Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* rĕ-sībĭlo, āre, v. n., to hiss at, Sid. Carm. 9, 83.

rĕ-sĭdĕo, sēdi, 2, v. n. and a. [sedeo], to sit back, remain sitting anywhere (cf. resisto); to remain behind, to remain, rest, linger, tarry, abide, reside (syn. remaneo; class.).

  1. I. Lit.: sine mente animoque nequit residere per artus pars ulla animai, Lucr. 3, 398: piger pandi tergo residebat aselli, Ov. F. 3, 749: in tergo, id. M. 10, 124; cf.: Acidis in gremio (latitans), resting, id. ib. 13, 787: in hoc facto de cautibus antro, residing, id. ib. 1, 575; cf.: Erycina Monte suo residens, id. ib. 5, 364: in villā, Cic. Mil. 19, 51: si te interfici jussero, residebit in re publicā reliqua conjuratorum manus, id. Cat. 1, 5, 12: corvus altā arbore residens, Phaedr. 1, 13, 4 (but the correct read., Cic. Fin. 3, 2, 9, is residamus; v. Madv. ad h. l.).
    In perf.: Lydum patriis in terris resedisse, Tyrrheno datum novas ut conderet sedes, Tac. A. 4, 55: in oppido aliquo mallem resedisse, quoad arcesserer, Cic. Att. 11, 6, 2: erravitne viā seu lassa resedit, Incertum, remained behind, Verg. A. 2, 739; cf.: fessus valle, id. ib. 8, 232: lassus in humo, Ov. A. A. 3, 3, 696: medio rex ipse resedit Agmine, id. M. 7, 102: orba resedit Exanimes inter natos natasque, id. ib. 6, 301: saxo resedit Pastor, id. Tr. 4, 1, 11.
    Act. (very rare): dorsum meum residebat, App. M. 8, p. 209, 23.
      1. 2. To sit up, assume a sitting posture (late Lat.): et resedit qui erat mortuus, Vulg. Luc. 7, 15.
    1. B. Meton., to sit inactive, to remain idle or listless (rare): artifex cum exprimere vellet Athamantis furorem Learcho filio praecipitato residentis poenitentiā, sitting listlessly subdued by remorse, Plin. 34, 14, 40, § 140: miles residet, Petr. 112.
      Hence, act., to keep or celebrate a holiday: venter gutturque resident esuriales ferias (v. esurialis), Plaut. Capt. 3, 1, 8.
      Pass.: nec vero tam denicales (quae a nece appellatae sunt, quia residentur mortuis) quam ceterorum caelestium quieti dies Feriae nominarentur, because they are kept in honor of the dead, Cic. Leg. 2, 22, 55 Creuz (codd. leg. residentur mortui; B. and K. resident mortui; cf.I.supra).
  2. II. Trop., to remain behind, remain, be left (a favorite word with Cic.; syn.: resto, supersum); constr most freq., in aliquā re: in corpore perspicuum est, vel exstincto animo vel elapso, nullum residere sensum, Cic. Tusc. 1, 43, 104; cf. id. Fam. 5, 16, 4: si ex tanto latrocinio iste unus tolletur, periculum residebit, id. Cat. 1, 13, 31: ne quas inimicitias residere in familiis nostris arbitretur, id. Att. 14, 13, B, § 4; cf.: in vobis resident mores pristini, Plaut. Truc. prol. 7: qui ullas resedisse in te simultatis reliquias senserit, Cic. Deiot. 3, 8: si quid amoris erga me in te residet, id. Fam. 5, 5, 3: etiam nunc residet spes in virtute tuā, id. ib. 12, 3, 2: quorum non in sententiā solum, sed etiam in nutu residebat auctoritas, id. Sen. 17, 61: quorum in consilio pristinae residere virtutis memoria videtur, Caes. B. G. 7, 77.
    With dat.: cum horum tectis et sedibus residere aliquod bellum semper videtur, Cic. Dom. 23, 61.
    With apud: apud me plus officii residere facile patior, Cic. Fam. 5, 7, 2: hujus incommodi culpa ubi resideat, facilius possum existimare quam scribere, id. Att. 1, 17, 3: si qua (ira) ex certamine residet, Liv. 40, 7.
    Business t. t., to be or remain behind, i. e. to be unaccounted for, in default: pecunia publica resedit apud aliquem, Dig. 8, 13, 4, § 3.

rĕ-sīdo, sēdi (in some MSS. also rĕsīdi), 3, v. n., to sit down, to settle anywhere (class.).

  1. I. Lit.: residamus, si placet, Cic. Fin. 3, 2, 9 Madv. N. cr.: in ripă inambulantes, tum vero residentes, id. Leg. 1, 5, 15: (aves) plurimum volantcetera genera residunt et insistunt, Plin. 10, 39, 55, § 114: mediis residunt Aedibus, Verg. A. 8, 467: Siculis arvis, id. ib. 5, 702: residunt In partem, quae peste caret, id. ib. 9, 539: loci amoenitate captos in iisdem terris cum virgine resedisse, Just. 13, 7, 8.
    Poet.: jam jam residunt cruribus asperae Pelles, settle, gather, Hor. C. 2, 20, 9.
    In perf.: consessu exstructo resedit, Verg. A. 5, 290.
    1. B. Transf., of things, to settle or sink down, to sink, subside (cf. consido and decido): si montes resedissent, Cic. Pis. 33, 82: (Nilus) residit iisdem quibus accrevit modis (opp. crescit), Plin. 5, 9, 10, § 57; Ov. M. 15, 272; cf.: maria in se ipsa residant (opp. tumescant), Verg. G. 2, 480; Plin. 33, 4, 21, § 67: residentibus flammis, Tac. A. 13, 57.
  2. II. Trop. (acc. to I. B.), to sink or settle down, to abate, grow calm, subside: cum venti posuere omnisque repente resedit Flatus, Verg. A. 7, 27: sex mihi surgat opus numeris (i. e. in the hexameter), m quinque residat (i. e. in the pentameter), Ov. Am. 1, 1, 27 (cf. Coleridge’s "falling in melody back"): (poëma) apte et varie nunc attollebatur, nunc residebat, Plin. Ep. 5, 17, 2: si contrarius ventus resedisset, id. ib. 6, 16, 12: cum tumor animi resedisset, Cic. Tusc. 3, 12, 26; cf.: Marcelli impetus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 2: impetus animorum ardorque, Liv. 26, 18, 10: ardor, Ov. M. 7, 76; cf.: sed propera ne vela cadant auraeque residant, id. A. A. 1, 373: irae, Liv. 2, 29: terror, id. 35, 38: bellum, Hor. C. 3, 3, 30; Verg. A. 9, 643: clandestinis nunciis Allobrogas sollicitat, quorum mentes nondum ab superiore bello resedisse sperabat, Caes. B. G. 7, 64, 7: longiore certamine sensim residere Samnitium animos, Liv. 10, 28: ardorem eum, qui resederat, excitare rursus, id. 26, 19: tumida ex ira corda, Verg. A. 6, 407.

rĕsĭdŭus, a, um, adj. [resideo], that is left behind, that remains over and above, remaining, residuary; subst., the remainder, residue, rest (class.; cf.: reliquus, superstes): odium, Cic. Fam. 1, 9, 20: sollicitudo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3: ex residuā vetere simultate, Liv. 29, 37; cf. Suet. Calig. 15: irae bellorum, Liv. 1, 30; cf. bellum, Suet. Ner. 13: nomen libertatis (with reliqua umbra), Plin. Ep. 8, 24, 4: residuae integraeque etiam nunc (copiae), Suet. Oth. 9; cf.: manus Spartaci et Catilinae, id. Aug. 3; and: stirps horum, id. Vit. 1: quid potest esse in calamitate residui, quod, etc., Cic. Verr. 2, 3, 97, § 226; cf.: ne cui residui spiritus quicquam inesset, Suet. Tib. 62: residui nobilium, Tac. A. 11, 23: paucos comites residuos fortuna fecit, Just. 27, 2, 2; 7, 6, 2: residuum cibariorum, Suet. Galb. 7; cf.: nihil residuum crudelitatis, Flor. 3, 4, 2: residua diurni actūs conficere, Suet. Aug. 78.

      1. b. In business lang., of a payment, outstanding, due: pecuniae, Cic. Clu. 34, 94; Liv. 33, 47; so, summae, Dig. 26, 7, 7, § 9: quid relatum, quid residuum sit, Cic. Agr. 2, 22, 59.
        Plur. subst.: rĕsĭdŭae, ārum, f. (sc. pecuniae), arrears, dues: vectigalium, Suet. Aug. 101: lege Juliā de residuis tenetur, qui publicam pecuniam delegatam in usum aliquem retinuit neque in eum consumpsit, Dig. 48, 13, 2; cf. ib. 48, 13, 5 and 16.
        Note: In the fragment of Attius ap. Fest. p. 280 Müll. (Trag. Rel. p. 192 Rib.), perh. = reses, slothfui, inactive; cf.: residuus quasi tardus, Placid. Gloss.

* rĕsignācŭlum, i, n. [resigno], an unsealing; trop., a disclosure: similitudinis, Tert. adv. Marc. 2, 10.

rĕsignātrix, īcis, f. [resignator], she that unseals or opens: arboris Eva, Tert. Hab. Mul. 1.

rĕ-signo, āvi, ātum, 1, v. a.

  1. I. To unseal, open (class.).
    1. A. Lit.: litteras, Plaut. Trin. 3, 3, 65; Cic. Att. 11, 9, 2: testamenta, Hor. Ep. 1, 7, 9; Dig. 28, 1, 23; 29, 3, 6: loculos, Plin. 14, 13, 14, § 89.
      Poet.: perjuria Graia resignat, breaks through the faithless band, Sil. 17, 426: (Mercurius) lumina morte resignat, opens the eyes of the dead whom he is about to conduct to Orcus, Verg. A. 4, 244.
    2. B. Trop.
      1. 1. To annul, cancel, invalidate, rescind, destroy (syn.: rescindere, dissolvere): tabularum fidem, Cic. Arch. 5, 9: ne quid ex constituti fide resignaret, violate, Flor. 4, 7, 14 Duker: pacta, Sil. 4, 790: jura leti (Mercurius), Prud. adv. Symm. 1, 90: quorum mors resignata est, Lact. 7, 22 fin.
      2. 2. To disclose, reveal (only poet.): venientia fata, Ov. F. 6, 535: hoc, quod latet, etc., Pers. 5, 28: verba, Mart. 9, 36, 5.
  2. II. Ante-class. and in Hor. = rescribere (I. B. 2.), to transfer in an account; to assign to one: resignare antiqui dicebant pro rescribere, ut adhuc subsignare dicimus pro subscribere, Fest. p. 281, 31 Müll.: resignatum aes dicitur militi, cum ob delictum aliquod jussu tribuni militum, ne stipendium ei detur, in tabulas refertur. Signare enim dicebant pro scribere, id. pp. 284 and 285 ib.; Cato ap. Serv. Verg. A. 4, 244.
    Hence, to give back, resign, = reddere: laudo manentem (Fortunam): si celeres quatit Pennas, resigno quae dedit, Hor. C. 3, 29, 54: cuncta resigno, id. Ep. 1, 7, 34.

rĕ-sĭlĭo, ŭi (resiliit, Quadrig. ap. Prisc. p. 906 P.; resilivi, Sen. Contr. 1, 3, 4), 4, v. n., to leap or spring back (rare but class.).

  1. I. Lit.: (exit in terram) in Indiae fluminibus certum genus piscium, ac deinde resilit, Plin. 9, 19, 35, § 71: recedere sensim datur (oratoribus): Quidam et resiliunt, quod est plane ridiculum, Quint. 11, 3, 127: (ranae) saepe In gelidos resilire lacus, Ov. M. 6, 374: piratae in aquas suas, Flor. 3, 6, 6: velites ad manipulos, Liv. 30, 33 fin.: a taetro veneno, Lucr. 4, 685: polypus ab odore cunilae, Plin. 10, 70, 90, § 195; 34, 8, 19, § 75.
        1. b. Transf., of things as subjects, to spring back, start back, rebound, recoil, retreat, Lucr. 4, 347: juvenis ferit ora sarissā. Non secus haec resilit, quam tecti a culmine grando, Ov. M. 12, 480: ignis ab ictu, Plin. 2, 54, 55, § 142: (cervices) ab imposito nuper jugo, Flor. 4, 12, 2: resilire guttas, Plin. 11, 15, 15, § 39: radii infracti, id. 2, 38, 38, § 103: vulvae tactu, id. 22, 13, 15, § 31: (Taurus mons) resilit ad Septentriones, retreats, recedes, id. 5, 27, 27, § 97: in spatium resilire manus breve vidit, to shrink, contract, Ov. M. 3, 677; cf.: (mamma) detracto alumno suo sterilescit ilice ac resilit, Plin. 11, 40, 95, § 234.
  2. II. Trop., to recoil, start back, shrink from: ubi scopulum offendis ejusmodi ut ab hoc crimen resilire videas, Cic. Rosc. Am. 29, 79: instandum iis, quae placere intellexeris, resiliendum ab iis, quae non recipientur, Quint. 12, 10, 56: ut liceret resilire emptori, meliore conditione allatā, to withdraw, recede, Dig. 18, 2, 9.

* rĕ-simplĭcātus, a, um, Part. [simplico], doubled, Cael. Aur. Tard. 5, 1, 20.

rĕ-sīmus, a, um, adj., turned up, bent back: nares (boum, simiarum), Col. 6, 1, 3; Ov. M. 14, 95: rostrum hippopotami, Plin. 8, 25, 39, § 95: labra canis, Varr. R. R. 2, 9, 3: renes, Cels. 4, 1: lamina, id. 8, 3: plaga, id. 7, 26, 2.

rēsīna, ae, f. [perh. kindr. with ῤητίνη], resin, rosin, Auct. B. Hisp. 33; Plin. 16, 11, 22, § 53; 24, 6, 19, § 28; 24, 6, 22, § 32; Cato, R. R. 23, 3; Pall. 3, 25, 23; Mart. 3, 74, 4; 12, 32, 21: vinum quod resinā conditum est, Cels. 4, 5, 29: resina terebintha, turpentine, Col. 12, 20, 3.

rēsīnācĕus, a, um, adj. [resina], resinous, resinaceous: semen (rosmarini), Plin. 24, 11, 59, § 99.

rēsīnālis, e, adj. [resina], resinous, Cael. Aur. Tard. 2, 13, 178; 2, 14, 207.

rēsīnātus, a, um, adj. [resina], resined: vinum, seasoned or flavored with resin, Mart. 3, 77, 8; Plin 23, 1, 24, § 46; Cels. 2, 24, 11; 2, 28, 5: juventus, smeared with resin (to remove the hair and make the skin smooth), Juv. 8, 114.

rēsīnōsus, a, um, adj. [resina], full of resin, gummy, resinous: medicamina, Col. 12, 20, 3: ladanum, Plin. 26, 8, 30, § 48: lentor, id. 13, 6, 12, § 54: odor, id. 27, 4, 10, § 26.
Sup.: pix Brutia (with pinguissima), Plin. 15, 7, 7, § 31; 24, 7, 23, § 37.

* rēsīnŭla, ae, f. dim. [resina], a little bit of gum, as frankincense, Arn. 7, 233.

rĕ-sĭpĭo, ĕre, v. a. [sapio], to savor, taste, or smack of something; to have a savor or flavor of something (class.).

  1. I. Lit.: mustum resipit ferrum, Varr. R. R. 1, 54, 3; cf. picem (uva), Plin. 14, 1, 3, § 18: quicquam (aqua), id. 31, 3, 22, § 37: quam minimum amaritudinis (taleolae), Col. 12, 48, 2.
  2. II. Trop., to smack of, savor of: Epicurus homo non aptissimus ad jocandum, minimeque resipiens patriam, Cic. N. D. 2, 17, 46: istae (comoediae) resipiunt stilum Plautinum, Gell. 3, 3, 13.
      1. * 2. Pregn., to taste well, have a good flavor: Iaboravi, ut insulsa resiperent, Aus. Idyll. Monos. 12 praef.

* rĕsĭpiscentĭa, ae, f. [resipisco], a transl. of μετάνοια, a change of mind, reformation, repentance, Lact. 6, 24, 6.

rĕsĭpisco, īvi or ĭi (resipui, Cic. Att. 4, 5, 1; Afran. ap. Prisc. 897 P.; or Com. Rel. v. 16 Rib.; resipisti, Plaut. Mil. 4, 8, 34; resipisset, Cic. Sest. 38, 80; resipiit, Suet. Ner. 42), 3, v. inch. n. [resipio], to recover one’s senses, come to one’s self again; to revive, recover (class.): afferte aquamdum resipiscit … Jam resipisti? Plaut. Mil. 4, 8, 24, and 35; Ter. And. 4, 2, 15; Suet. Tib. 73; id. Ner. 42; Plin. 30, 10, 24, § 84: multo omnium nunc me fortunatissimum Factum puto esse, gnate, quom te intellego Resipisse, are returned to your senses, become reasonable, Ter. Heaut. 4, 8, 3; Afran. l. l.; Cic. Att. 4, 5, 1; id. Sest. 38, 80: ut tunc saltem resipiscerent, Liv. 36, 22; Tac. H. 4, 67 fin.; Suet. Aug. 48: fessi resipiscimus aestu, Prop. 3 (4), 24, 17; Tert. Apol. 17: a diaboli laqueis, escape, Vulg. 2 Tim. 2, 26.

rĕsistentia, ae, f. [resisto], resistance, opposition (late Lat. for repugnantia), Aug. de Pecc. Mer. 2, 22.

rĕ -sisto, stĭti, 3, v. n.

  1. I. To stand back, remain standing anywhere (cf. resideo); to stand still, halt, stop, stay; to stay behind, remain, continue (class.; less freq. than consistere).
    1. A. Lit.: dabo μέγα κακόν, nisi resistisManeMane atque asta, Plaut. Cas. 3, 6, 10; cf. id. Truc. 4, 2, 38; 41: Resiste! Stop! Halt! Ter. And. 2, 2, 7; id. Phorm. 5, 6, 10; Poët. ap. Sen. Ep. 89, 6: quaeso ubinam illic restitit miles modo? Plaut. Poen. 2, 22; cf.: ubi restiteras? id. Ps. 4, 1, 9: heus! heus! tibi dico, Chaerea, inquit, restiti, Ter. Eun. 2, 3, 46; 2, 3, 12: ubi ille saepius appellatus aspexit ac restitit, Caes. B. C. 2, 35; cf.: ad haec revocantis verba resistit, Ov. M. 1, 503: ad omnes municipiorum villarumque amoenitates, Tac. H. 2, 87: restitere Romani, tamquam caelesti voce jussi, Liv. 1, 12, 7: neque certum inveniri poterat, obtinendine Brundisii causā ibi remansisset … an inopiā navium ibi restitisset, Caes. B. C. 1, 25: postero die cum duabus legionibus in occulto restitit, id. B. G. 7, 35: Jubam revocatum finitimo bello restitisse in regno, id. B. C. 2, 38: Vettius negabat, se umquam cum Curione restitisse, that he had stopped (to talk), Cic. Att. 2, 24, 2 (al. constitisse): nihil est ubi lapsi resistamus, id. Mur. 39, 84: hostes dat in fugam, sic ut omnino pugnandi causă restiterit nemo, Caes. B. G. 5, 51 fin.: qui restitissent (sc. in urbe), Cic. Cat. 3, 2, 3; Liv. 37, 21: nec ante restitit, quam, etc., id. 2, 59: cernes saepe resistere equos, Ov. Tr. 4, 2, 54.
        1. b. Transf., of things: sidus nusquam resistens, Sen. Q. N. 1, praef. med.: rota, id. Med. 744: proluvies ventris, Col. 6, 7, 4.
    2. B. Trop.: nec resistet (vita) extra fores limenque carceris, Cic. Tusc. 5, 28, 80: quod optabile, id expetendum: quod expetendum, laudabile: deinde reliqui gradus. Sed ego in hoc resisto, I stop at this, pause here, id. Fin. 4, 18, 50; cf. Quint. 9, 3, 55; cf.: ad thalami clausas, Musa, resiste fores, Ov. A. A. 2, 704: incipit effari mediāque in voce resistit, Verg. A. 4, 76: cursus ad singula vestigia resistit, Quint. 10, 7, 14: resistens ac salebrosa oratio, id. 11, 2, 46 Spald.: verba resistunt, Ov. H. 13, 121: in secundo loco, Plin. Pan. 10, 4.
  2. II. To withstand, oppose, resist; to make opposition or resistance (so most freq.; cf.: repugno, adversor).
    1. A. Esp. in milit. lang., constr. usu. with dat. or absol.
          1. (α) With dat.: cum legiones hostibus resisterent, Caes. B. G. 2, 22: paulisper nostris, id. ib. 4, 14: venientibus, signa inferentibus, id. B. C. 1, 55; 1, 82 fin.: eruptionibus, id. B. G. 7, 24 fin.: repentinae Gallorum conjurationi, id. ib. 5, 27.
            Pass. impers.: alicui in acie, Nep. Hann. 5, 4: neque ulla multitudine in unum locum coactā, resisti posse Romanis, Hirt. B. G. 8, 2.
          2. (β) Absol.: resistere neque deprecari, Caes. B. G. 4, 7; 2, 23; 4, 12; 5, 7 et saep.: acerrime, id. ib. 7, 62: audacius, id. ib. 2, 26: fortiter, id. ib. 3, 21: fortissime, id. ib. 4, 12: aegre, id. B. C. 3, 63: caeco Marte resistunt, Verg. A. 2, 335: nihil de resistendo cogitabat, Caes. B. C. 2. 34: ibi resistere ac propulsare, Sall. J. 51, 1: nedum resistendi occasionem fuerit habiturus, Curt. 7, 4, 4.
            Impers. pass.: ab nostris eādem ratione quā pridie resistitur, Caes. B. G. 5, 40; so, resisti, id. ib. 1, 37; id. B. C. 3, 63.
    2. B. In gen.: omnia consilia consulatūs mei, quibus illi tribuno plebis pro re publicā restitissem, Cic. de Or. 2, 11, 48: alicui rei publicae causā, id. Fam. 5, 2, 6: injuriis, id. ib. 1, 5, b, 2: fortiter dolori ac fortunae, id. ib. 5, 17, 3; cf.: vix dolori, id. ib. 4, 6, 1: defensioni, i. e. to reply to, id. Verr. 2, 5, 1, § 1: factioni inimicorum, Sall. C. 34, 2: sceleri, Ov. M. 10, 322: resistere et repugnare contra veritatem non audet, Cic. Rosc. Com. 17, 51.
      Impers. pass.: omnibus his (sententiis) resistitur, Caes. B. C. 1, 4; Cic. Lael. 12, 41; Quint. 4, 2, 14; 6, 4, 10: cui nec virtute resisti potest, Ov. M. 9, 200 al.
      Absol.: restitit et pervicit Cato, Cic. Att. 2, 1, 8; Caes. B. C. 3, 21: resistentibus collegis, Sall. J. 37, 2: patricii contra vi resistunt, Liv. 3, 13 Drak. N. cr.: ne qua sibi statua poneretur, restitit, Nep. Att. 3, 2.
      Impers. pass.: cum a Cottā primisque ordinibus acriter resisteretur, Caes. B. G. 5, 30: vix deorum opibus, quin obruatur Romana res, resisti posse, Liv. 4, 43.
        1. b. Transf., of things: (plaustra) adversus tempestatem nocentem non resistunt, Varr. R. R. 1, 13, 2; cf.: (fundamenta) valenter resistent contra ea, quae, etc., Col. 1, 5, 9: (Symplegades) Quae nunc immotae perstant ventisque resistunt, Ov. M. 15, 339; cf.: indejecta domus tanto malo, id. ib. 1, 288: radices frigori, Plin. 19, 5, 23, § 68: silex vehementer igni, id. 36, 22, 49, § 169: haec gemmarum genera scalpturae, id. 37, 7, 30, § 104.
          Hence, of medicines, to resist, act against a disease: amiantus veneficiis resistit omnibus, Plin. 36, 19, 31, § 139; 23, 8, 80, § 152; 30, 11, 28, § 93 al.: vis tribunicia libidini restitit consulari, Cic. Agr. 2, 6.
          Absol.: ut ripae fluminis cedunt aut prominentia montium resistunt, projecting mountains advance into it, Tac. A. 2, 16: ni vis humana resistat, Lucr. 5, 207: mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas mens eorum est, Caes. B. G. 3, 19 fin.
  3. III. To rise again (very rare, and only trop.; syn. resurgo): post ex fluvio fortuna resistet, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 47 Vahl.): nihil est jam, unde nos reficiamus, aut ubi lapsi resistamus, we can raise ourselves up, rise again, Cic. Mur. 39, 84.