Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. Săgăris, is; Săgărĭus, ii; Să-gĭārĭus, ii; and Sangărĭus, ii, m., a river in Phrygia and Bitnynia, which empties into the Propontis, now the Sacari or Sacaria.
Form Sagaris, Ov. P. 4, 10, 47; Mart. Cap. 6, § 687 sq.: Sagarius, Sol. 43, § 1: Sagiarius, v. 1. Plin. 6, 1, 1, § 4: Sangarius, Liv. 38, 18, 8.
Hence,

  1. A. Săgărītis, ĭdis, adj. f., of Sagaris: nympha, a nymph beloved by Attis, Ov. F. 4, 229.
  2. B. San-gărĭus, a, um, adj., of Sagaris: puer, i.e. Attis, Stat. S. 3, 4, 41.

Sangărĭus, ii, v. Sagaris.

Sanguālis, e, v. Sanqualis.

sanguen, ĭnis, v. sanguis init.

* sanguĭcŭlus, i, m. dim. [sanguis], a blood-pudding, black-pudding, Plin. 28, 14, 58, § 209.

sanguĭlentus, a, um, v. sanguinolentus.

sanguĭnālis, e, v. sanguinarius, I.

sanguĭnārĭus, a, um (also late Lat. sanguĭnāris, e, Vulg. Ecclus. 42, 5), adj. [sanguis], of or belonging to blood, blood-,

  1. I. Lit.: herba, an herb that stanches blood, the Gr. πολύγονον, Col. 7, 5, 19; also called sanguinaria alone, Plin. 27, 12, 91, § 113, and sanguinalis herba, Col. 6, 12 fin.; Cels. 2, 33; 3, 22 fin.: latus sanguinare, covered with blood, Vulg. Ecclus. 42, 5.
  2. II. Trop., blood-thirsty, bloody, sanguinary (rare but class.): juventus, Cic. Att. 2, 7, 3: Claudius (with saevus), Suet. Claud. 34: bella (with cruenta), Just. 29, 3, 3: sententiae, Plin. Ep. 4, 22, 6: illud responsum, Plin. 19, 8, 53, § 169.

sanguĭnātĭo, ōnis, f. [sanguino], a bleeding (late Lat.), Cael. Aur. Tard. 4, 6, 87.

sanguĭnĕus, a, um, adj. [sanguis].

  1. I. Lit., of blood, consisting of blood, bloody, blood- (class.; a favorite word of the Aug. poets): imber, * Cic. Div. 2, 28, 60: guttae, Ov. M. 2, 360; 14, 408: dapes, Tib. 1, 5, 49: manus, Ov. M. 1, 143: lingua, id. ib. 3, 57: humus, id. H. 16, 334; cf. mater, id. M. 3, 125: hasta, Stat. Th. 8, 436: pulmo, Sen. Agam. 760; Plin. 11, 37, 72, § 188: caedes, Ov. M. 13, 85: rixae, Hor. C. 1, 27, 4: bellum, Val. Fl. 5, 308; 6, 134: crines, Stat. Th. 10, 173: leo, Val. Fl. 3, 588.
    1. B. Blood-thirsty: vir, i. e. Hannibal, Sil. 1, 40: Mavors, Verg. A. 12, 332: Mars, Ov. R. Am. 153.
  2. II. Transf., blood-colored, blood-red (poet. and in postAug. prose): jubae (anguium), Verg. A. 2, 207: cometae, id. ib. 10, 273: mora, id. E. 6, 22: Luna, Ov. Am. 2, 1, 23: sagulum, Sil. 4, 519: color vini, Plin. 14, 9, 11, § 80: sucus, id. 21, 16, 56, § 95: frutices, id. 16, 18, 30, § 74: virgae, Dig. 49, 9, 9: cristae, Col. 8, 2, 9: flores, id. 10, 242.

sanguĭno, āre, v. n. [sanguis].

  1. I. Lit., to be bloody; to bleed, run with blood (postAug. and very rare): femina sanguinans (in menstruation), Tert. adv. Marc. 4, 20: lacertos sanguinantes porrigere, Quint. Decl. 10, 8; 10, 18.
    1. B. Transf., to be of a blood-color: unda purpureis profundis, Sol. poët. in Anthol. Lat. II. p. 384 Burm. (234 Meyer): colubrum veneno noxio colla sanguinantem, App. M. 5, p. 160, 20 (cf.: sanguineae jubae anguium, Verg. A. 2, 207).
  2. * II. Trop., to be blood-thirsty, sanguinary: sanguinans eloquentia (sc. delatorum), Tac. Or. 12.

sanguĭnŏlentia, ae, f. [sanguinolentus], a congestion, a blood-shot condition: oculorum, Cael. Aur. Acut. 1, 1, 10.

sanguĭnŏlentus (collat. form san-guĭlentus, Scrib. Comp. 182), a, um, adj. [sanguis]

  1. I. Lit., full of blood, bloody (class., but, like sanguineus, mostly poet.; not in Cic.): torques, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 18; so, soror, Tib. 2, 6, 40: pectora, Ov. H. 3, 50: ille, id. F. 4, 844: Erinys, id. H. 6, 46: (Curetes) inter se armis Ludunt in numerumque exsultant sanguinolenti, Lucr. 2, 631; v. Lachm. ad h. l.: Allia … vulneribus Latiis, Ov. A. A. 1, 414: seditiones, Varr. ap. Non. 465, 33.
    1. B. Transf., bloodred: color, Ov. Am. 1, 12, 12.
  2. II. Trop., full of blood, bloody, sanguinary: palma, Auct. Her. 4, 39, 51: centesimae, qs. bloodsucking, Sen. Ben. 7, 10, 3: littera, i. e. offensive, injurious, Ov. Ib. 4.

sanguĭnōsus, a, um, adj. [sanguis]; in late medic. lang., sanguineous, plethoric, Cael. Aur. Acut. 3, 4.

sanguis, ĭnis (acc. SANGVEM, Inscr. Fratr. Arval. tab. 41, 22; Inscr. Orell. 2270 and 5054; cf. ex-sanguis, acc. -em.
Neutr. collat. form sanguen, ante-class., Enn. ap. Non. 224; id.ap.Cic.Rep. 1, 41, 64; id.ap.Cic. Fin. 5, 11, 31; Cic. de Or. 3, 58, 218; id. ap. Prisc. p. 708 P.; Cato ap. Gell. 3, 7, 19; Att. and Varr. ap. Non. l. l.; Lucr. 1, 837; 1, 860; Petr. 59, 1; Arn. 1, 36), m. [etym. dub.; prob. root sak-, sag-, to drop, flow; cf. Angl.-Sax. sūc-an; Germ. saugen], blood (class. only in the sing.; cf. cruor).

  1. I. Lit.: guttam haut habeo sanguinis, Plaut. Most. 2, 2, 76: quod sanguen defluxerat, Cato ap. Gell. 3, 7, 19: sine sanguine hoc fieri non posse, bloodshed, Ter. Eun. 4, 7, 9: sanguen creari, Lucr. 1, 837: nobis venas et sanguen … esse, id. 1, 860: in quem (ventriculum cordis) sanguis a jecore per venam illam cavam influit: eoque modo ex his partibus sanguis per venas in omne corpus diffunditur, Cic. N. D. 2, 55, 138: fluvius Atratus sanguine, id. Div. 1, 43, 98: flumine sanguinis meum reditum interclu, dendum putaverunt, id. Red. ad Quir. 5, 14; id. Red. in Sen. 3, 6: nuntiatum est, in foro Subertano sanguinis rivos per totum diem fluxisse, Liv. 26, 23, 5: cum rivi sanguis flammam orientem restinguere, id. 28, 23, 2: pugnatum ingenti caede utrimque, plurimo sanguine, Liv. 2, 64: haurire sanguinem, to shed (another’s) blood: ad meum sanguinem hauriendum advolaverunt, Cic. Sest. 24, 54: tanti sanguinis nostri hauriendi est sitis, Liv. 26, 13, 14: nisi hauriendum sanguinem laniendaque viscera nostra praebuerimus, id. 9, 1, 9: relicum sanguinem jubentes haurire, id. 22, 51, 7: multum sanguinem invicem hausimus, Curt. 4, 14, 17: multorum sanguinem hauserunt, Sen. Ben. 6, 30, 5; Lact. 5, 1, 8: sanguinem dare, to shed (one’s own) blood, give (one’s) life: in beluas strinximus ferrum, hauriendus aut dandus est sanguis, Liv. 7, 24, 4: dandus invidiae est sanguis, id. 3, 54, 4: quid super sanguinis, qui dari pro re publicā posset, rogitantes, id. 4, 58, 13; Sen. Ira, 1, 2, 2; 3, 18, 2: sanguinem mittere, to bleed, let blood, Cic. Att. 6, 1, 2; so Cels. 2, 10; 4, 13; for which: emittere sanguinem de aure, Col. 6, 14, 3: sub caudā, id. 7, 5, 19; 6, 6, 4; 6, 9, 1: demere (e capite), Varr. R. R. 2, 1, 23: detrahere (ex auriculā), Col. 6, 14, 3; Cels. 2, 10, 4; 6, 6, 26: ex adversā parte de auriculā sanguinem mittere, Col. 7, 10, 2: supprimere sanguinem, to stanch, stop, Cels. 2, 10; for which: cohibere, id. 8, 4; Plin. 22, 25, 71, § 147: sistere, id. 20, 7, 25, § 59; 28, 18, 73, § 239.
      1. 2. Plur. (late Lat.): vir sanguinum, i. e. bloody, violent, cruel, Vulg. 2 Reg. 16, 7, 8; id. Psa. 5, 6; 25, 9; 54, 23; cf.: libera me de sanguinibus, i. e. the guilt of shedding blood, id. ib. 50, 15: vae civitati sanguinum, id. Ezech. 24, 9.
    1. B. Transf. (class.; esp. freq. in the poets).
      1. 1. Blood, i. e. consanguinity, descent, race, stock, family.
        1. a. Abstr.: sanguine conjuncti, blood-relations, relatives by blood, Cic. Inv. 2, 53, 161; Sall. J. 10, 3: alicui materno a sanguine jungi, Ov. M. 2, 368: alicui sanguine cohaerere, Quint. 8, 3, 75: progeniem Trojano a sanguine duci, Verg. A. 1, 19; cf.: genus alto a sanguine Teucri, id. ib. 4, 230: Semiramio Polydaemona sanguine cretum, Ov. M. 5, 85: sanguine cretus Sisyphio, id. ib. 13, 31: nostri quoque sanguinis auctor Juppiter est, id. ib. 13, 142: nec iis tantum quos sanguine attingit amandus, Plin. Ep. 7, 24, 2: sanguinem sociare, Liv. 4, 4, 6: Tiridates sanguinis ejusdem, Tac. A. 6, 32.
        2. b. Concr., a descendant, offspring: o pater, o genitor, o sanguen dis oriundum! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64; and id. ap. Prisc. p. 708 P. (Ann. v. 117 Vahl.); cf.: non magis in alienis, quam in proximis ac sanguine ipso suo exerceret, Liv. 7, 4, 3: in suum sanguinem saevire, id. 40, 5, 1: Alexandri sanguis et stirps, Curt. 10, 6, 10: suum sanguinem perditum ire, Tac. A. 4, 66; 3, 4: ne secus quam suum sanguinem (eum) foveret ac tolleret, id. ib. 4, 8; Vell. 1, 10, 5; Val. Max. 5, 9, 4: seu deos regesve canit, deorum Sanguinem, etc., Hor. C. 4, 2, 14: clarus Anchisae Venerisque sanguis (i. e. Æneas), id. C. S. 50: regius sanguis (i. e. Europa), id. C. 3, 27, 65: vos, o Pompilius sanguis (i. e. the Pisos), id. A. P. 292: non ego, pauperum Sanguis parentum, id. C. 2, 20, 6: pro sanguine tuo, Ov. M. 5, 515: sanguis meus, Verg. A. 6, 836: tuus, Tib. 1, 6, 66; Stat. Th. 3, 559.
      2. 2. Of other fluids (rare): et viridis nemori sanguis decedit et herbis, Manil. 5, 212: Baccheus, i. e. wine, Stat. Th. 1, 329; cf. Plin. 14, 5, 7, § 58: Pallas amat turgentes sanguine baccas, Nemes. Ecl. 2, 50.
  2. II. Trop., vigor, strength, force, spirit, life (class.), Plaut. Bacch. 1, 2, 45: amisimus, mi Pomponi, omnem non modo sucum ac sanguinem, sed etiam colorem et speciem pristinam civitatis, Cic. Att. 4, 18, 2 (4, 16, 10); cf. Sall. Fragm. Or. Lepidi, § 25: vos o, quibus integer aevi Sanguis, ait, solidaeque suo stant robore vires, Verg. A. 2, 639: quae cum de sanguine detraxisset aerarii, had bled the treasury (the figure taken from blood-letting), Cic. Verr. 2, 3, 36, § 83; cf.: cum ἐξ ἀφαιρέσεως provinciam curarit, sanguinem miserit, etc., id. Att. 6, 1, 2: missus est sanguis invidiae sine dolore, id. ib. 1, 16, 11: qui ab illo pestifero ac perdito civi jam pridem rei publicae sanguine saginantur, id. Sest. 36, 78; cf.: illa in agendis causis jam detrita: Jugulum petere et Sanguinem mittere … nec offendunt tamen, Quint. 8, 6, 51.
    Of vigor, force of style: sucus ille et sanguis incorruptus usque ad hanc aetatem oratorum fuit, in quā naturalis inesset, non fucatus nitor, Cic. Brut. 9, 36: orationis subtilitas etsi non plurimi sanguinis est, etc., id. Or. 23, 76: sanguine et viribus niteat, Quint. 8, 3, 6; so (with vires) id. 10, 2, 12: Calvus metuens, ne vitiosum colligeret, etiam verum sanguinem deperdebat, Cic. Brut. 82, 283: dicta plena sanguinis, Quint. 11, 1, 34: sanguinem ipsum ac medullam verborum ejus eruere atque introspicere penitus, Gell. 18, 4, 2.

sanguĭsūga, ae, f. [sanguis-sugo], a blood-sucker, leech (called also hirudo), Cels. 5, 27, 16; Plin. 8, 10, 10, § 29; 32, 10, 42, § 123; Vulg. Prov. 30, 15.

Sanquālis (Sanguālis), e, adj. [Sancus; cf. arquatus, from arcus], of or belonging to Sancus: avis, a bird sacred to Sancus, the ospray (ossifragus), Plin. 10, 7, 8, § 20; Liv. 41, 13; cf. Fest. p. 317 Müll.: sanqualis porta appellatur proxima aedi Sanci, Fest. p. 343, 34, and Paul. ex Fest. p. 345, 2 Müll.