No entries found. Showing closest matches:
Sarmăta, ae, m., = Σαρμάτης, a Sarmatian, Luc. 1, 430; Mart. Spect. 3, 4; Juv. 3, 79; Claud. Laud. Stil. 1, 111.
Plur.: Sarmătae (Gr. collat. form Saurŏ-mătae, Ov. Tr. 2, 198; 3, 3, 6; 3, 10, 5; 4, 1, 94; 5, 1, 74; Val. Fl. 7, 235; Mel. 1, 2, 6; 2, 1, 2; Plin. 6, 13, 15, § 38; cf. id. 4, 12, 25, § 80; v. also in the foll.), ārum, m., = Σαυρομάται, the Sarmatians, a great Slavic people, dwelling from the Vistula to the Don, in the mod. Poland and Russia, Mel. 1, 3, 5; 3, 6, 8; Plin. 4, 12, 25, § 801; 18, 10, 24, § 100; Tac. G. 1; 17; 43; 46; id. H. 1, 2; 1, 79 et saep.
Sing., mostly collect.; Gr. form Saurŏmătes, Ov. Tr. 3, 12, 30; and Saurŏmăta, Plin. Ep. 10, 63 (13).
- A. Sarmătĭa, ae, f., the country of the Sarmatians, Sarmatia, Mel. 3, 4, 1; Plin. 4, 12, 25, § 81.
- B. Sarmătĭcus, a, um, adj., Sarmatian: mare, i. e. the Black Sea, Ov. P. 4, 10, 38; Val. Fl. 8, 207: loca, Ov. Tr. 4, 8, 16: orae, id. ib. 5, 1, 13: sinus, id. ib. 1, 5, 62: gens, the Sarmatians, id. ib. 5, 7, 13: boves, id. ib. 3, 10, 34: arcus, id. P. 1, 5, 50: equus, Mart. 7, 30, 6: Ister, id. 9, 102, 17: hiemes, Stat. S. 5, 1, 128: laurus, i. e. the victory of Domitian over the Sarmatians, Mart. 7, 6, 10; cf. Suet. Dom. 6: bellum, Luc. 3, 282: braccae, Val. Fl. 5, 424: mos loquendi, Ov. Tr. 5, 7, 56; for which, adv., Sarmătĭcē, like the Sarmatians: jam didici Getice Sarmaticeque loqui, id. ib. 5, 12, 58.
- C. Sarmătis, ĭdis, adj. f., Sarmatian: tellus, Ov. Tr. 1, 2, 82: ora, id. ib. 4, 10, 110; 5, 3, 8: umbra, id. P. 1, 2, 114.
And in a Gr. form: Sauromatides Amazones, Mel. 3, 5, 4; Plin. 6, 13, 15, § 39.<
saucaptis, ĭdis, f., a fictitious spice, Plaut. Ps. 3, 2, 43 Ritschl (al. sancaptis).
* saucĭātĭo, ōnis, f. [saucio], a wounding, Cic. Caecin. 15, 43.
* saucĭĕtas, ātis, f. [saucius], a hurting, hurt, Cael. Aur. Tard. 2, 13.
saucĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [saucius], to wound, hurt.
- I. Lit. (class. but rare; not in Cæs.; syn.: vulnero, laedo): Rubrius in turbā sauciatur, Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67; id. Vatin. 5, 13: ut ictu tragulae sauciaretur, Sall. Fragm. ap. Non. 398, 8 (Hist. 2, 19 Dietsch): aliquem virgis, Plaut. Rud. 3, 4, 53: ungue genas, Ov. A. A. 3, 708: radices, Cato ap. Plin. 17, 22, 35, § 198: sive quis sauciatus in opere noxam ceperit, Col. 11, 1, 18.
- * 2. In partic., pregn., to kill: meus discipulus valde amat illum, quem Brutus noster sauciavit, has stabbed, mortally wounded, Cic. Att. 14, 22, 1.
- B. Transf. (acc. to saucius, II. B. 2.), of the cultivation of the soil, to dig into, tear up the ground: sauciet ut duram vomer aduncus humum, Ov. R. Am. 172: terrae summam partem levi vomere, Col. 2, 2, 23; cf. the words vulnero, vulnus, cicatrix, etc.
- 2. To prune, trim: saucianda ferro est atque exulceranda vitis in eā parte, Col. 4, 24, 17: obliquam vitem plerumque sauciat et interdum praecidit, id. 4, 4, 2.
- 3. Poet., with se (cf. vulg. Engl., to get shot), to get drunk: haec anus admodum friguttit nimirum sauciavit se flore Liberi, Auct. ap. Fulg. 562, 25; cf. percutio, in the same sense, Plaut. Cas. 3, 5, 20.
- II. Trop. (anteand post-class.; rare), to wound, hurt, injure, impair: aculeata sunt, facta et famam sauciant, Plaut. Bacch. 1, 1, 30; cf.: cor odio, id. ib. 2, 2, 35: hoc modo sauciabatur salus hostium nesciorum, Amm. 24, 1, 14; App. M. 8, p. 205, 35.
saucĭus, a, um, adj., wounded, hurt.
- I. Lit.: omnes saucios Convisit, Att. ap. Non. 398, 4: multis civibus sauciis, Varr. ib. 398, 13: videmus ex acie efferri saepe saucios, Cic. Tusc. 2, 16, 38; so, too, in milit. lang., Caes. B. G. 3, 4 fin.; 5, 36; id. B. C. 3, 75; 3, 78 al.; cf. humorously: saucius factus sum in Veneris proelio: Sagittā Cupido cor meum transfixit, * Plaut. Pers. 1, 1, 24: taurus, Verg. A. 2, 223: funesto saucia morsu, Ov. M. 11, 373: bracchia direptā saucia fecit acu, id. Am. 1, 14, 18: gravissimis vulneribus, Vulg. 2 Macc. 14, 15.
In a Greek construction: Haemon Corruit ipse suo saucius ense latus, Prop. 2, 8, 22 (2, 8, b, 6); cf.: stat saucia pectus, Tib. 1, 6, 49.
In the time of Quintilian freq. in prose: jam vulgatum actis quoque saucius pectus, Quint. 9, 3, 17.
- B. Transf., in gen., smitten, injured, enfeebled, ill, sick, distempered, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
- 1. Of living beings: gladiatori illi confecto et saucio consules imperatoresque vestros opponite, Cic. Cat. 2, 11, 24.
Of sick persons: fato saucia (for which previously, affecta), Prop. 2, 28 (3, 24), 31; cf.: mulier diutino situ viscerum, App. Mag. p. 318, 21; cf. also infra, 2.
Of hungry persons: Belua male saucia, Sil. 15, 789.
Of intoxicated persons: quid dicat, nescit saucia Terpsichore, giddy, reeling, Mart. 3, 68, 6: Galli hesterno mero saucii, Just. 24, 8, 1: saucios per noctem opprimit, id. 1, 8, 8; App. M. 7, p. 195, 16.
- 2. Of things: (tellus) rastro intacta nec ullis Saucia vomeribus, wounded, torn, Ov. M. 1, 102: securi Saucia trabs ingens, id. ib. 10, 373; cf.: (janua) nocturnis potorum saucia rixis, Prop. 1, 16, 5: malus celeri saucius Africo, Hor. C. 1, 14, 5: glacies incerto saucia sole, weakened, melted, Ov. M. 2, 808: alvus lubrico fluxu saucia, attacked, diseased, App. M. 4, p. 144, 3; cf. supra, 1.: incaluit quoties saucia vena mero, excited, Mart. 4, 66, 12; cf. supra, 1.
- II. Trop., wounded, smitten by love (so most freq., as in all languages); cf. supra, I., the passage from Plautus: Medea animo aegra, amore saevo saucia, Enn. ap. Cic. Cael. 8, 18 (Trag. v. 288 Vahl.; a transl. of Ἔρωτι θυμὸν ἐκπλαγεῖσα, Eurip. Med. prol. 8): regina gravi jamdudum saucia curā, Vulnus alit venis, Verg. A. 4, 1: mens amore, Lucr. 4, 1044: vir Pieriā pellice, Hor. C. 3, 10, 15: ipse a nostro igne, Ov. H. 5, 152: a quo tua saucia mater, id. R. Am. 5; Tib. 2, 5, 109.
- B. In gen., wounded, hurt, offended, injured in any way: subesse nescio quid opinionis incommodae sauciumque ejus animum insedisse quasdam odiosas suspiciones, Cic. Att. 1, 17, 1: Juno saucia dictis, Stat. Th. 1, 248: saucius dolore multo, Prud. Cath. 9, 90: Servilius de repetundis saucius, injured, sullied in character, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 3.
- (β) Post-class. with gen.: Psyche aegra corporis, animi saucia, App. M. 4, p. 157: fatigationis hesternae saucius, id. ib. 2, p. 121: clientes famae et salutis saucii, Aus. Prof. 5, 15.
Saufēius, i, m.; Saufēia, ae, f., the name of a Roman gens.
- 1. C. Saufeius, Cic. Rab. Perd. 7, 20.
- 2. L. Saufeius, Cic. Att. 1, 3, 1; 4, 6, 1.
Săūl, ūlis, or indecl. m., the first king of the Jews, Alcim. ad Sor. 435; Paul. Nol. Carm. 13, 601; Vulg. 1 Reg. 9, 2; id. Act. 13, 21; gen. Saulis, id. Isa. 10, 29; dat. Sauli, id. Psa. 51, 1; acc. Saulem, id. 1 Reg. 15, 35.
Saulus, i, m., Saul, the name of St. Paul before his conversion, Prud. Ench. 186; Arat. A. Ap. 1, 709; Vulg. Act. 9, 1 et saep.
saumārĭus, a late form for sagmā-rĭus, Ven. Fort. v. Germ. 3.
Saurea, ae, m., the name of a slave, Plaut. As. 2, 1, 16.
† saurĭon, i, n., = σαύριον, mustard, Plin. 19, 8, 54, § 171.
† saurītis, is, f., = σαυρῖτις (lizardstone), a precious stone, otherwise unknown, Plin. 37, 10, 67, § 181.
‡ saurix, v. sorix.
† Saūroctŏnos, i, m., = Σαυροκτόνος, the lizard-killer, an epithet of Apollo; hence, Apollo Sauroctonos, a statue by Praxiteles, Plin. 34, 8, 19, § 70; cf. Corinthius, Mart. 14, 172 in lemm.
Saurŏmătae, ārum, and Saurŏ-mătes, ae, v. Sarmatae.
Saurŏmătis, ĭdis, v. Sarmatae, C.
Sāvus (Saus), i, m., = Σαοῦος, a river in Pannonia, a tributary of the Danube, now the Save, Claud. Laud. Stil. 2, 192; Just. 32, 3, 8; Sex. Ruf. Brev. 7 fin.
Form Saus, Plin. 3, 25, 28, § 147.
Hence, adj.: Sā-vensis, e, lying upon or adjoining the Save: regis, Sex. Ruf. Brev. 7 fin.
Sōracte (Sauracte), is, n. [Sanscr. svar, heaven; cf.: serenus, 2. Soranus], a high mountain in Etruria, on which was a temple of Apollo, now Monte S. Oreste, Varr. R. R. 2, 3, 3; Plin. 2, 93, 95, § 207; Hor. C. 1, 9, 2; Verg. A. 7, 696; 11, 785; Sil. 7, 662; 8, 494 al.
Masc. collat. form: ad montem Soractem, Plin. 7, 2, 2, § 19.