per homines nominis Latini et socios Italicos impedimenta parabant, Sall. J. 40, 2; cf. also: quos (milites) uti ex Latio et a sociis cogeret, id. ib. 95, 1.
          The socii Latini nominis, on the other hand, are simply the Latin allies, the Latins, Liv. 40, 36; 32, 8; 41, 12: socii ab nomine Latino, id. 22, 38.
          In this sense the gen. plur. is usually socium, Liv. 21, 17, 2; 22, 27, 11 et saep.: socii navales, id. 21, 50; v. navalis.
    2. B. sŏcĭa, ae, f.: eos, qui nos socias sumpserunt sibi, Plaut. Stich. 1, 2, 45: (eloquentia) pacis est comes otiique socia, Cic. Brut. 12, 45: vitae socia virtus, mortis comes gloria, id. Font. 17, 39 (21, 49); cf.: est socia mortis homini vita ingloria, Publ. Syr. App. 213 Rib.: nox socia, Cic. Phil. 2, 18, 45: quam plurimas uxores habent. … nulla pro sociā obtinet, Sall. J. 80, 7: addit se sociam, Verg. E. 6, 20: socias sorores Impietatis habet, Ov. M. 4, 3: hic socias tu quoque junge moras, id. A. A. 1, 492: sociae doloris casusque tui, App. M. 5, p. 166, 18.
      Poet.: socia generisque torique, related by blood and marriage, relative and wife (Juno), Ov. M. 1, 620; so, tori, id. ib. 8, 521; 10, 268: ulmus cum sociā vite, id. ib. 14, 662.