Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

rĕ-viscĕrātĭo, ōnis, f., a restoring of the flesh (eccl. Lat.): revisceratio et respiratio ossium, Tert. Res. Carn. 30.

* rĕvīsĭo, ōnis, f. [revideo], a seeing again, Claud. Mam. Ep. ad Sid. 4, 2.

* rĕ-vīsĭto, āre, v. a., to visit again, revisit: urbem nundinis, Plin. 18, 3, 3, § 13.

rĕ-vīso, ĕre, v. n. and a.

  1. I. Neutr., to look back on a thing, come back or again to see (cf. respicio); to pay a visit again (ante- and post-class.): ut ad me revisas, Plaut. Truc. 2, 4, 79: ad me, Gell. 13, 30, 10: ad stabulum, Lucr. 2, 359.
    Poet.: signa ad lunam, Lucr. 5, 636: reviso quid agant, aut quid captent consili, Ter. And. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 4, 1: inde redit rabies eadem et furor ille revisit, i. e. comes back, returns, Lucr. 4, 1117.
  2. II. Act., to go or come to see again; to revisit: tu modo nos revise aliquando, Cic. Att. 1, 19, 11: cum poteris, revises nos, id. ib. 12, 50: sed tu velimnos aliquando revisas, id. Fam. 1, 10; Cat. 64, 377: ipsa sedesque Revisit Laeta suas, Verg. A. 1, 415: vates tuus te reviset, Hor. Ep. 1, 7, 12: urbem (with petere), Lucr. 3, 1067: rem Gallicanam, Cic. Quint. 6, 23: negotia sua cottidie, Col. 12, praef. § 8: agrum saepius, id. 1, 4, 1.
    With things as subjects: longos obitus (sidera), Lucr. 4, 393: aut quae digna satis fortuna revisit? Verg. A. 3, 318: multos aeterna revisens Fortuna, id. ib. 11, 426.