Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

sēmĭ-ustŭlo, v. semustulo.

sēmĭ-ustus, v. semustus.

sēmustŭlo (sēmĭ-ustŭlo, -tĭlo, v. Beier ad Cic. Tull. p. 33, a.; Cod. Erf. has semiustilo, Cic. Mil. 13, 33), no perf., ātum, 1, v. a. (only in part. perf. and fut.), to half burn, to burn in part: infelicissimis lignis semustulatus, Cic. Mil. 13, 33: faces mcendisti, quibus semustulatus ille est, id. Phil 2, 36, 91: semustulatus effugit, id. Tull. 18, 33; Varr. ap. Non. 263, 21: pauci semustulati venere in potestatem, Curt. 6, 6, 32: corpus in amphitheatro semustulandum, Suet. Tib. 75 fin.; cf. semustus.

sēmustus (sēmĭ-ustus), a, um, adj. [uro], half-burned (not ante-Aug.).

  1. I. Lit.: Enceladi semustum fulmine corpus. Verg. A. 3, 578: robora, id. ib. 5, 697: facem, Ov. F. 4, 167; Sil. 3, 16; Stat. Th. 12, 439 al.: forum, Liv. 26, 27: simulacra, id. 31, 30; Vell. 2, 119, 6: tectorum vestigia lacera et semusta, Tac. A. 15, 40; Suet. Dom. 15 al.
  2. II. Trop.: se populare incendium priore consulatu semustum effugisse, Liv. 22, 40, 3.