quō, adv. [prop. dat. or abl. of qui].
- I. Where (rare but class.): respondit, se nescire, quo loci esset, Cic. Att. 8, 10: quo loci illa nasceretur, id. Div. 2, 66, 135: mitte sectari rosa quo locorum Sera moretur, Hor. C. 1, 38, 3.
- B. Trop.
- 1. For which reason, wherefore, whence: miscella (uva) multo ante coquitur: quo prior legenda, Varr. R. R. 1, 54: anseres voraces sunt naturā: quo temperandum iis, id. ib. 3, 10, 5: quo aequior sum Pamphilo, Si, etc., Ter. And. 2, 5, 18; Cic. de Or. 2, 6, 25: quo magis hoc philosopho faciendum est, id. Fin. 3, 2, 4; id. Lael. 23, 86: quo factum est, ut, etc., Nep. Milt. 7, 4; id. Them. 3, 4.
- 2. For the reason that, because: non edepol quo te impudicam crederem, Plaut. Am. 3, 2, 32: quod scribis, non quo ipse audieris, sed te ipsum putare, me, Cic. Att. 10, 1, 3: non quo libenter male audiam, sed quia, etc., id. de Or. 2, 75, 305: non eo dico, quo mihi veniat in dubium, id. Quint. 2, 5: neque eo nunc dico, quo quidquam illum senserim, Ter. Heaut. 3, 2, 43: non pol, quo quemquam plus amem, Eo feci, sed, id. Eun. 1, 2, 16.
- II. To or in which place, whither, where (rel. and interrog): dolia, quo vinaceos condat, Cato, R. R. 10, 2: quo, quo, scelesti, ruitis? Hor. Epod. 7, 1: locus, quo exercitui aditus non erat, Caes. B. G. 2, 16: non longius hostes aberant, quam quo telum adici potest, id. ib. 2, 21; Cic. Fam. 3, 5, 3.
Of persons, to whom: dabo parasitum inanem, quo recondas reliquias, Plaut. Stich. 1, 3, 79: quo illae nubent? id. Aul. 3, 5, 13: quo lubeat, nubant, id. ib.: hominem beatum, quo illae pervenibunt divitiae! Pompon. ap. Non. 508, 6: homo apud eos, quo se contulit, gratiosus, Cic. Verr. 2, 4, 18, § 38.
With gen.: quo gentium, where in the world, Plaut. Bacch. 4, 7, 33; id. Rud. 3, 5, 44: quo terrarum, Liv. 39, 54, 8; cf.: ne hodie quidem scire videmini, quo amentiae progressi sitis, how far, to what pitch, id. 28, 27.
- B. Trop., to what end, for what purpose, wherefore, why: quid hoc homine facias? aut quo civem importunum, aut quo potius hostem tam sceleratum reserves? Cic. Sest. 13, 29: quo tantam pecuniam? id. Verr. 2, 2, 55, § 137: dixit profecto, quo vellet aurum, id. Cael. 21, 53: nescis, quo valeat nummus? quem praebeat usum? what money is good for, Hor. S. 1, 1, 73: quo mihi fortunam, si non conceditur uti? id. Ep. 1, 5, 12; Cic. Fam 7, 23, 2; Ov. Am. 3, 4, 41.
- 2. Transf., to the end that, in order that, so that, that: quo deteriores anteponantur bonis, Plaut. Poen. prol. 38; Ter. And. 3, 1, 14: id adjuta me, quo id flat facilius, id. Eun. 1, 2, 70: quo mare finiat iram, Ov. H. 18, 203: fraus mea quid petiit, nisi quo tibi jungerer uni? id. ib. 20, 23: hi omnes Athenas se contulerunt, non quo sequerentur otium, Nep. Pelop. 2, 1: quo ne, = ut ne: sed eo vidisti multum, quod praefinisti, quo ne pluris emerem, Cic. Fam. 7, 2, 1: cautum erat, quo ne plus auri et argenti facti, quo ne plus signati argenti et aeris domi haberemus, Liv. 34, 9.
- III. Indef., with si, etc., to any place, anywhither: si quo tu me ire vis, Plaut. Aul. 2, 4, 5: si quando Romam aliove quo mitterent legatos, Liv. 38, 30: si quo erat longius prodeundum, Caes. B. G. 2, 48; Cic. Att. 8, 3, 7.
quō-mŏdŏ, or quō mŏdŏ (in tmesi: quo tu me modo voles esse, Plaut. Cist. 1, 1, 48; Curt. 6, 4, 14), adv., in what manner, in what way, how.
- I. Interrog.: Quomodo? Quantum poposcerit Apronius? Cic. Verr. 2, 3, 10, § 25: Maecenas quomodo tecum? Hor. S. 1, 9, 43: quomodo palam factum est verbum istud? Vulg. Exod. 2, 14: at scin, quo modo tibi res se habet? Plaut. Aul. 1, 1, 8: cum fratre, an sine eo cum filio, an quomodo? Cic. Att. 8, 3, 5.
- B. In exclamations: quomodo se venditant Caesari! Cic. Att. 8, 16, 1: quomodo mortem filii tulit! id. Lael. 2, 9.
- II. Rel.: non meminisse nos ratus, quomodo trecentos Philippos vilico dederis, Plaut. Poen. 3, 1, 54: haec negotia quomodo se habeant, ne epistula quidem narrare audeo, Cic. Fam. 2, 5, 1: quomodo homines non inepti loquuntur, id. ib. 7, 5, 3: quo modo nunc se istorum artes habent, id. de Or. 2, 32, 140: se aliquam rationem inituros, quomodo ab Hispanis sumant, Liv. 23, 48.
- B. Esp. corresp. to sic, in what manner, in the same manner, even as: et quo modo hoc est consequens illi, sic illud huic. Cic. Tusc. 5, 7, 18: quo modo in omni vită praecipitur, sic, id. Off. 1, 38, 136.
- III. Indef. for quocumque modo, in whatever way: quo modo potuissem, te convenissem, Cic. Fam. 5, 20, 1 (B. and K. ex conj. quoquo modo).
quō-quō, or, separated, quō quō, adv. [quisquis], to whatever place, whithersoever (class.): quoquo ibo, Plaut. Aul. 3, 3, 1: quoquo venias, id. ib. 3, 5, 31; id. Curc. 5, 3, 22: quoquo hic spectabit, eo tu spectato simul, id. Ps. 3, 2, 69: quoquo sese verterint Stoici, Cic. Div. 2, 9, 24.
With gentium: quoquo hinc abducta est gentium, to whatever place in the world she has been carried off, Plaut. Merc. 5, 2, 17; cf.: quoquo terrarum, Ter. Phorm. 3, 3, 18.