Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* siccĭfĭcus, a, um, adj. [siccus-facio], that makes dry, drying: vis aeris, Macr. S. 7, 16 fin.

siccĭnē, v. sicine.

siccĭtas, ātis (gen. plur. siccitatium, Plin. 17, 24, 37, § 222), f. [siccus], dryness, siccity (freq. and class.; used alike in sing. and plur.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: ab lippitudine usque siccitas ut sit tibi, * Plaut. Rud. 3, 2, 18: uvae, Plin. 18, 31, 74, § 315: palmarum, id. 13, 4, 9, § 47.
    2. B. In partic.
      1. 1. Of places, dryness: in Sipontinā siccitate, Cic. Agr. 2, 27, 71: siccitates paludum, Caes. B. G. 4, 38.
      2. 2. Of the weather, dryness, drought: siccitate et inopiā frugum insignis annus fuit: sex menses numquam pluisse, memoriae proditum est, Liv. 40, 29; cf. id. 4, 30; Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 1; Plin. 31, 4, 28, § 51.
        Plur.: frumentum in Galliā propter siccitates angustius provenerat, Caes. B. G. 5, 24; Varr. R. R. 1, 31 fin.: in siccitatibus acutae febres oriuntur, Cels. 2, 1 med.; Quint. 11, 3, 27; Col. 12, 44, 8; Plin. 10, 65, 85, § 186; 31, 4, 28, § 50.
      3. 3. Of the human body, dryness, siccity, as a state of health; freedom from gross humors (opp. rheum, catarrh, tumefaction, etc.), firmness, solidity: Persae eam sunt consecuti corporis siccitatem, ut neque spuerent neque emungerentur suffiatoque corpore essent, Varr. ap. Non. 395, 7: adde siccitatem, quae consequitur hanc continentiam in victu; adde integritatem valetudinis, Cic. Tusc. 5, 34, 99: corporis, id. Sen. 10, 34.
  2. II. Trop., dryness, jejuneness, want of ornament (very rare): isti (magistri) cum non modo dominos se fontium, sed se ipsos fontes esse dicant, et omnium rigare debeant ingenia, non putant fore ridiculum, si, cum id polliceantur aliis, arescant ipsi siccitate, Auct. Her. 4, 6, 9: orationis siccitas, Cic. N. D. 2, 1, 1; cf.: jejunitatem et siccitatem et inopiam, id. Brut. 82, 285.

sīcĭnē (less correctly, siccĭne), adv. [sice, orig. form of sic, q. v., and the interrog. particle ne], so, thus; in interrog. and exclamatory sentences always beginning the sentence (once in Cic.; twice in Liv.; not in Cæs. or Sall.; freq. in the comic writers; sometimes in the other poets). Like sic, it refers either to a previous statement, or δεικτικῶς to something pointed out by the speaker (cf. sic, I. and III.). It almost always implies reproach; sometimes self-reproach (v. infra, 3.).

    1. 1. Referring to a previous statement: Sicine mi abs te refertur gratia? Plaut. Ps. 1, 3, 101: Sicine me spernis? id. Rud. 3, 6, 46: Sicine agis? Ter. Eun. 1, 2, 19; so id. ib. 4, 7, 34; id. Ad. 1, 2, 48: Sicine hunc decipis? id. Phorm. 3, 2, 43: Sicine tu eum, cui tu in consilio fuisses … in discrimen vocavisti? Cic. Fl. 33, 82: Sicine vestrum militem sinitis vexari ab inimicis? Liv. 6, 16, 2.
      So in oblique discourse: Rogitansque, sicine pugnaturos milites spopondisset? Liv. 7, 15, 2; cf. Plaut. As. 1, 2, 1; id. Cist. 2, 3, 38; id. Merc. 1, 2, 49; id. Poen. 1, 2, 176; Ter. Heaut. 4, 3, 13; Cat. 64, 132; 64, 134; 77, 3; Sil. 9, 25.
      Rarely used predicatively: Sicine est sententia? Ter. Heaut. 1, 1, 114.
    2. 2. Referring to something pointed out: Sicine hic cum uvidā veste grassabimur? Plaut. Rud. 1, 4, 32: Sicine, lente, jaces? Prop. 3, 7 (2, 15), 8; cf. Plaut. Cist. 1, 1, 115; id. Ps. 5, 5, 1; id. Poen. 3, 1, 9; App. M. 9, p. 180.
    3. 3. Sometimes it introduces exclamatory infinitive clauses: Sicine mi esse os oblĭtum, O that my face (eyes) should have been thus covered (blinded), Plaut. Curc. 4, 4, 34: Sicine me atque illam operā tuā nunc miseros sollicitarier! Ter. And. 4, 2, 6; cf. Plaut. Pers. 1, 1, 44.
    4. 4. Very rarely without implying reproach: Sicine eam incomptis vidisti flere capillis? did you see her weep just as she was, with unkempt hair? Prop. 4, 5 (3, 6), 9 (cf. sic, V. 3.).