Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Sarmăta, ae, m., = Σαρμάτης, a Sarmatian, Luc. 1, 430; Mart. Spect. 3, 4; Juv. 3, 79; Claud. Laud. Stil. 1, 111.
Plur.: Sarmătae (Gr. collat. form Saurŏ-mătae, Ov. Tr. 2, 198; 3, 3, 6; 3, 10, 5; 4, 1, 94; 5, 1, 74; Val. Fl. 7, 235; Mel. 1, 2, 6; 2, 1, 2; Plin. 6, 13, 15, § 38; cf. id. 4, 12, 25, § 80; v. also in the foll.), ārum, m., = Σαυρομάται, the Sarmatians, a great Slavic people, dwelling from the Vistula to the Don, in the mod. Poland and Russia, Mel. 1, 3, 5; 3, 6, 8; Plin. 4, 12, 25, § 801; 18, 10, 24, § 100; Tac. G. 1; 17; 43; 46; id. H. 1, 2; 1, 79 et saep.
Sing., mostly collect.; Gr. form Saurŏmătes, Ov. Tr. 3, 12, 30; and Saurŏmăta, Plin. Ep. 10, 63 (13).

  1. A. Sarmătĭa, ae, f., the country of the Sarmatians, Sarmatia, Mel. 3, 4, 1; Plin. 4, 12, 25, § 81.
  2. B. Sarmătĭcus, a, um, adj., Sarmatian: mare, i. e. the Black Sea, Ov. P. 4, 10, 38; Val. Fl. 8, 207: loca, Ov. Tr. 4, 8, 16: orae, id. ib. 5, 1, 13: sinus, id. ib. 1, 5, 62: gens, the Sarmatians, id. ib. 5, 7, 13: boves, id. ib. 3, 10, 34: arcus, id. P. 1, 5, 50: equus, Mart. 7, 30, 6: Ister, id. 9, 102, 17: hiemes, Stat. S. 5, 1, 128: laurus, i. e. the victory of Domitian over the Sarmatians, Mart. 7, 6, 10; cf. Suet. Dom. 6: bellum, Luc. 3, 282: braccae, Val. Fl. 5, 424: mos loquendi, Ov. Tr. 5, 7, 56; for which, adv., Sarmătĭcē, like the Sarmatians: jam didici Getice Sarmaticeque loqui, id. ib. 5, 12, 58.
  3. C. Sarmătis, ĭdis, adj. f., Sarmatian: tellus, Ov. Tr. 1, 2, 82: ora, id. ib. 4, 10, 110; 5, 3, 8: umbra, id. P. 1, 2, 114.
    And in a Gr. form: Sauromatides Amazones, Mel. 3, 5, 4; Plin. 6, 13, 15, § 39.<

saucaptis, ĭdis, f., a fictitious spice, Plaut. Ps. 3, 2, 43 Ritschl (al. sancaptis).

* saucĭātĭo, ōnis, f. [saucio], a wounding, Cic. Caecin. 15, 43.

* saucĭĕtas, ātis, f. [saucius], a hurting, hurt, Cael. Aur. Tard. 2, 13.

saucĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [saucius], to wound, hurt.

  1. I. Lit. (class. but rare; not in Cæs.; syn.: vulnero, laedo): Rubrius in turbā sauciatur, Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67; id. Vatin. 5, 13: ut ictu tragulae sauciaretur, Sall. Fragm. ap. Non. 398, 8 (Hist. 2, 19 Dietsch): aliquem virgis, Plaut. Rud. 3, 4, 53: ungue genas, Ov. A. A. 3, 708: radices, Cato ap. Plin. 17, 22, 35, § 198: sive quis sauciatus in opere noxam ceperit, Col. 11, 1, 18.
      1. * 2. In partic., pregn., to kill: meus discipulus valde amat illum, quem Brutus noster sauciavit, has stabbed, mortally wounded, Cic. Att. 14, 22, 1.
    1. B. Transf. (acc. to saucius, II. B. 2.), of the cultivation of the soil, to dig into, tear up the ground: sauciet ut duram vomer aduncus humum, Ov. R. Am. 172: terrae summam partem levi vomere, Col. 2, 2, 23; cf. the words vulnero, vulnus, cicatrix, etc.
      1. 2. To prune, trim: saucianda ferro est atque exulceranda vitis in parte, Col. 4, 24, 17: obliquam vitem plerumque sauciat et interdum praecidit, id. 4, 4, 2.
      2. 3. Poet., with se (cf. vulg. Engl., to get shot), to get drunk: haec anus admodum friguttit nimirum sauciavit se flore Liberi, Auct. ap. Fulg. 562, 25; cf. percutio, in the same sense, Plaut. Cas. 3, 5, 20.
  2. II. Trop. (anteand post-class.; rare), to wound, hurt, injure, impair: aculeata sunt, facta et famam sauciant, Plaut. Bacch. 1, 1, 30; cf.: cor odio, id. ib. 2, 2, 35: hoc modo sauciabatur salus hostium nesciorum, Amm. 24, 1, 14; App. M. 8, p. 205, 35.

saucĭus, a, um, adj., wounded, hurt.

  1. I. Lit.: omnes saucios Convisit, Att. ap. Non. 398, 4: multis civibus sauciis, Varr. ib. 398, 13: videmus ex acie efferri saepe saucios, Cic. Tusc. 2, 16, 38; so, too, in milit. lang., Caes. B. G. 3, 4 fin.; 5, 36; id. B. C. 3, 75; 3, 78 al.; cf. humorously: saucius factus sum in Veneris proelio: Sagittā Cupido cor meum transfixit, * Plaut. Pers. 1, 1, 24: taurus, Verg. A. 2, 223: funesto saucia morsu, Ov. M. 11, 373: bracchia direptā saucia fecit acu, id. Am. 1, 14, 18: gravissimis vulneribus, Vulg. 2 Macc. 14, 15.
    In a Greek construction: Haemon Corruit ipse suo saucius ense latus, Prop. 2, 8, 22 (2, 8, b, 6); cf.: stat saucia pectus, Tib. 1, 6, 49.
    In the time of Quintilian freq. in prose: jam vulgatum actis quoque saucius pectus, Quint. 9, 3, 17.
    1. B. Transf., in gen., smitten, injured, enfeebled, ill, sick, distempered, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
      1. 1. Of living beings: gladiatori illi confecto et saucio consules imperatoresque vestros opponite, Cic. Cat. 2, 11, 24.
        Of sick persons: fato saucia (for which previously, affecta), Prop. 2, 28 (3, 24), 31; cf.: mulier diutino situ viscerum, App. Mag. p. 318, 21; cf. also infra, 2.
        Of hungry persons: Belua male saucia, Sil. 15, 789.
        Of intoxicated persons: quid dicat, nescit saucia Terpsichore, giddy, reeling, Mart. 3, 68, 6: Galli hesterno mero saucii, Just. 24, 8, 1: saucios per noctem opprimit, id. 1, 8, 8; App. M. 7, p. 195, 16.
      2. 2. Of things: (tellus) rastro intacta nec ullis Saucia vomeribus, wounded, torn, Ov. M. 1, 102: securi Saucia trabs ingens, id. ib. 10, 373; cf.: (janua) nocturnis potorum saucia rixis, Prop. 1, 16, 5: malus celeri saucius Africo, Hor. C. 1, 14, 5: glacies incerto saucia sole, weakened, melted, Ov. M. 2, 808: alvus lubrico fluxu saucia, attacked, diseased, App. M. 4, p. 144, 3; cf. supra, 1.: incaluit quoties saucia vena mero, excited, Mart. 4, 66, 12; cf. supra, 1.
  2. II. Trop., wounded, smitten by love (so most freq., as in all languages); cf. supra, I., the passage from Plautus: Medea animo aegra, amore saevo saucia, Enn. ap. Cic. Cael. 8, 18 (Trag. v. 288 Vahl.; a transl. of Ἔρωτι θυμὸν ἐκπλαγεῖσα, Eurip. Med. prol. 8): regina gravi jamdudum saucia curā, Vulnus alit venis, Verg. A. 4, 1: mens amore, Lucr. 4, 1044: vir Pieriā pellice, Hor. C. 3, 10, 15: ipse a nostro igne, Ov. H. 5, 152: a quo tua saucia mater, id. R. Am. 5; Tib. 2, 5, 109.
    1. B. In gen., wounded, hurt, offended, injured in any way: subesse nescio quid opinionis incommodae sauciumque ejus animum insedisse quasdam odiosas suspiciones, Cic. Att. 1, 17, 1: Juno saucia dictis, Stat. Th. 1, 248: saucius dolore multo, Prud. Cath. 9, 90: Servilius de repetundis saucius, injured, sullied in character, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 3.
          1. (β) Post-class. with gen.: Psyche aegra corporis, animi saucia, App. M. 4, p. 157: fatigationis hesternae saucius, id. ib. 2, p. 121: clientes famae et salutis saucii, Aus. Prof. 5, 15.

Saufēius, i, m.; Saufēia, ae, f., the name of a Roman gens.

    1. 1. C. Saufeius, Cic. Rab. Perd. 7, 20.
    2. 2. L. Saufeius, Cic. Att. 1, 3, 1; 4, 6, 1.

Săūl, ūlis, or indecl. m., the first king of the Jews, Alcim. ad Sor. 435; Paul. Nol. Carm. 13, 601; Vulg. 1 Reg. 9, 2; id. Act. 13, 21; gen. Saulis, id. Isa. 10, 29; dat. Sauli, id. Psa. 51, 1; acc. Saulem, id. 1 Reg. 15, 35.

Saulus, i, m., Saul, the name of St. Paul before his conversion, Prud. Ench. 186; Arat. A. Ap. 1, 709; Vulg. Act. 9, 1 et saep.

saumārĭus, a late form for sagmā-rĭus, Ven. Fort. v. Germ. 3.

Saurea, ae, m., the name of a slave, Plaut. As. 2, 1, 16.

saurĭon, i, n., = σαύριον, mustard, Plin. 19, 8, 54, § 171.

saurītis, is, f., = σαυρῖτις (lizardstone), a precious stone, otherwise unknown, Plin. 37, 10, 67, § 181.

saurix, v. sorix.

Saūroctŏnos, i, m., = Σαυροκτόνος, the lizard-killer, an epithet of Apollo; hence, Apollo Sauroctonos, a statue by Praxiteles, Plin. 34, 8, 19, § 70; cf. Corinthius, Mart. 14, 172 in lemm.

Saurŏmătae, ārum, and Saurŏ-mătes, ae, v. Sarmatae.

Saurŏmătis, ĭdis, v. Sarmatae, C.

Sāvus (Saus), i, m., = Σαοῦος, a river in Pannonia, a tributary of the Danube, now the Save, Claud. Laud. Stil. 2, 192; Just. 32, 3, 8; Sex. Ruf. Brev. 7 fin.
Form Saus, Plin. 3, 25, 28, § 147.
Hence, adj.: Sā-vensis, e, lying upon or adjoining the Save: regis, Sex. Ruf. Brev. 7 fin.

Sōracte (Sauracte), is, n. [Sanscr. svar, heaven; cf.: serenus, 2. Soranus], a high mountain in Etruria, on which was a temple of Apollo, now Monte S. Oreste, Varr. R. R. 2, 3, 3; Plin. 2, 93, 95, § 207; Hor. C. 1, 9, 2; Verg. A. 7, 696; 11, 785; Sil. 7, 662; 8, 494 al.
Masc. collat. form: ad montem Soractem, Plin. 7, 2, 2, § 19.