Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

săgīnātĭo, ōnis, f. [sagino], a fattening, feeding, stall-feeding (for the usual sagina), Plin. 8, 51, 77, § 207; Tert. Pall. 4.

săgīnātus, a, um, Part. and P. a., v. sagino.

săgīno, āvi, ātum, 1, v. a. [sagina] (class.; cf. educare).

  1. I. Lit.
    1. A. Of animals, to fatten, fat: pullos columbinos, Varr. R. R. 3, 7, 9: boves ad sacrificia, id. ib. 2, 1, 20: aves offis, Col. 8, 7, 3: equum hordeo ervoque (with roborare largo cibo), id. 6, 27, 8: porcum, Prop. 4(5), 1, 23: corpus, Curt. 9, 7, 16: glires fagi glande, Plin. 16, 6, 7, § 18: catulos ferarum molliore praedā, Quint. 12, 6, 6 et saep.
    2. B. Of persons, to cram, stuff, feast: saginare plebem populares suos, ut jugulentur, Liv. 6, 17, 3: nuptialibus cenis, id. 36, 17: terra, quae copiā rerum omnium (illos Gallos) saginaret, id. 38, 17: cum exquisitis cottidie Antonius saginaretur epulis, Plin. 9, 35, 58, § 119: convivas, id. 33, 10, 47, § 136.
  2. II. Transf., to feed, nourish, etc.: terra multorum annorum frondibus et herbis, velut saginata largioribus pabulis, Col. 2, 1, 5; Plin. 19, 4, 19, § 54: fons umore supero saginatus, Sol. 45: qui ab illo pestifero ac perdito cive jampridem rei publicae sanguine saginantur, * Cic. Sest. 36, 78; Curt. 5, 1, 39; Tac. H. 4, 42.
    Hence, săgīnātus, a, um, P. a., fattened, fat (late Lat.): saginatior hostia, Hier. Ep. 21, 12; so, Christianus ursis, Tert. Jejun. 17 fin.: vitulum, Vulg. Luc. 15, 23.