Lewis & Short

1. quinque, num. adj. [Gr. πέντε; Sanscr. pancan; Germ. fünf; Engl. five], five: minae, Plaut. Merc. 2, 3, 98: sensus, Lucr. 3, 626: stellae, Cic. Rep. 1, 14, 22: formae, id. N. D. 1, 8, 19: quinque tenent caelum zonae, Verg. G. 1, 233. pueri, Hor. S. 1, 6, 108: talenta, id. ib. 2, 7, 89: quinque ter ulnae, Ov. M. 8, 749: VIGINTI QVINQVE AERIS POENAE SVNTO, Lex XII. Tabularum, tab. 6.

2. quinque, for et quin, Plaut. Cas. 2, 8, 70.

quinquĕ-prīmi (and separated, quinque prīmi), ōrum, m., the five principal men in a city, after the magistracy in the colonies and municipia; transl. of πεντάπρωτοι: magistratus et quinqueprimi evocantur, Cic. Verr. 2, 3, 28, § 68.