No entries found. Showing closest matches:
quīn, conj. [abl. quī and ne].
quī-nam, quaenam, quodnam, pron. interrog., who, which, what, pray (anteclass.): quinam homo hic ante aedes ejulans conqueritur? Plaut. Aul. 4, 9, 17: quinam Tantalidarum internecioni modus sit? Att. ap. Charis. p. 70 P.: quodnam ob facinus? Ter. Heaut. 5, 2, 3; rarely = uter, which of two? Hi perpetuas inter se controversias habebant, quinam anteferretur, Caes. B. G. 5, 44.
quīnārĭus, a, um, adj. [quini], containing five (mostly post-Aug.): quinaria (fistula) dicta a diametro quinque quadrantum, a pipe which was five quarter-digits in diameter, Front. Aquaed. 25; so, fistulae, Plin. 31, 6, 31, § 58: quinarius nummus, and absol., quinarius, a half denarius: denarii quod denos aeris valebant: quinarii, quod quinos, Varr. L. L. 5, § 173 Müll.; Plin. 33, 3, 13, § 44: numerus, Serv. Verg. G. 1, 277; Macr. Somn. Scip. 1, 6.
Quinctĭānus, Quinctĭlĭānus, Quinctīlis, etc., v. Quint.
quincuncĭālis, e, adj. [quincunx].
quincunx. uncis, m. [quinque-uncia], fire twelfths of a whole (of an as, a jugerum, a pound, a sextarius, etc.).
* quincŭpĕdal, ālis, n. [quinque-pes], a measuring-rod of five feet, a five-foot rod, Mart. 14, 92 in lemm.
quincū̆plex, ĭcis, adj. [quinque-plico], fivefold (poet.): cera, a writing-tablet consisting of five waxed leaves, Mart. 14, 4: quincuplex Tolosa, consisting of five wards or quarters, Aus. Ep. 24, 83; Vop. Fl. 3.
quindĕcĭes (-dĕcĭens), adv. [quindecim], fifteen times: quindeciens sestertium (neutr. sing.), fifteen hundred thousand sesterces, Cic. Verr. 2, 2. 25, § 61; Mart. 7, 10, 15.
quindĕcim, num. adj. [quinque-decem], fifteen: QVINDECIM PONDO, Lex XII. Tab.: quindecim miles minas dederat, Plaut. Ps. 1, 1, 51; 1, 3, 112; Hor. C. S. 70: dies circiter quindecim, Caes. B. G. 1, 15; App. Mag. p. 304, 33.
quindĕcim-prīmi, ōrum, the board of fifteen chief magistrates in the municipia, in MSS. abbrev. XV. primi: evocat ad se Caesar Massiliensium XV. primos, Caes. B. C. 1, 35, 1; so perh. also Inscr. Murat. 626, 1.
quindĕcĭmus, a, um, adj. [quindecim], the fifteenth (late Lat. for the class. quintus decimus), Marc. Emp. 36.
quindĕcimvir (plur. in inscrr. usually X[dibreve]V. VIRI, but also written in full, QVINDECIM VIRO SACRIS FACIVNDIS, Inscr. Grut. 476, 7, of A. D. 346), vĭri (separated, quindecim Diana preces virorum, Hor. C. S. 70), m. [quindecim-vir], a member of a college, commission, or board of fifteen men for any official function.
Usually in plur.: quindĕcimvĭri, gen. ūm and ōrum, the college or board of fifteen men, the fifteen. So esp.,
quindĕcimvĭrālis e (in inscrr. abbrev. X[dibreve]V. VIRALIS), adj. [quindecim-vir], of or belonging to the quindecimvirs or council of fifteen (post-Aug.): sacerdotium quindecimviraie, Tac. A. 11, 11: SACERDOS (fem.), Inscr. Orell. 2198; 2199; 2328.
quindĕcimvĭrātus, ūs, m. [quindecim-vir], the dignity of a quindecimvir, the quindecimvirate, Lampr. Alex. Sev. 49.
quindēnārĭus, a, um [quindeni], containing fifteen: numerus, Ambros. Cant. Cantic. 3, 25 fin.
quindēni, v. quinideni.
quingēnārĭus, a, um, adj. [quingeni].
quingēni, ae, a, num. distr. adj. [quingenti].
quingentārĭus, a, um, adj. [quingeni], consisting of five hundred (post-class.): cohors, Veg. Mil. 2, 6.
quingentēni, ae, a, num. distr. adj. [id.], = quingeni, Vulg. 2 Macc. 8, 22.
quingentēsĭmus, a, um, adj. [quingeni], the five hundredth (class.): annus, Cic. Fl. 1, 1; so Plin. 15, 1, 1, § 2.
quingenti (old orthogr. quincenti, acc. to Fest. p. 254 Müll.), ae, a (gen. plur. quingentum, Liv. 10, 37, 5, etc.: quingentorum, Tac. A. 6, 34; Just. 2, 11), num. adj. [quinque-centum].
quingentĭes (-tĭens), adv. [quingenti], five hundred times: quingentiens mille, Vitr. 1, 6.
Of money: quingentiens HS., fifty millions of sesterces, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93: miliens et quingentiens, Suet. Aug. 101; id. Galb. 5.
quīni, ae, a (gen. plur. quinum, Col. 4, 30; Pandect. 40, 9, 5: quinorum not found), num. distr. adj. [quinque].
quīnī-dēni or quin-dēni, ae, a, num. distr. adj.
quīnĭo, ōnis, m. [quini], the number five, a pentad (post-class.): quinionem filiorum eniti, Tert. Anim. 6: voluminum, id. ib. 46.
Esp. at dice, a five, a cinque, Isid. Orig. 18, 65.
* quīnī-vīcēni (quīnī vīcēni), ae, a, num. distr. adj., twenty-five each (only in Liv.): militibus quini viceni denarii dati, Liv. 37, 59 fin.
quinquāgēnārĭus, a, um, adj. [quinquageni].
quinquāgēni, ae, a (gen. plur. quinquagenūm, Plin. 15, 24, 28, § 99 al.: quinquagenorum not found), num. distr. adj. [quinquaginta].
* quinquāgensĭens, adv. [quinquageni], fifty times (for the usual quinquagiens), Plaut. Men. 5, 9, 99 Ritschl N. cr.
quinquāgēsĭmus, a, um, num. adj. [quinquaginta].
quinquāgĭens, adv. [quinquageni], fifty times: dimicare, Plin. 7, 25, 25, § 92: centena milia, id. 6, 9, 10, § 27: perfricare, Cels. 2, 14.
quinquāginta, num. adj., fifty: quinquaginta et quattuor, Plaut. Mil. 3, 1, 35: famulae, Verg. A. 1, 703: milia, Cic. Att. 4, 2, 5; Pomp. ap. Non. p. 280, 18; Col. 12, 23, 1.
quinquangŭlus, a, um, adj. [quinque-angulus], five-cornered, quinquangular, Prisc. Pond. p. 1358 P.; Boëth. Geom. p. 398, 8 and 10.
Quinquātrūs, ŭum, f., and Quin-quātrĭa, ōrum and ĭum, n. [quinque, as falling on the fifth day after the ides; cf. Varr. L. L. 6, § 14 Müll.; Fest. p. 254 sq. ib.; Gell. 2, 21, 7], a festival celebrated in honor of Minerva, the festival of Minerva (of these there were two, the greater, majores, held from the 19th to the 23d of March; and the lesser, minores or minusculae, on the 13th of June): Quinquatrus, hic dies unus, a nominis errore observatur proinde ac sint quinque. Dictus ut ab Tusculanis post diem sextum Idus similiter vocatur Sexatrus, et post diem septimum Septimatrus; sic hic, quod erat post diem quintum Idus Quinquatrus, Varr. L. L. 6, § 14 Müll. This is described by Ov. F. 3, 809 sqq.; Plaut. Mil. 3, 1, 97: Quinquatribus frequenti senatu causam tuam egi, Cic. Fam. 12, 25, 1: pridie Quinquatrus, id. Att. 9, 13, 2: Quinquatribus ultimis, Liv. 44, 20; Hor. Ep. 2, 2, 197.
In the form Quinquatria: celebrabat et in Albano quotannis Quinquatria Minervae, Suet. Dom. 4: sollemnia Quinquatrium, id. Ner. 34: nos Quinquatriis satis jucunde egimus, August. ap. Suet. Aug. 71; Ov. Am. 1, 8, 65.
Of the lesser Quinquatrus: Quinquatrus minusculae dictae Juniae Idus ab similitudine majorum, quod tibicines tum feriati vagantur per urbem et conveniunt ad aedem Minervae, Varr. L. L. 6, § 17 Müll.; cf. Fest. p. 149 ib.: et jam Quinquatrus jubeor narrare minores, Ov. F. 6, 651.
1. quinque, num. adj. [Gr. πέντε; Sanscr. pancan; Germ. fünf; Engl. five], five: minae, Plaut. Merc. 2, 3, 98: sensus, Lucr. 3, 626: stellae, Cic. Rep. 1, 14, 22: formae, id. N. D. 1, 8, 19: quinque tenent caelum zonae, Verg. G. 1, 233. pueri, Hor. S. 1, 6, 108: talenta, id. ib. 2, 7, 89: quinque ter ulnae, Ov. M. 8, 749: VIGINTI QVINQVE AERIS POENAE SVNTO, Lex XII. Tabularum, tab. 6.
2. quinque, for et quin, Plaut. Cas. 2, 8, 70.
quinquĕfŏlĭus, a, um, adj. [quinquefolium].
Quinquĕgentĭāni, ōrum, m. [quinque-gens], a people in Cyrenaica (Latinized for Pentapolitani), Eutr. 9, 22.
As adj.: Quinquegentianae nationes, Aur. Vict. Caes. 39.
quinquĕgĕnus, a, um, adj. [quinquegenus], of five kinds (post-class.): nux, Aus. ldyll. 12 in Monosyll. de Cibis, 10.
quinquĕjŭgus, a, um, adj. [quinquejugum], having five summits, five-peaked (post-class.): vertex, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 1, 18.
quinquĕlibrālis, e, adj. [quinque-libra], of five pounds (post-Aug.): pondus, Col. 3, 15, 3.
quinquĕ-libris, e, adj. [quinque-libra], of five pounds weight (post-class.): patera, Vop. Prob. 5, 1.
quinquĕmestris, e, adj. [quinquemensis], of five months, five months old (anteclass. and post-Aug.): pulli, Varr. R. R. 2, 7: agni, Plin. 8, 48, 75, § 198.
‡ quinquennālīcĭus, a, um, adj. [quinquennalis], who has been a quinquennal, Inscr. Orell. 3720; 3721; 3890.
quinquennālis, e, adj. [quinquennis].
‡ quinquennālĭtas, ātis, f. [quinquennalis, II. B.], the office and dignity of a quinquennal (post-class.), Inscr. Orell. 4075; cf. ib. 82; 6029.
* quinquennātus, ūs, m. [quinqueannus], the age of five years: robur in quinquennatu, Plin. 8, 45, 70, § 178 Sillig N. cr.
quinquennis, e, adj. [quinqueannus], of five years or five years old: filia, Plaut. Poen. prol. 85: Olympias, celebrated every fifth year, quinquennial, Ov. P. 4, 6, 5: vinum, Hor. S. 2, 8, 47: oleae, id. ib. 2, 2, 57: juvenis, Col. 7, 3, 6.
Plur. as subst.: quinquennĭa, ōrum, n., for quinquennālĭa, ium, games celebrated every fifth year, Stat. S. 5, 3, 113.
quinquennĭum, ii, n. [quinquennis], a period of five years, five years (class.): CENSORES MAGISTRATVM QVINQVENNIVM HABENTO, Cic. Leg. 3, 3, 7: tria quinquennia, i. e. fifteen years, Ov. M. 4, 292: duo, id. ib. 12, 584.
quinquĕpartītō, adv., v. quinquepartitus fin.
quinquĕ-partītus (-pertītus), a, um, adj. [partio], divided into five parts, fivefold, quinquepartite (rare but class.): argumentatio (al. quinquepertita), Cic. Inv. 1, 34, 59.
Adv.: quinquĕpartītō, in a fivefold manner, fivefold (post-Aug.), Plin. 25, 6, 29, § 65.
quinquĕpĕdal, ālis, n. [quinquepedalis], a five-foot measure, a rod five feet long, Mart. 14, 92 in lemm.
quinquĕ-pĕdālis, e, adj., of five feet (post-class.): terminus, Hyg. Limit. p. 212 Goes.
‡ quinqueplex, ĭcis, adj. [quinqueplico], for quincuplex, fivefold: quinqueplex, πεντάπλους, Gloss. Vet.
quinqueplĭco, v. quinquiplico.
‡ quinqueplum, i, n., a quintuple: quinqueplum, πεντάπλουν, Gloss.
quinquĕ-prīmi (and separated, quinque prīmi), ōrum, m., the five principal men in a city, after the magistracy in the colonies and municipia; transl. of πεντάπρωτοι: magistratus et quinqueprimi evocantur, Cic. Verr. 2, 3, 28, § 68.
quinquĕrēmis, is, adj. [quinque-remus]: decem quinqueremes naves, having five banks of oars, Liv. 41, 9, 1.
As subst.: quinquĕrēmis, is, f., a ship or galley having five banks of oars, a quinquereme (class.): in quinqueremi, Cic. Verr. 2, 4, 46, § 103: una, Liv. 42, 48; 37, 12; Plin. 7, 56, 57, § 208.
‡ quinquēres, is, f. [vox hibr., from quinque-ἐρέσσω], a vessel having five banks of oars, a quinquereme: bieris, trieris, quatrieris, quinqueris, hexeris, hepteris, penteris, Not. Tir. p. 177.
quinquertĭo, ōnis, m., v. quinquertium.
quinquertĭum, ii, n. [quinque-ars], the five sorts of bodily exercises for youth (discus, cursus, saltus, lucta, jaculatio): quinquertium vocabant antiqui, quem Graeci πένταθλον . . . Livius quoque (Andron.) ipsos athletas sic nominat: quinquertiones praeco in medium vocat, Fest. p. 257 Müll.; cf. Paul. ex Fest. p. 256 ib.
quinquessis, is, m. [quinque-as], five asses (post-class.): sed tum quinarius quinquessis valebat, App. ap. Prisc. p. 708 P.
quinquĕ-vertex, ĭcis, adj., having five summits, five-peaked (post-class.): urbs, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 1, 29.
quinquĕvir (V.), i, m., usu. in plur.: quinquĕ-vĭri, ōrum, m. [vir], board of five, the quinquevirs, a board or commission of five men for any official function. Thus, five commissioners,
‡ quinquĕvĭrālīcĭus, a, um, adj. [quinqueviri], of or belonging to the quinquevirs, Inscr. Grut. 395.
quinquĕvĭrālis (V.), e, adj. [quinqueviri], belonging to the quinquevirs, Cod. Th. 9, 1, 13; Cassiod. Var. 4, 23.
quinquĕvĭrātus (V.), ūs, m. [quinqueviri], the office or dignity of a quinquevir, the quinquevirate: quinqueviratum accipere, Cic. Prov. Cons. 17, 41.
quinquĭens, adv. [quinque], five times: quinquiens quinque numerare, Cato, R. R. 156: absolutus est, Cic. Phil. 11, 5, 11: quinquiens miliens, five thousand, Plin. 2, 23, 21, § 85.
quinquĭfĭdus, a, um, adj. [quinquefindo], five-cleft, quinquifid (post-class.): tela, Ven. 5, 6 praef.
* quinquĭplĭco, āre, v. a. [quinqueplico], to make fivefold, to quintuplicate: magistratus, Tac. A. 2, 36 fin.‡ * quinquo, āre, v. a., to expiate, purify by religious rites: quinquatrus a quinquando, id est lustrando, Charis. p. 62 P. dub.
quintădĕcĭmāni, ōrum, m. [quintusdecimus], the soldiers of the fifteenth legion, the men of the fifteenth, Tac. H. 4, 36; id. A. 1, 23.
quintānus, a, um, adj. [quintus], of or belonging to the fifth, viz.,
quintārĭus, a, um, adj. [quintus], of or belonging to five, containing five: quintarius numerus, i. e. five sixths, taking the number six as a whole, Vitr. 3, 1: limes, that encloses five centuriae, Hyg. Limit. p. 158 Goes.
Quintĭānus (Quinct-), a, um, v. Quintius, B.
‡ quintĭceps, cĭpĭtis, adj., having five peaks, five-peaked: Cespius mons quinticeps, an ancient formula in Varr. L. L. 5, §§ 50, 52, and 54 Müll.
1. Quintĭlĭānus (Quinct-), i, m., Quintilian, a Roman surname. Thus, M. Fabius Quintilianus, the celebrated rhetorician, teacher of Pliny the younger and Juvenal; a native of Calagurris, in Spain, whose rhetorical work, De Institutione Oratoriā, is still extant, Mart. 2, 90, 2; Plin. Ep. 2, 14, 9; 6, 6, 3; Juv. 6, 75 and 280; 7, 180.
2. Quintĭlĭānus, adj., v. Quintilius, II.
Quintīlis (Quinct-), is, m., with and without mensis [quintus], the fifth month (counting from March), afterwards, in honor of Julius Cæsar, called Julius, July, Suet. Caes. 76; Varr. L. L. 6, § 34 Müll.: mense Quintili, Cic. Att. 14, 7, 2: idibus Quintilibus, on the ides of July, the fifteenth of July, Liv. 9, 46: nonae, id. 27, 23.
Quintĭlĭus (Quinct-), i, m., Quin-tĭlĭa (Quinct-), ae, f.,
Quintĭpor, pŏris, m. [Quintus-puer], a name for slaves, of frequent occurrence, Varr. ap. Non. 448, 15; cf. Marcipor and Fest. p. 257 Müll.
Quintĭus (Quinct-), i, m., the name of a Roman gens. Thus,
quintō and quintum, advv., v. 1. quintus fin.
quintuplex, ĭcis, adj. [quintus-plico], fivefold, quintuple (post-class.): salarium, Vop. Prob. 7.
quintuplĭco, v. quinquiplico.
1. quintus (old form quinctus, Plaut. Trin. 2, 4, 123), a, um, num. adj. [quinque], the fifth: quarta invidia, quinta ambitio, Plaut. Pers. 4, 4, 8: locus, Cic. Inv. 1, 53, 102; 1, 55, 107: natura, id. Tusc. 1, 17, 41: quinta pars, quintessence, essence, Hor. C. 1, 13, 16: quinto mense, quinto die, Liv. 31, 7.
Advv.
2. Quintus, i, m., and Quinta, ae, f., Roman prænomen; the former usually abbreviated Q.: Quintus Arrius, Cic. Mil. 17, 46: Q. Scaevola, id. Phil. 8, 10, 31.
Quinta, Cic. Cael. 14, 34; id. Har. Resp. 13, 27; Liv. 29, 14, 12.
quintus-dĕcĭmus, a, um, num. adj., the fifteenth (class.): locus, Cic. Inv. 1, 54, 105: quintisdecimis castris, Liv. 45, 33 fin.: in libro quintodecimo, Gell. 1, 16, 11; often separately: quinto decimo Kal. Dec., Col. 11, 2, 88; and sometimes in reverse order: anno decimo quinto, Eutr. 1, 19.