Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

rĕ-cūro, āvi, ātum, 1, v. a., * to restore by taking care of; to refresh, invigorate, make whole, cure, = recreare; also, to take care of; to prepare with care: me otio et urticā, Cat. 44, 15: chartam, to prepare carefully, Plin. 13, 12, 23, § 75; cf.: sedulo corpora laniata, App. M. 8, p. 210, 3: plagas, id. ib. 6, p. 183, 28.

rĕ-curro, curri (recucurrit, only Paul. Nol. Carm. 27, 99), 3, v. n., to run back, hasten back (class.).

  1. I. Lit.: ego ad anum recurro rursum, Plaut. Cist. 2, 3, 50; cf.: recurrit rursus ad Hispalim Caesar, Auct. B. Hisp. 40 fin.: ad me, Cic. Att. 2, 11, 1; Hor. Epod. 5, 75; cf. id. S. 2, 6, 31: ad raedam, Cic. Mil. 10, 29: in Tusculanum, id. Att. 13, 47 fin.: in arcem, Liv. 4, 55: rure, Hor. S. 1, 2, 127: recipe te et recurre, Plaut. Trin. 4, 3, 8: jam huc recurret, Ter. Ad. 4, 1, 10: luna tum crescendo, tum defectionibus in initia recurrendo, Cic. N. D. 2, 19, 50; cf. Tib. 2, 4, 18: ad fontem Xanthi versa recurret aqua, Ov. H. 5, 30; cf.: in suos fontes versa aqua, id. Am. 2, 1, 26.
    Poet., of the revolving of the sun, * Verg. A. 7, 100; and of the year, Hor. Ep. 2, 1, 147.
    With a homogeneous object: coeptum saepe recurrat iter, Ov. A. A. 3, 360.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to come back, turn back, return, revert, recur: cur posteris amplior honor quam majoribus haberetur? curve non retro quoque recurreret aequitas eadem? Plin. Pan. 38 fin.; cf. Quint. 5, 9, 6: naturam expellas furca, tamen usque recurret, Hor. Ep. 1, 10, 24: mox Bruma recurrit iners, id. C. 4, 7, 12; cf.: recurrat versa hiems, Ov. F. 2, 854: valetudines anniversariae ac tempore certo recurrentes, Suet. Aug. 81: ad easdem conditiones, Caes. B. C. 2, 16 fin.; cf.: uti eo recurrant, id. ib. 85, 4: cum ea unde generata, quo recurrant, viderit, whither they return, Cic. Leg. 1, 23, 61; Vell. 2, 4, 7.
      With dat.: haec appellatio memoriae recurret, will recur to memory, Plin. Pan. 88 fin. (with admoneri and recordari): recurrentes versus = reciproci, Sid. Ep. 8, 11; 9, 14.
    2. B. In partic., pregn., to have recourse to, to resort, recur to any thing (very rare; usu. decurro, q. v.): ad eam rationem recurrunt, ut, etc., Quint. 1, 6, 13; so, ad eos auctores, etc., id. prooem. § 17.

rĕcursĭo, ōnis, f. [recurro], a running back, backward course, return, Mart. Cap. 9, § 911.

* rĕcursĭtans, antis, Part. [recurso], running back repeatedly, frequently returning, Mart. Cap. 1, § 25.

rĕcurso, āre, v. freq. n. [recurro], to run or hasten back; to come back, return (poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: quid ego huc recursem? * Plaut. Most. 3, 1, 34: (corpora) dissiliunt longe, longeque recursant, * Lucr. 2, 106.
  2. II. Trop.: urit atrox Juno et sub noctem cura recursat, Verg. A. 1, 662: curae, id. ib. 12, 802: multa viri virtus animo . . . recursat, recurs again to her mind, id. ib. 4, 3: animo vetera omina, Tac. H. 2, 78: in animos illa audacia, Eum. Pan. Const. 18.

rĕcursus, ūs, m. [recurro].

  1. I. Lit., a running back, going back, return, retreat, etc. (not ante-Aug.; and in the poets mostly in the plur.; in the sing., Ov. M. 11, 454): inde alios ineunt cursus aliosque recursus, Verg. A. 5, 583: ut recursus pateret, Liv. 26, 42 fin.; cf.: dent modo fata recursus, Ov. H. 6, 59; and id. M. 9, 593: celeres missae spondere recursus, id. ib. 6, 450: celerem recursum precatus est, Plin. Pan. 86, 4; Flor. 4, 11, 6 et saep.: per alternos undā labente recursus, Ov. Ib. 423; cf.: Lydia perfusa flexuosi amnis Maeandri recursibus, i. e. windings, Plin. 5, 29, 30, § 110: poti liquoris, Cael. Aur. Acut. 3, 2, 8.
    Concr., a returning path, way back: (labyrinthus) itinerum ambages occursusque ac recursus inexplicabiles continet, Plin. 36, 13, 19, § 85.
  2. II. Trop.
      1. 1. A returning, return: recursus ad bonam valetudinem, Cels. 4, 4: ad pristinum militiae ordinem, Val. Max. 2, 7, 15.
      2. 2. Of vision, sight, reach, the power to bring back an image: specula, cum procul abducta sunt, faciem non reddunt, quia acies nostra non habet usque ad nos recursum, Sen. Q. N. 1, 13, 2.
      3. 3. In law t. t., recourse: ad judicem a quo fuerit provocatum, Cod. Just. 7, 62, 6.

rĕ-curvo, no perf., ātum, 1, v. a., to bend or curve backwards, to turn back (not ante-Aug.): equi colla, Ov. H. 4, 79: radicem, Col. 5, 10, 13: palmam, Gell. 3, 6, 2: in caput aquas, Ov. Am. 1, 8, 6: gladios in vulnera, Stat. Th. 3, 583.
In part. perf.: mucrone intus recurvato, Cels. 7, 7, 4: os magis in exteriora, id. 8, 1 fin.: undae (Maeandri), winding, serpentine, Ov. M. 2, 246.

rĕ-curvus, a, um, adj., turned back, bent, crooked, or curved back (a poet. word of the Aug. per.; also in post-Aug. prose; syn.: reduncus, repandus): cornu, * Verg. A. 7, 513; Ov. M. 5, 327; id. F. 5, 119: puppis, id. M. 8, 141; 11, 464; 15, 698: fibrae radicis, id. ib. 14, 632: hederae nexus, winding, id. ib. 3, 664; cf. tectum, i. e. the Labyrinth, id. H. 10, 71: aera, i. e. hooks, fishhooks, id. F. 6, 240: tergum (delphini), id. ib. 2, 113 et saep.: conchae ad buccinum recurvae, Plin. 9, 33, 52, § 103.