No entries found. Showing closest matches:
selāgo, ĭnis, f., a plant resembling the savin-tree: Lycopodium selago, Linn.; Plin. 24, 11, 62, § 103.
† sĕlas, plur. sela, n., = σέλας, a kind of fiery meteor, Sen. Q. N. 1, 15, 1; App. Mund. p. 64, 20.
sēlectĭo, ōnis, f. [seligo], a choosing out, choice, selection (Ciceron.): cum virtutis hoc proprium sit, earum rerum, quae secundum naturam sint, habere delectum: qui omnia sic exaequaverunt, ut in utramque partem ita paria redderent, uti nullā selectione uterentur, virtutem ipsam sustulerunt, Cic. Fin. 3, 4, 12; cf.: virtutem rerum selectione exspoliare, id. ib. 2, 13, 43; 3, 6, 20: vitiorum, id. Leg. 3, 10, 23.
* sēlector, ōris, m. [seligo], a chooser, selecter, Aug. Civ. Dei, 7, 3.
sēlectus, a, um, Part. of seligo.
Sĕlēnē, ēs, f., = Σελήνη, daughter of Ptolemy Physco, and mother of Antiochus and Seleucus of Syria, Cic. Verr. 2, 4, 27, § 61 Zumpt; Just. 39, 4, 1.
† sĕlēnĭon, ii, n., = σελήνιον, a plant, the peony, App. Herb. 64; called also selenogonon, id. ib. 64.
† sĕlēnītis, ĭdis, f., or sĕlēnītes, ae, m., = σεληνῖτις, crystalline gypsum, selenite. Form selenitis, Plin. 37, 10, 67, § 181; form selenites, Sol. 37, 31; Aug. Civ. Dei, 21, 5; Isid. 16, 4, 6.
† sĕlēnītĭum, ii, n., a kind of ivy, Plin. 16, 34, 62, § 146 (al. Silenicis).
sĕlēnŏgŏnon, i, v. selenion.
Sĕleucī̆a (also written Sĕleucē̆a), ae, f., = Σελεύκεια, the name of several cities in Asia.
Sĕleucis, ĭdis, f., a kind of bird on Mount Casius, Plin. 10, 27, 39, § 75.
Sĕleucus, i, m., = Σέλευκος.
Selgĭtĭcus (Selgĭcus), a, um, adj., of or belonging to the city of Selga, in Pisidia: (oleum) Plin. 15, 7, 7, § 31; 23, 4, 49, § 95
sē-libra (e short, Mart. 4, 46, 7; 10, 57 1), ae, f. [semi], a half-pound, Cato, R. R. 84, 1; Varr. L. L. 5, § 171 Müll.; Col. 12, 5; Liv. 5, 47; Plin. 14, 16. 19, § 108; Mart. 1. 1.
sē-lĭgo, lēgi. lectum, 3, v. a. [se-lego].
† sĕlīnas (acc. Gr. -ada), ādis, f., a kind of cabbage resembling parsley, Plin. 20, 9, 33, § 79.
† sĕlīnon, i, n., = σέλινον, pure Lat. apium, parsley, App. Herb. 8; 116; 118.
Sĕlīnūs, untis, f., = Σελινοῦς.
sēlĭquastrum, i, n., a kind of seat or stool: ab sedendo appellatae sedes, sedile, solium, sellae, seliquastrum, Varr. L. L. 5, § 128 Müll.; cf.: seliquastra sedilia antiqui generis appellantur D littera in L conversa, ut etiam in sellā factum est et subsellio et solio, quae non minus a sedendo dicta sunt, Fest. p. 340 ib.; Hyg. Astr. 2, 10; 3, 9.
sella (ancient collat. form sedda, acc. to Scaur. p. 2252 P.), ae, f. dim. [for sedla; root sed-; .sedes],
sellārĭa, ae, f. [sella],
* sellārĭŏlus, a, um, adj. [sellaria], of or for sitting: popinae, as a resort for idlers and debauchees, Mart. 5, 70, 3.
sellāris, e, adj. [sella], of or belonging to a seat (post-class.): gestatio, in a sedan, Cael. Aur. Tard. 1, 4, 92: jumenta, furnished with saddles, used for riding, Veg. 2, 28, 34; 6, 7, 5.
Subst.: sellāris, is, m., a saddlehorse, Vit. Caes. Arel. 2, 2, 20.
sellārĭus, ii, m. [sellaria], one that practises lewdness upon a settle (a word invented by the emperor Tiberius), Tac. A. 6, 1; v. sellaria.
Sellasĭa, ae, f., = Σελλασία, a town of Laconia, on the river Œnus, now St. Saranda, Liv. 34, 28.
sellĭsternĭa, ōrum, n. [sella-sterno; cf. lectisternium], religious banquets offered to female deities (because, at table, the women sat upon sellae, while the men reclined upon lecti, whence lectisternium), Tac. A. 15, 44; Fest. s. v. solla, pp. 298 and 299 Müll.; Serv. Verg. A. 8, 176; cf.: Juno et Minerva in sellas ad cenam invitantur, Val. Max. 2, 1, 2: sellisternium = σελλάστρωσις, Gloss. Cyrill.
sellŭla, ae, f. dim. [sella], a little seat or stool; also, a sedan (post-Aug.; but cf. sellularius), Arn. 2, 23; Tac. H. 3, 84; Fronto Ep. ad M. Caes. 5, 44.
sellŭlārĭus, a, um, adj. [sellula], of or belonging to a chair: quaestus, sedentary occupations or trades, Gell. 3, 1, 10; so, artes, App. Flor. p. 346, 34: artifex, a mechanic, id. ib. p. 351, 21.
As subst.: sel-lŭlārĭus, ii, m., a mechanic: de plebeiā faece sellulariorum, Cic. ap. Aug. adv. Pelag. 2, 37; cf.: opificum vulgus et sellularii, minime militiae idoneum genus, Liv. 8, 20.
Sēlymbrĭa, ae, f., = Σηλυμβρία, a town of Thrace, on the Propontis, Liv. 33, 39; Mel. 2, 3; Plin. 4, 11, 18, § 47.