Lewis & Short

scrūpĕus, a, um, adj. [scrupus].

  1. I. Lit., consisting of pointed or sharp stones; sharp, rough, steep, rugged (poet. and rare): saxum, Enn. ap. Fest. s. v. scrupi, p. 333 Müll. (Trag. v. 139 Vahl.): spelunca, Verg. A. 6, 238: vada (undae), Sen. Agam. 556; cf. ora (Ismeni), Stat. Th. 9, 411: rupes, Ambros. Ep. 6, 13.
  2. II. Trop., hard, severe: ille (Achilles) scrupeā scholā eruditus, Tert. Pall. 4: difficultas, Aus. Idyll. 12 praef.
    Subst.: scrūpĕa, ae, f., difficulty: reicis abs te religionem: scrupeam imponas tibi? Att. ap. Varr. L. L. 7, § 65 M. (Trag. Rel. v. 431 Rib.).