Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

rĕ-quĭes, ētis (gen. requieï, Ambros. Parad. 3, 19; cf. Prisc. p. 704 P., and Val. Prob. II. p. 1460 ib.: requie, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 781 ib., or id. H. 1, 97 Dietsch), f., qs. after-rest, i. e. rest, repose from labor, suffering, care, etc.; relaxation, respite, intermission, recreation (freq. and class.; not in Cæs.; cf.: otium, quies): nec requies erat ulla mali, Lucr. 6, 1178: requies curarum, Cic. Off. 2, 2, 6: requies plena oblectationis, id. Lael. 27, 103: nec mora, nec requies, Verg. G. 3, 110; id. A. 5, 458; 12, 553; 9, 482: requies pedum, Hor. C. 1, 36, 12: curae requies medicina mali, Ov. Tr. 4, 10, 118: bellorum, Stat. Th. 3, 295: nec requies (est), quia, etc., Val. Fl. 5, 602; cf. infra, Lucr. 4, 227.
Gen.: ut tantum requietis habeam, Cic. Att. 1, 18, 1: intervalla requietis, id. Fin. 1, 15, 49.
Acc. requietem, Cic. Sen. 15, 52; id. Fin. 5, 19, 54; id. ap. Charis. p. 52 P.: requiem, id. de Or. 1, 52, 224 (with otium); id. Arch. 6, 13; Sall. C. 51, 20; id. H. 3, 61, 17; Tac. A. 1, 35; 2, 23; 4, 25; Suet. Caes. 4; id. Tib. 10; 24; Tib. 1, 7, 41; Verg. A. 4, 433; 12, 241; Hor. Ep. 1, 7, 79; Ov. M. 1, 541; 4, 628; Lact. 7, 17, 12; 7, 27, 2; Curt. 9, 6, 3; Sen. Ira, 3, 39, 3; id. Ep. 30, 12; Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 1 B. and K.
Voc.: requies (hominum, Calliope), Lucr. 6, 94.
Abl. requiete, Cic. poët. Div. 1, 13, 22: requiē, Liv. 22, 9, 5; Ov. M. 13, 317; 15, 16; id. H. 4, 89.
Dat. sing. and the plur. do not occur.

  1. B. Poet., in gen., = quies, rest, repose: nec mora nec requies inter datur ulla fluendi, Lucr. 4, 227; 6, 934: nunc nimirum requies data principiorum Corporibus nulla est, id. 1, 991: requie sine ullā Corpora vertuntur, Ov. M. 15, 214.
    1. 2. A place of rest: hic locus urbis erit, requies ea certa laborum, Verg. A. 3, 393.

rĕ-quĭesco, ēvi, ētum, 3 (sync. requierant, Cat. 84, 7: requierunt, Verg. E. 8, 4: requiesset, Cat. 64, 176: requiesse, Liv. 26, 22), v. n. and a.

  1. I. Neutr., to rest one’s self, to rest, repose (very freq. and class.).
    1. A. Lit., Plaut. Ep. 2, 2, 21: legiones invicem requiescere atque in castra reverti jussit, Caes. B. C. 3, 98 fin.: ut in ejus sellā requiesceret, Cic. Div. 1, 46, 104: in nostris sedibus, Cat. 64, 176: lecto, Prop. 1, 8, 33; Tib. 1, 1, 43: hac humo, Ov. M. 10, 556 sq.: terrā Sabaeā, id. ib. 10, 480: somno molli, Cat. 66, 5: sub umbrā, Verg. E. 7, 10 et saep.: nullam partem noctis, Cic. Rosc. Am. 34, 97: hanc noctem mecum, Verg. E. 1, 80: longas noctes tecum, Tib. 6, 53: geminas Arctos Alcmenae, rested two nights for the sake of Alcmena, Prop. 2, 22 (3, 15), 25: requiescens a rei publicae pulcherrimis muneribusrequiescendi studium, Cic. Off. 3, 1, 2: a turbā rerum, Ov. P. 4, 5, 27: quamvis ille suā lassus requiescat avenā, Prop. 3, 32, 75.
      In part. perf.: paululum requietis militibus, having rested themselves, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. E. 8, 4; v. under P. a.
        1. b. Of things (mostly poet.): luce sacrā requiescat humus, requiescat arator, Tib. 2, 1, 5: aures omnibus, Cat. 84, 7: aures a strepitu hostili, Liv. 26, 22: postes, Prop. 1, 16, 15: navis in vacua harenā, id. 2, 25 (3, 20), 7: vitis in ulmo, rests, supports itself, Ov. M. 14, 665; cf.: cum tot sideribus caelum requievit in illo (Atlante), id. ib. 4, 661: infelix dum requiescit amor, Tib. 1, 2, 4: requiescit labor ille, etc., Quint. 11, 2, 43: stilus lectione, id. 1, 12, 4: pectora requierunt, Stat. Th. 12, 514.
      1. 2. In partic., of the dead, to rest, repose in the grave: ubi (sc. in sepulcro) remissa humana vita corpus requiescat malis. Vides quanto haec (sc. verba Ennii) in errore versentur; portum esse corporis et requiescere in sepulcro putat mortuum, Cic. Tusc. 1, 44, 107; Mart. 1, 94, 1: ossa quieta, precor, tutā requiescite in urnā, Ov. Am. 3, 9, 67; cf. Vulg. Apoc. 14, 13.
        Freq. in epitaphs: hic requiescit, Petr. 71, 12; Mart. 6, 18, 1 al.: REQVIESCIT IN PACE D(omini), Inscr. Orell. 962.
    2. B. Trop., to repose, find rest, take consolation: ubi animus ex multis miseriis atque periculis requievit, Sall. C. 4, 1: lacrimis fatigatur auditor et requiescit, Quint. 6, 1, 28: in alicujus Caesaris sermone, quasi in aliquo peropportuno deversorio, Cic. de Or. 2, 57, 234: in spe alicujus requiescere, id. Cael. 32, 79: requiescendum in hac lectione, Quint. 10, 1, 27: nisi eorum exitio non requieturam, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 886.
  2. II. Act., to let rest; to stop, stay, arrest (only poet., and mostly with a homogeneous object): sol quoque perpetuos meminit requiescere cursus, Calvus ap. Serv. Verg. E. 8, 4: mutata suos requierunt flumina cursus, Verg. E. 8, 4; id. Cir. 232.
    Hence, rĕquĭētus, a, um, P. a. (not ante-Aug.).
      1. 1. Rested, refreshed: militem requietum, integrum (opp. itinere fatigatum et onere fessum), Liv. 44, 38 fin.: paululum requietis militibus, Sall. H. 1, 41 Dietsch: requietis et ordinatis suis, Front. Strat. 1, 6, 3; 2, 5, 25: ager, i. e. that has lain fallow, Ov. A. A. 2, 351.
        Comp.: terra requietior et junior, Col. 2, 1, 5.
      2. 2. In econom. lang., that has lain or been kept for a long time, i. e. that is not fresh, stale: lac, Col. 7, 8, 1: ova, id. 8, 5, 4.

rĕquĭētĭo, ōnis, f. [requiesco], rest (late Lat.): septimo requietionis anno, i. e. in the Sabbatical year, Jov. ap. Hier. in Jov. 2, 18: sabbatum enim requietionis est, Vulg. Lev. 16, 31; id. Act. 7, 49.

rĕquĭētōrĭum, ii, n. [id. I. A. 2], a resting-place, sepulchre, requietory, Inscr. Oreli. 4533.

rĕquĭētus, a, um, Part. and P. a. of requiesco.

* rĕquīrĭto, āre, v. freq. a., to ask after, inquire for any thing: res novas, Plaut. Most. 4, 3, 11.

rĕ-quīro, sīvi or sii, sītum, 3, v. a. [quaero], to seek again; to look after, to seek or search for; to seek to know, to ask or inquire after (class.; cf.: repeto, reposco, exploro).

  1. I. In gen.: Ph. Quid quaeritas? Ha. Vestigium hic requiro, Qua, etc., Plaut. Cist. 4. 2, 58: ego illam requiram jam, ubi ubi est, id. Ep. 3, 4, 56; so, aliquem, id. As. 2, 2, 1; id. Capt. 3, 1, 13; id. Bacch. 3, 5, 2; id. Pers. 4, 6, 14; Ter. Ad. 3, 4, 65; id. Phorm. 2, 1, 79; 5, 6, 41; Caes. B. C. 2, 35; Cic. Rep. 1, 28, 44; Sall. C. 40, 1: legatos Allobrogum, Greg. M. in Job, 31, 54; Amm. 23, 6 al.; cf.: juvenem oculisque animoque, Ov. M. 4, 129: oculis terram, Curt. 4, 7, 11: cerva requisita, Gell. 15, 22, 6: libros, Cic. Fin. 3, 3, 10; cf.: scripta SCtis abolita, Suet. Calig. 16: extractum anulum, id. Tib. 73: membra omnia, Quint. 11, 2, 13: artus, ossa, Ov. M. 2, 336: portus Velinos, Verg. A. 6, 366: cibos, Col. 8, 8, 1: vinum generosum et lene, Hor. Ep. 1, 15, 18: animi neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. N. D. 2, 38, 96: causam tam facilis eventus, Front. Strat. 3, 1, 2; cf. causam, Ov. M. 10, 388: vera, Lucr. 1, 640: tua facta, Ov. H. 6, 31: mea facta, id. M 13, 211: quaedam requisita se occultant, et eadem forte succurrunt, Quint. 11, 2, 7; cf. id. 8, prooem. § 30 Zumpt N. cr.; id. 5, 10, 121: quod si quis parum credat, apud ipsum (Lucilium) in nono requirat, id. 1, 7, 19.
    With dependent clause: requireres, rogitares, quis esset, aut unde esset, etc., Plaut. Merc. 3, 4, 48: (bestiae) ut requirant atque appetant, ad quas se applicent ejusdem generis animantes, Cic. Lael. 21, 81: illud quoque requisivi, quā ratione, etc., id. Quint. 29, 88; cf. id. N. D. 1, 22, 60: requirunt, num aliquid, etc., Quint. 12, 9, 17: forsitan et, Priami fuerint quae fata, requiras, Verg. A. 2, 506: cum requisisset ubinam esset, Nep. Att. 10, 4: secum, cur sit bis rapta, requirit, Ov. M. 15, 233.
    Impers. pass.: requiretur fortasse nunc, quemadmodem, etc., Cic. Imp. Pomp. 9, 22.
    Absol.: videmusne, ut pueripulsi requirant et aliquid scire se gaudeant? Cic. Fin. 5, 18, 48: subito res vetustas reddere se et offerre, nec tantum requirentibus, sed etiam sponte interim, Quint. 11, 2, 5: pande requirenti nomen terraeque tuumque, Ov. M. 4, 679.
        1. b. Requirere ex or ab aliquo (aliquid), to ask, demand, inquire any thing of a person; to question a person about any thing: ex quibus requiram, quonam modo latuerint aut ubi, etc., Cic. Cael. 28, 67: si quis requirit cur Romae non sim, id. Att. 12, 40, 3; cf.: saepe ex me requiris, cur, etc., Tac. Or. 1: quoniam nihil ex te hi requirunt, Cic. Rep. 2, 38, 64; Quint. 1, 6, 31: facilia sunt ea, quae a me de Vatinio requiris, Cic. Fam. 1, 9, 19; cf.: ut id a me neve in hoc reo neve in aliis requiras, id. ib. 1, 9, 19: illud mihi numquam in mentem venit a te requirere, id. Ac. 1, 1, 5: aliquid de antiquitate ab aliquo, Nep. Att. 20, 2.
  2. II. In partic., with the accessory idea of need, to ask for something needed; to need, want, lack, miss, be in want of, require (syn. desidero): omnes hoc loco cives Romani vestram severitatem desiderant, vestram fidem implorant, vestrum auxilium requirunt, Cic. Verr. 2, 5, 67, § 172: qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior, id. Tusc. 5, 8, 23: habuit, non habet: desiderat, requirit, indiget, id. ib. 1, 36, 87: isto bono utare, dum assit; cum absit, ne requiras: nisi forte adulescentes pueritiam, paulum aetate progressi adulescentiam debent requirere, id. Sen. 10, 33; id. Fin. 1, 18, 61: magnam res diligentiam requirebat, Caes. B. G. 6, 34: non ex liberis populis reges requiri, Cic. Rep. 1, 32, 48: mala causa est quae requirit misericordiam, Publ. Syr. v. 312 Rib.: divitias, Tib. 1, 1, 41.
        1. b. Pass., to be required, i. e. to be requisite, necessary: in hoc bello Asiatico virtutes animi magnae et multae requiruntur, Cic. Imp. Pomp. 22, 64: haec in altercatione, Quint. 6, 3, 46: aliquae orationes ad cognoscendam litium rationem requiruntur, id. 10, 1, 23; Col. 1, 7, 1.
    1. B. Transf., like desiderare, to perceive to be wanting, to look in vain for, to miss: qui (oculi) quocumque inciderunt, veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirunt, Cic. Mil. 1, 1: libertatem meam, id. Planc. 38, 93: et pacis ornamenta et subsidia belli, id. Imp. Pomp. 2, 6: unum ἱστορικόν, id. Att. 6, 1, 8: Caesaris in se indulgentiam, Caes. B. G. 7, 63: quae nonnumquam requirimus, Cic. Mur. 29, 61: aliquid, Quint. 2, 10, 15: multos, Quos quondam vidi, Ov. M. 7, 515: vereor, ne desideres officium meumsed tamen vereor, ne litterarum a me officium requiras, Cic. Fam. 6, 6, 1: in quo equidem majorum nostrorum saepe requiro prudentiam, id. Par. 1, 1, 7.
      Hence, rĕquīsītum, i, n., P. a., as subst. (acc. to II.), a want, need, requirement (rare): ad requisita naturae, i. e. to the calls, Sall. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 59 (Hist. 1, 54 Dietsch); Spart. Car. 6.

* rĕquīsītĭo, ōnis, f. [requiro], a searching, examination: historiae antiquioris, Gell. 18, 2, 6.

rĕquīsītum, i, v. requiro fin.

rĕquīsītus, a, um, Part. of requiro.