Lewis & Short

rĕcĭpĕrātōrĭus (rĕcŭp-), a, um, adj. [reciperator, II.], of or belonging to the reciperatores: judicium, Cic. Inv. 2, 20, 60; id. Verr. 2, 3, 11, § 27; Plin. Ep. 8, 20, 9; Gai. Inst. 4, 105.

rĕcŭpĕrātĭo, rĕcŭpĕrātīvus, rĕcŭpĕrātor, rĕcŭpĕrātōrĭus, rĕcŭ-pĕro, v. reciperatio, etc.