Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

rĕlectĭo, ōnis, f. [re-lego], reperusal (late Lat.), Facund. Defens. 5, 2.

rĕlectus, a, um, Part., from 2. relego.

rĕlēgātĭo, ōnis, f. [1. relego].

      1. 1. A sending away, exiling, banishment, relegation: atque amandatio, Cic. Rosc. Am. 15, 44; with exsilium, Liv. 3, 10 fin.; 4, 4.
        With dat.: insulae, Paul. Sent. 5, 4, 17; v. 1. relego, I. A. 2.
      2. 2. A bequest, legacy: dotis, Dig. 33, 4, 1, § 5.

1. rĕ-lēgo, āvi, ātum, 1, v. a.

  1. I. To send away or out of the way, to despatch, remove (class.; in class. prose usually with an odious accessory meaning; syn. amando).
    1. A. Lit.
      1. 1. In gen.: (L. Manlium tribunus plebis) criminabatur, quod Titum filium ab hominibus relegasset et ruri habitare jussisset, Cic. Off. 3, 31, 112; Sen. Ben. 3, 37; Val. Max. 6, 9, 1; cf.: filium in praedia rustica, Cic. Rosc. Am. 15, 42: rejecti et relegati longe ab ceteris, Caes. B. G. 5, 30 fin.: procul Europā in ultima orientis relegati senes, Curt. 5, 5, 14: relegatos in ultimum paene rerum humanarum terminum, id. 9, 2, 9: cives tam procul ab domo, Liv. 9, 26: aliquem a republicā sub honorificentissimo ministerii titulo, Vell. 2, 45, 4: exercitum in aliā insulā, Tac. Agr. 15: me vel extremos Numidarum in agros Classe releget, Hor. C. 3, 11, 48: tauros procul atque in sola relegant Pascua, Verg. G. 3, 212.
        Poet., with dat.: terris gens relegata ultimis, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: Trivia Hippolytumnymphae Egeriae nemorique relegat, consigns him to Egeria, Verg. A. 7, 775.
        1. b. Transf., of a locality, to place at a distance, remove: Taprobane extra orbem a naturā relegata, Plin. 6, 22, 24, § 84; cf. Claud. Laud. Stil. 1, 250.
      2. 2. In partic., a publicists’ t. t., to send into exile, to banish, relegate; said of banishment by which a person was sent only a certain distance from Rome, and usually for a limited time, without suffering a capitis deminutio (cf. deportatio and exilium): relegatus, non exsul, dicor in illo, Ov. Tr. 2, 137; 5, 11, 21; 5, 2, 61; id. P. 4, 13, 40: (consul) L. Lamiam … in concione relegavit, edixitque, ut ab urbe abesset millia passuum ducenta, Cic. Sest. 12, 29: Marcus Piso in decem annos relegatur, Tac. A. 3, 17 fin.; Suet. Tib. 50; id. Aug. 24: ipse quosdam novo exemplo relegavit, ut ultra lapidem tertium vetaret egredi ab Urbe, id. Claud. 23 fin.: nemo eorum relegatus in exilium est, Liv. 25, 6; cf.: milites relegatos prope in exilium, id. 26, 2 fin.: ultra Karthaginem, id. 40, 41: aliquem Circeios in perpetuum, Suet. Aug. 16 fin.: in decem annos, Tac. A. 3, 17: in insulam, id. 3, 86.
    2. B. Trop., to send away, put aside, reject: apud quem ille sedens Samnitium dona relegaverat, had sent back, rejected, Cic. Rep. 3, 28, 32 Moser (for which: repudiati Samnites, Cic. Sen. 16, 55): ambitione relegatā, put aside, apart, Hor. S. 1, 10, 84: bella, Luc. 6, 324 (dimoveam, removeam, Schol.): inimicas vitiis artes non odio magis quam reverentia, Plin. Pan. 47, 1: verba alicujus, Ov. P. 2, 2, 7.
      1. 2. In partic., with a specification of the term. ad quem, to refer, attribute, ascribe, impute (post-Aug.): nec tamen ego in plerisque eorum obstringam fidem meam potiusque ad auctores relegabo, Plin. 7, 1, 1, § 8: totamque ad solos audito res relegāsse, Quint. 3, 7, 1: orationem rectae honestaeque vitae ad philosophos, id. 1, prooem. § 10: mala ad crimen fortunae, id. 6, prooem. § 13; cf.: culpam in hominem, id. 7, 4, 13: invidiam in aliquem, Vell. 2, 44, 2; 2, 64, 2 Ruhnk.
        Poet., with dat.: causas alicui, to ascribe, Tib. 4, 6, 5.
      2. 3. To refer to a book or an author: ad auctores, Plin. 7, 1, 1, § 8 (cf. Nep. Cat. 3, 5, delegare).
  2. II. In jurid. Lat., to bequeath, devise, as an inheritance: dotem, Dig. 33, 4, 1 sq.; 23, 5, 8: usum fructum, ib. 23, 2, 23.

2. rĕ-lĕgo, lēgi, lectum, 3, v. a.

  1. I. To gather together or collect again (almost exclusively poet.): janua difficilis filo est inventa relecto, i. e. by the thread (of Ariadne) wound up again, Ov. M. 8, 173: (abies) docilis relegi, docilisque relinqui, i. e. to be drawn back, Val. Fl. 6, 237: menses decem a coactore releget (pecuniam), Cato, R. R. 150, 2.
      1. 2. In partic., of localities, to travel over or through again, to traverse or sail over again: litora, Verg. A. 3, 690: Hellespontiacas illa (navis) relegit aquas, Ov. Tr. 1, 10, 24: egressi relegunt campos, Val. Fl. 8, 121: vias, id. ib. 4, 54: iter, Stat. Achill. 1, 23; cf. id. S. 5, 3, 29: spatia retro, Sen. Agam. 572: ter caelum (luna), Stat. S. 5, 3, 29: vestigia cursu, Claud. B. G. 529: cursum, Prud. Apoth. 1004.
        In prose: relegit Asiam, again coasts along, Tac. A. 2, 54: rex cum suis dumeta relegens, Amm. 30, 1, 15: relegens margines lacus Brigantiae, id. 15, 4, 1.
  2. II. To go through or over again in reading, in speech, or in thought, to read or relate again, = retractare (rarely in prose): Trojani belli scriptorem Praeneste relegi, Hor. Ep. 1, 2, 2: scripta, Ov. R. Am. 717 sq.: alicui librum, to read aloud, Col. 4, 1, 1: de nostris releges quemcunque libris, Mart. 4, 29, 9.
    Absol.: deinde relegentes inveniunt, ubi posuerint (verba), Quint. 11, 2, 23: dum relegunt suos sermone labores, Ov. M. 4, 569: qui omnia, quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, ut elegantes ex eligendo, etc., Cic. N. D. 2, 28, 72.
    Acc to this last passage is to be explained: rĕlĭ-gens, entis, P. a., revering the gods, i. e. pious, religious: religentem esse oportet, religiosumst nefas, Poët. ap. Gell. 4, 9, 1.

* rĕ-lentesco, ĕre, v. inch. n., to grow slack again, to slacken; trop.: amor relentescit, Ov. Am. 1, 8, 76.

* rĕlĕvāmen, ĭnis, n. [relevo], a lightening, alleviation: partus, Prisc. Perieg. 440.

rĕlĕvātĭo, ōnis, f. [relevo].

  1. I. = ἐναιώρημα (Hippoc.), scum: ut urina nullam faciat relevationem, Cael. Aur. Tard. 5, 3, 55.
  2. II. A lightening, alleviation, relief (postclass. and very rare): oneris, Front. Ep. ad M. Caes. 4, 13.
    Absol. (opp. gravatio), Cael. Aur. Tard. 5, 10, 96; Octav. Hor. 1, 9.

rĕ-lĕvo, āvi, ātum, 1, v. a.

  1. I. To lift up, raise (very rare, and almost exclusively poet.; syn.: reficio, recreo, mitigo).
    1. A. Lit.: e terra corpus, Ov. M. 9, 318: umeros, id. F. 4, 169: in cubitum membra, id. P. 3, 3, 11.
    2. B. Trop.: nec sic mea fata premuntur, Ut nequeam relevare caput, Luc. 3, 268 Corte; so, caput, Plin. Ep. 1, 24, 4: si forte relevet manum suam a nobis, Vulg. 1 Reg. 6, 5: eos qui oppressi fuerant relevans, id. Job, 12, 21.
  2. II. Transf., to make light, to lighten (class.).
    1. A. Lit.: epistulam graviorem pellectione, Cic. Att. 1, 13, 1: vimina curva favi (i. e. exonerare), Cv. R. Am. 186.
      Poet.: sic unquam longā relevere catenā, Ov. Am. 1, 6, 25: minimo ut relevere labore Utque marem parias, i. e. may be delivered, id. M. 9, 675.
    2. B. Trop., to relieve, free from any evil; or, to alleviate, mitigate, lessen, diminish, assuage, abate the evil itself; to ease, comfort, refresh, console: videbimurcurā et metu esse relevati, periculum autem residebitUt saepe homines aegri morbo gravisi aquam gelidam biberint, primo relevari videntursic hic morbus, qui est in re publicā, relevatus istius poenā, vehementius vivis reliquis ingravescet, Cic. Cat. 1, 13, 31; cf.: animum molestiis, id. ib. 2, 4, 7 (with recreata): aegrum, Ov. P. 1, 3, 17: pectora sicca mero, id. F. 3, 304: membra sedili, id. M. 8, 639: mens a cura relevata est, id. Tr. 1, 11, 12; cf.: publicanos tertiā mercedum parte, Suet. Caes. 20: ut me relevares, might comfort, console me, Cic. Att. 3, 10, 3: nam et illic animum jam relevaris, quae dolore ac miseria Tabescit, Ter. Ad. 4, 3, 11: quia (pupilla) videtur in ceteris litis speciebus relevata fuisse, i. e. to have been restored, Dig. 4, 4, 29.
      With things as objects: ut cibi satietas et fastidium aut subamara aliquā re relevatur aut dulci mitigatur, Cic. Inv. 1, 17, 25: ad relevandos castrenses sumptus, Suet. Dom. 12: communem casum misericordiā hominum, Cic. Q. Fr. 1, 4, 4; cf.: casus, Ov. Tr. 5, 3, 43: luctus, id. R. Am. 586: studium omnium laboremque, Plin. Pan. 19, 3: requie laborem, Ov. M. 15, 16: aestus, id. ib. 7, 815; id. A. A. 3, 697; cf. sitim, id. M. 6, 354: famem, id. ib. 11, 129.